သတၱဝါအေပါင္း စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္က်န္းမာၾကပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔သပါတယ္.........

Monday, November 28, 2011

“လြမ္းေမာဖြယ္၊ အို ..အယုဒၶယ” အပိုင္း(၂)

Wat Phanan Choeng Worawihan
ျမတ္စြာဘုရားရုပ္ပြါးေတာ္ကို ဖူးေတြ႕ရတာ စိတ္ေအးခ်မ္းလွပါတယ္။ ဘုရားဘဲြ႕ေတာ္ျမန္မာအသံထြက္ဖို႔ နဲနဲခက္ပါတယ္၊ လြယ္လြယ္ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ မႏူဟာမင္းၾကီးတည္ခဲ့တဲ့ ဘုရားနဲ႔ တဲြမွတ္လိုက္တယ္၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ တရုတ္ဘံုေက်ာင္းလိုျဖစ္ေနလို႔ ဘံုေက်ာင္းဘုရားတဲ့။ ဒီဘုရားမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းလည္း ရွိပါတယ္။ သာသနာပိုင္က ဘဲြ႕တံဆိပ္ေတြ အပ္ႏွင္းရာ၊ သာသနာ့အခမ္းအနားမ်ားက်င္းပရာ အထင္ကရေနရာတစ္ခုလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒကာဒကာမေတြက ထိုင္း-တရုတ္လူမ်ိဳးအမ်ားစု ကိုးကြယ္ရာျဖစ္လို႔ ေရၾကီးေနတုန္းက ဘုရားဝင္းအတြင္းနဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ေရမဝင္ဖို႔ အထူးၾကိဳးစား ကာကြယ္ခဲ့ၾကပံုကို ဓာတ္ပံုမ်ားက သက္ေသျပေနၾကပါတယ္။

ဓာတ္ပံုေတြကိုေတာ့ အမ်ားၾကီးရိုက္လာခဲ့ပါတယ္။ ပံုေကာင္းတာေလးေတြနဲ႔ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတာေလးေတြ ေရြးတင္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ကားသြားေနတုန္း ရိုက္ေပမယ့္ ကားက အသစ္ၾကီး(သူမ်ား ကားေနာ္)ဆိုေတာ့ ပံုေတြ ဝါးမသြားဘူး ေတာ္ေသး :P

ေက်ာက္ဖရားျမစ္ေဘးမွာ ေလညွင္းခံရာ ဇရပ္ေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္။

တမံတုပ္ထားတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးလား

ေရက်သြားလို႔ေပါ့၊ ေရတက္ေနတုန္းက ဒီလိုသာ မတားႏိုင္ခဲ့ရင္ ပ်က္စီးဆံုးရွံဳးမႈက မေတြးဝံ့စရာ

ဆိပ္ခံတံတားေလး က်ိဳးေနတာေလ

ျမစ္ေဘးမွာ ထိုင္ရင္း သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ရသေတြ မခံစားႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး

အယုဒၶယသားတို႔က စစ္ဆိုတာလည္း မၾကားခ်င္ဘူး၊ ေရဆိုတာလည္း မၾကားခ်င္ဘူး
အဲေလာက္ကို ေသြးလန္႔ေနၾကျပီလို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ သူတို႔ဆီ ဧည့္သည္ေတြ လာလည္ၾကဖို႔ေတာင္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မထားႏိုင္ေတာ့ပါဘူးတဲ့၊ ခုခ်ိန္ ေနာင္ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ မေတြးတတ္ေတာ့ဘူးလို႔
ေျပာၾကပါတယ္။ ခရစၥတလ္ကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားဆိုတာ သမိုင္းအထင္ကရတို႔ စစ္ေဘးဒဏ္ခံပံုရိပ္တို႔ သဘာဝေဘးဒဏ္တို႔ကို စိတ္ဝင္စားၾကတာမို႔ ခုခ်ိန္ အယုဒၶယဘယ္လိုမ်ိဳးေနမလဲဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ စိတ္ဝင္တစားလာေရာက္ ေလ့လာေနၾကအံုးမွာ၊ အရင္ကထက္ ဧည့္သည္ပိုမ်ားႏိုင္ပါတယ္၊
ေျပာင္းလဲသြားတာကို ေရာက္ဖူးတဲ့သူေတြေတာင္ ထပ္သြားၾကည့္ခ်င္ၾကမွာပါ။ 
ကိုယ့္ဖာသာေတာင္ ဒီခရီးသြားရတာ အရင္အေခါက္မ်ားစြာကထက္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြ 
မ်ားစြာ မ်ားစြာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အျပန္လမ္းမွာေတာ့ ေရလႊမ္းေနတဲ့ လမ္းမၾကီး အစိတ္အပိုင္းအခ်ိဳ႕

