“အသက္ကို ဥာဏ္ေစာင့္၏”

ျမတ္စြာဘုရားမ်က္ႏွာေတာ္ပံုေလးကို ျမင္ရင္
ဘယ္ဆိုဒ္မယ္ တင္ထားတယ္ဆိုတာ အခ်ိဳ႕က သိၾကမည္...

လြန္ေလျပီးေသာ ဆယ့္ေလးႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔က ကရုပ္ေလးသည္ သူမ၏ အိမ္ေပၚတြင္ မေတာ္တဆ ခလုတ္တိုက္မိရာမွ စားပဲြေထာင့္စြန္းနဲ႔ ဝမ္းဗိုက္ေနရာသို႔ အရွိန္ျပင္းစြာ ေဆာင့္မိေလသည္။ ထိုသို႔ ျဖစ္ပြါးျပီး တစ္ပတ္ခန္႔အၾကာ သူမသည္ မနက္စာ စားေသာက္ျပီး ကုတင္ေပၚရွိ အဘြားနံေဘး၌ ေခတၱလဲေလ်ာင္းေနစဥ္ ဝမ္းဗိုက္ေနရာတဝိုက္တြင္ တခါမွ မခံစားရဖူးေသာ နာက်င္မႈေဝဒနာမ်ိဳးခံစားရင္း ညည္းျငဴမိေလ၏၊ သူမ၏ ၾကီးေဒၚက ပရုပ္ဆီလိမ္းခိုင္းပါေသာ္လည္း ေဝဒနာသည္ မသက္သာပဲ သာ၍ပင္ ဆိုးလာေလသည္။ ထိုမွ တဖန္ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းကာ အိမ္ေရွ႕သို႔ ထြက္အလာတြင္ပင္ ဝမ္းဗိုက္တစ္ေနရာမွ ျပင္းထန္စြာ နာက်င္ရင္း ေဆာင့္ဆဲြခံလိုက္ရသကဲ့သို႔ တစ္စံုတစ္ခု ျပဳတ္ထြက္သြားသကဲသို႔ျဖစ္ကာ ေခြေခြေလး လဲက်သြားပါေတာ့သည္။

“ဤဇာတာရွင္သတို႔သမီးေလးသည္ က်န္းမာေရး အလြန္ခ်ဴခ်ာေလမည္၊ သူမသည္ မရဏဖြားျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ငယ္စဥ္တြင္ ေသ၊ မေသေသာ္ သူတစ္ထူးျဖစ္လိမ့္မည္ဟု” သူမငယ္စဥ္က ဤသို႔ ဇာတာဖတ္ၾကေလသည္။ ထိုမွ တဖန္ လကၡဏာၾကည့္တတ္သူမ်ားက အသက္လမ္းေၾကာင္းတြင္ ကၽြန္းခံေနေသာေၾကာင့္ အသက္လုရဖြယ္ ခဲြစိတ္ျခင္းခံရမည္ ဆိုၾကျပန္၏။

ထိုထိုေသာအႏွီလူၾကီးမင္းမ်ား ေျပာစကားသည္ ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္ျဖစ္ေစ ကရုပ္ေလးသည္ ေသျခင္းတရားကို သိတတ္စအရြယ္မွ စ၍ အျမဲလိုလို တစ္ေယာက္တည္း မၾကာခဏ ေသၾကည့္ေလ၏။ ေသလွ်င္ ဘာျဖစ္မည္နည္း၊ အဘယ္သို႔ေသာတရားသည္ ေဝဒနာမ်ားကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္မည္နည္း။ မေသခင္ဘာျဖစ္နည္း။ မေသခင္ ဘယ္ကဲ့သို႔ က်င့္ၾကံေနထိုင္ရမည္နည္း၊ မေသခင္ ဘာလုပ္ရမည္နည္း၊ စသည္တို႔ကို အဖန္ဖန္ေတြးေတာေနေလ့ရွိသူျဖစ္၏။