ဆက္သြားလို႔မရလို႔ ႏွစ္ေနရာ ျပန္ေကြ႕ျပီး လမ္းရွာေမာင္းခဲ့ရေသး

ကုန္းေျမမွန္သမွ် ျမစ္ျပင္အလား မကဲြျပားေတာ့

ေရတိုက္စားတဲ့ေနရာရာအခ်ိဳ႕မွာ လမ္းမၾကီးလည္း လမ္းေပ်ာက္ျဖစ္ရ

ဆက္သြားလို႔ ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏိုင္ ရပ္ၾကည့္ေနၾကတာလည္း ရွိရဲ႕။

ျမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္း အယုဒၶယမွာ ေရေတြ ၾကီးေနတုန္း အယုဒၶယကို သြားဖို႔ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးမိခါမွ ဒီျမိဳ႕ကို အရင္ဆံုးသြားရတဲ့အျဖစ္။ သြားမိျပန္ေတာ့လည္း စိတ္ထဲမွာ လိႈက္ေမာမႈေတြနဲ႔ ျပန္လာရတဲ့အျဖစ္။ တကယ္ပါ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို သူတို႔ မေကာင္းေျပာေပမယ့္ သူတို႔ ဒီလိုျဖစ္ေတာ့ ကုိယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ သူတို႔ဆီမွာ ပ်က္စီးမႈေတြက ကိုယ့္ဆီမွာဆို ပန္းနဲ႔ ေပါက္သေလာက္ပဲရွိတာ ဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေပမယ့္ လူသားခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ မိသားစုေတြ၊ စီးပါြးေရးေတြ၊ ႏိုင္ငံရဲ႕ဆံုးရွံဳးမႈေတြ အမ်ားၾကီး ဆံုးရွံဳးၾကရတာပါ။ ဒါေတြက တဆင့္ ဂယက္ရိုက္မႈေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္ၾကအံုးမွာ။


အရင္တုန္းကဆို ဘဝကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျဖတ္သန္းေလ့ရွိၾကေပမယ့္ ခုမ်ားေတာ့  စကားလည္း မေျပာႏိုင္၊ ေငးငိုင္မိႈင္ေတြတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ယပလပ္တို႔တေတြ။ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ေရက်သြားလို႔ ေရေဘးေရွာင္ရာကေန ျပန္လာတဲ့ မိသားစုေတြ အထုပ္အပိုးပစၥည္းေတြနဲ႔ အသီးသီး ျပန္လာေနၾကပါျပီ။ သိပ္မၾကာခင္မွာ ေက်ာင္းေတြလည္း ျပန္ဖြင့္ေတာ့မယ္ကိုး။

ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ကို အျပန္လမ္းမွာ ကားလမ္းေကာင္းတဲ့လမ္းမၾကီးကေန ျမိဳ႕ထဲ ျပန္ဝင္ဖို႔ ကားေတြ စုျပံဳတန္းစီေမာင္းေနရတာမို႔ ျမိဳ႕အဝင္ညျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒူေမာင္းေလဆိပ္ၾကီးထဲ ေရေတြ ဝင္ေနတာမ်ား ျပခ်င္လိုက္တာ၊ ေလဆိပ္တခုလံုး မီးေတြ ေမွာင္မည္းလို႔၊ ေရေတြက အိမ္တစ္ထပ္ေက်ာ္ ျမဳပ္ေနတုန္း။ ဒီနားနီးတဝိုက္က လူေတြ စဥး္စားၾကည့္ၾကပါေတာ့။

သူတို႔မ်က္ႏွာမွာ ေၾကကဲြမႈေတြေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ျမန္မာေတြကို ႏွိမ္ခဲ့သမွ် ဝဋ္လည္တာလို႔ေျပာမထြက္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဖာသာလည္း ဘာကို စိတ္မေကာင္းမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ လြမ္းေမာမိတယ္ အယုဒၶယေရ..... ေပါ့။

ေလးစားစြာျဖင့္
ခရစၥတလ္

p.s : ပံုေတြ ၾကည့္တာ အားမရေသးရင္ ဒီလင့္ေလးကို ႏိွပ္ေပါ့

Sunday, November 27, 2011

“လြမ္းေမာဖြယ္၊ အို ... အယုဒၶယ”

အပိုင္း(၁)
၂၆-ႏိုဝင္ဘာလ-၂၀၁၁ ေန႔ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕မွ အယုဒၶယျမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္ရာ လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ဓာတ္ပံုမ်ားကို စုစည္း တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ 
ကားထဲကေန လွမ္းရိုက္ထားတာဆိုေတာ့ 
ဓာတ္ပံုတစ္ပံုရဲ႕ အရည္အေသြးေတြ က်ေနတာကို သည္းခံေပးပါရန္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္။

 ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ေတာ္မွ စထြက္တဲ့ လမ္းမၾကီးေပၚတစ္ေနရာ