ထိုသို႔ေတြးေတာျပီးေနာက္ အေျဖရွာ၏၊ ေလ့လာ၏၊ ေလ့က်င့္၏၊ ျပင္ဆင္၏။ ထိုအခါသမယသည္ သူမ၏ တစ္ႏွစ္ေသာ ေမြးေန႔မတိုင္မီ ေျခာက္ရက္ေျမာက္တြင္ က်ေရာက္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။ သူမသည္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားသည့္အတိုင္း ခဲြစိတ္ခန္းမဝင္မီ မိသားစုအားလံုးကို တစ္ခ်က္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ျပီးေနာက္ မည္သို႔ေသာ စကားကိုမွ မဆို တိတ္တဆိတ္ပင္ စိတ္အလုပ္မ်ားကို လွ်င္ျမန္စြာလုပ္လွ်က္ရွိေနပါသည္။ သူမ၏ မိသားစုသည္ သူမအား စိုးရိမ္ပူပန္မႈမ်ားႏွင့္သာ ခဲြစိတ္ခန္းအျပင္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ျပီ။ ခဲြစိတ္ခန္းဆီသို႔ သယ္ေဆာင္လာေသာ တြန္းလွည္းေပၚတြင္ ေမတၱာပို႔ရင္း သူမ ေအးခ်မ္းစြာ လိုက္ပါလာခဲ့ပါသည္။ ခဲြစိတ္ရမည္ကိုလည္း သူမ မေၾကာက္ပါ၊ ေသျခင္းတရားကိုလည္း သူမမေၾကာက္ပါ၊ သူမေၾကာက္သည္က ေမ့ေလ်ာ့မည္ကိုသာ။ ရတနာသံုးပါးမရွိရာအရပ္တြင္ သူမ မေနလိုပါ။ ေဝဒနာေၾကာင့္ သိတစ္ခ်က္ မသိတစ္ခ်က္ျဖစ္ေနေသာ အသိစိတ္ကို ျဖည္းညင္းစြာ သူမ ေစာင့္ၾကည့္လွ်က္ရွိပါသည္။ ေဝဒနာကို သိေနေသာ စိတ္သည္ ျပင္းအားမမ်ားလွစြာ သိရုံေလးသာျဖစ္သည္၊ သက္သက္သာသာေလး သိေနတယ္ ဆိုရုံမွ်ပင္။ တင္းထားေသာ စိတ္နဲ႔ အာရုံေၾကာမ်ားသည္ ျဖည္းျဖည္းေျပက်လာသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ ခံစားေနရေသာ ေဝဒနာက တျခား၊ သိေနေသာ စိတ္က တျခား သိမႈ ပ်က္မႈကို ျဖစ္မႈ ပ်က္မႈကို သိရေသာအခါ။ ။

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တစ္ပါးလို႔ ဆိုၾကသတဲ့...

ငယ္စဥ္ကပင္ ဖ်ားနာျခင္းျဖင့္ ေက်ာင္းတက္စဥ္ကာလပတ္လံုး နပန္းလံုးေနရေသာေၾကာင့္ မိဘမ်ားသည္ စာက်က္ဖို႔ပင္ သူမအား မတိုက္တြန္းၾကပါ။ တစ္ႏွစ္တတန္းမွန္မွန္ေအာင္လွ်င္ပင္ ေက်နပ္ခဲ့ၾကသည္။ ဆယ္တန္းပထမဆံုးစတက္ေသာ လတြင္ပင္ ေဆးခြင့္ တစ္လယူကာ ေဆးမ်ားျဖင့္ နပန္းလံုးရျပန္သည္။

သို႔ေသာ္လည္း သူမသည္ စိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္သူျဖစ္သည္၊ ဇဲြရွိသူျဖစ္သည္၊ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားမ်ားကို အၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္သူျဖစ္သည္၊ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဘယ္အတြက္မွ ေနာက္မဆုတ္ခဲ့ေပ။ က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ဖို႔ အားလံုးစိတ္ပူစြာ မွာၾကားေနသည့္ၾကားကပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပားသို႔ သြားကာ ျမန္မာျပည္သူမ်ား၏ က်န္းမာေရးမ်ားကို တဖက္တလမ္းမွ ကူညီခဲ့ေလသည္။ ယခုအခါ မိသားစုမ်ား ဘုရားဖူး ေလ့လာေရးခရီးမ်ားကိုလည္း ေစတနာမ်ားမ်ားျဖင့္ ကူညီေပးရင္း “ကုသုိလ္လည္းရ ဝမ္းလည္းဝ” ေသာ အလုပ္ကေလးျဖင့္ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ကူးခ်ီသန္းခ်ီျဖင့္ သြားလာေနျပန္သည္။

သူမသည္ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဘယ္ကဲ့သို႔ေသာ စိတ္ေလးနဲ႔ လႈပ္ရွားေနႏိုင္ခဲ့တာပါလိမ့္ေနာ္...

ခဲြစိတ္ခန္းထဲတြင္ သူမအား အေသးစားခဲြစိတ္မႈမွ အၾကီးစားခဲြစိတ္မႈအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲေၾကာင္း  ခဲြစိတ္ခန္းတြင္းတာဝန္က် ဆရာမ မွေန၍ မိသားစုကို အသိေပးလိုက္ေသာအခါ မိသားစုဝင္မ်ားသည္ ငိုပဲြဆင္ၾကေလေတာ့သည္။ ခဲြစိတ္ျပီး သံုးနာရီခန္႔ၾကာမွ သတိမရတစ္ခ်က္ ရတစ္ခ်က္ႏွင့္ ခဲြစိတ္ျဖစ္လားလို႔ ကရုပ္ေလးက ေမးခဲ့ေလသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္တြင္ ပိုက္ႏွစ္ေခ်ာင္း၊ ႏွာေခါင္းပိုက္မ်ားႏွင့္ ကရုပ္ေလးကို မိသားစုမ်ားက မျမင္ရက္ၾကေပ။ သတိေကာင္းေကာင္းရလာေသာအခါ အငိုမ်က္ဝန္းမ်ားနဲ႔ ကရုပ္ေလး၏ လူနာကုတင္နားတြင္ ဝိုင္းလို႔။ ထိုအခ်ိန္မွ စ၍ က်န္းမာေအာင္ ၾကိဳးစားျပီးေနေတာ့မည္၊ က်န္းမာမွ မိမိ၏ မိသားစုသည္ ေသာကကင္းၾကမည္၊ အထူးသျဖင့္ အမိသည္ ဝမး္ျဖင့္ လြယ္၍ ေမြးထားေသာေၾကာင့္ အမ်ားတကာထက္ ေသာကပိုေလသည္၊ ထိုအေၾကာင္းအရာသည္ ၾကီးမားေသာ တြန္းအားတစ္ခုျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ျပင္ အသက္ရွည္ခဲ့ေသာ အဘယ္အက်ိဳးရွိအံ့နည္း၊ ရွည္သည့္ အသက္ႏွင့္ အမွ် အက်ိဳးရွိေအာင္ ေနသြားရဖို႔လည္းလိုေပသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ အသက္ရွည္ျခင္းကို ဥာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ျပီး ျပဳမႈေနထိုင္သင့္လွေပသည္။

ထိုထိုဤဤေသာ ရက္မ်ားအတြင္း ကရုပ္ေလးသည္ ေဆးရုံတြင္ က်င္းပေသာ ဝါဆိုသကၤန္းကပ္လွဴပဲြ၌ ေမြးေန႔ကို အေၾကာင္းျပဳလို႔ လူနာကုတင္ေပၚမွပင္ သကၤန္းကပ္လွဴခဲ့ပါသည္။ ။

ဇန္နဝါရီ (၂၂)ရက္ေန႔ ဆယ္နာရီခန္႔က ျဖစ္မည္၊ “မာတာ လက္အေၾကာကပ္တာ သက္သာရဲ႕လား၊ စာျပန္မရိုက္နဲ႔ သက္သာေအာင္သာေန၊ ေနေကာင္းလားေမးတာပါ” ဟု မိန္႔ၾကားသြားေသာ ဘုန္းဘုန္းဦးေမာ္ဒန္သည္ အခုေတာ့ ေဆးရုံေပၚတြင္ ေမြးေန႔ပဲြကို တကူးတက သြားေရာက္ က်င္းပလွ်က္ရွိပါသည္။

ကရုပ္ေလးသည္ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူစဥ္က ဘယ္ေဂ်ာင္ေရာက္ေနသည္ မသိပါသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားအား သက္ေတာ္ရွည္ၾကာစြာ သီတင္းသံုးျခင္းျဖင့္ သတၱဝါတို႔၏ ဆင္းရဲကို ကယ္တင္ရန္အလို႔ငွာ လမ္းျပေပးေတာ္မူပါရန္ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားခြင့္ မရခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ယခုခ်ိန္ခါတြင္ေတာ့ တပည့္ေတာ္ ရုိေသစြာေလွ်ာက္ထား ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္ဘုရား-ယေန႔ေခတ္ကာလသည္ အေရာင္စံုမ်ားႏွင့္ ရွဳပ္ယွက္ခတ္လွ်က္ရွိလွပါသည္ဘုရား၊ သာသနာ့တာဝန္မ်ားကို အထူးထမ္းရြက္ရန္ လိုအပ္ေနေသာ ေခတ္ပ်က္ၾကီးျဖစ္ေနပါသည္ဘုရား၊ သို႔ပါေသာေၾကာင့္ သတၱဝါတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြါးအလို႔ငွာ တပည့္ေတာ္မွ သနားသျဖင့္ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားလိုက္ရပါသည္ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တို႔ဘုရား မိမိ၏ က်န္းမာေရးကို ဂရုျပဳေတာ္မူၾကပါရန္ႏွင့္ “အသက္ကို ဥာဏ္ေစာင့္၏“ ဆိုသကဲ့သို႔ ဤဆိုေသာစကားေလးကိုလည္း သတိရေတာ္မူၾကပါရန္ အေလးအျမတ္ထားကာ သတိေပးစကားျဖင့္ အသိေပး ေလွ်ာက္ထားအပ္ပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ေလွ်ာက္ထားျခင္းသည္ ကံသံုးပါးလံုးျဖင့္ မွားယြင္းျခင္းမ်ားရွိခဲ့ပါလွ်င္လည္း ဂရုဏာေရွ႕ထားလို႔ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူၾကပါရန္ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထာလိုက္ပါတယ္ဘုရား။

မွတ္ခ်က္။ ။ အခုလို သတိေပးစကားျဖင့္ ပိုစ့္ကို ေရးရျခင္းသည္ ဘုန္းဘုန္းဦးဝိစိတၱသာရ(ဓမၼဂဂၤါ-ေမာ္ဒန္ေတာရ)အမႈးျပဳေသာ သာသနာ့ဝန္ထမ္း ရဟန္းသံဃာအားလံုးအျပင္ လူပုဂိၢဳလ္မ်ားကိုလည္း ရည္ညႊန္းပါသည္။


ေလးစားစြာျဖင့္
crystal

ကမ္ပူးခ်ားလို႔ေခၚတဲ့ ကမ္ေဘာဒီးယားကို ဘုရားဖူးသြားပို႔ရာမွ ျပန္လည္ေရာက္ရွိျပီးေနာက္ အနားယူေနပါသည္။ လက္ေဆာင္အေနနဲ႔ ပိုစ့္ေလးေတြ ပါလာပါတယ္ရွင့္ :)