 အယုဒၶယျမိဳ႕ဝင္ခါနီး လမ္းမၾကီး၏ လမ္းအပိုင္းအခ်ိဳ႕ ေရဝင္မႈေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနပံု

 လမ္းမၾကီးေပၚေရမရွိေတာ့ေပမယ့္ လမ္းေဘးမွာ ေရေတြ အျပည့္

 အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားမွာ သဲအိတ္မ်ား အကူအညီယူေနရဆဲ

သဲအိတ္ေတြ ေတာင္ပံုရာပံု

 ကားလမ္းလား၊ လယ္ကြင္းလား၊ ေရကန္လား ဘာမွ မကဲြျပားေတာ့ပါ

 အပင္ၾကီးေတြ အသက္မေသေပမယ့္ အပင္ငယ္မ်ားကေတာ့ ေရလႊမ္းမိုးမႈေတြေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနပံု

 အယုဒၶယျမိဳ႕ဦးေစတီေတာ္

 ျမိဳ႕ထဲဝင္လာေတာ့ လမ္းမၾကီးကို သန္႔ရွင္ေရးလုပ္ထားျပီး
လမ္းမအလယ္မွာေတာ့ အရင္လိုမလွႏုိင္ေသး

သန္႔ရွင္းေရးလုပ္အားေပးလူငယ္ေတြ တက္တက္ၾကြၾကြ

ေနာက္ဆက္တဲြ ပံုေလးေတြ တင္ေပးပါအံုးမယ္။ 

ေလးစားစြာျဖင့္
ခရစၥတလ္

Wednesday, November 23, 2011

“ယေန႔ ... ေခါင္းကိုက္သည္”



ကမ္းေျခက ေက်ာက္တုံးေတြ ဟုတ္ဘူး၊ ကင္းေကာင္ၾကီးမွာ “က” ေနတဲ့ တိမ္ေတြပါ...

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ထဲမွာ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္ 
ဘယ္ေနရာသြားသြား ငါ့ကို လႊမ္းမိုးႏိုင္ရက္လိုက္တာလို႔
ေဘးနားက ေမးၾကတယ္ ဘယ္သူလဲတဲ့
ဘယ္သူျဖစ္ရမလဲဟယ္ ေဝးလိုက္တာေနာ္ 
ေကာင္းကင္ၾကီးကို ၾကည့္ျပီး ေျပာေနတာပါဟ
ကိုင္း ဘယ့္ႏွယ္ရွိစ....။

သြားတဲ့သူေတြနဲ႔ လူခ်င္းကဲြသြားတယ္ ဓာတ္ပံုအရိုက္ေကာင္းလို႔
အဲဒီနားက လူျပတ္တယ္၊
လူျပတ္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ လူျပတ္ေတာ့ လုတတ္တယ္၊ လုေတာ့ အရွည္အရွည္ေတြျဖစ္မယ္။ သရဲေတာ့ ေၾကာက္ဘူး။
ဒါေတာင္ အသုဘရွိေနလို႔ လူရိပ္လူေယာင္ျမင္ေနရေသးတာ။
(ထိုင္းတြင္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတိုင္းမွာ အသုဘထားၾကသည္)
ေရွ႕က သြားတဲ့လူေတြ ဓာတ္ပံုႏွစ္ပံုရိုက္ေနခ်ိန္တြင္း ေပ်ာက္သြားတာ။
ဖုန္းဆက္ေတာ့ ဖုန္းပိတ္ထားတယ္
ေစာင့္တယ္ မလာဘူး အေတာ္ၾကာတယ္
ေစာင့္ရသူအဖို႔ အခ်ိန္ဆိုတာ ၾကာတယ္
အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါအရ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္း ရပ္ေနရတာ သိပ္မေကာင္းဘူး။
ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး ထြက္လာခါမွ ဖုန္းဆက္လာတယ္
ကုိယ္ေတာင္ မေျပာရေသးဘူး၊ ကိုယ့္ကို အရင္ အျပစ္တင္ပါေလေရာ။
အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ ေဆာရီးတဲ့။
ေတာင္းပန္တဲ့ေနရာမွာ ေဆာရီး လြယ္လြယ္ကူကူေျပာတတ္သူေတြနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ မေတြ႕ရပါေစနဲ႔ :)
စိတ္တိုလိုက္တာ ၾကက္ဥတစ္လံုးေလာက္ ပစ္ေပါက္ ခဲြလိုက္ခ်င္တာ ၾကက္ဥေစ်းေတြ တက္ေနလို႔ေပ့ါ ဟြန္းးးး

 ကားအျမင့္ေပၚမွာ ဘုတ္ေလးတင္ထားတယ္ အျပာေရာင္ေလးေပါ့။ လုပ္အားေပးေနၾကတာ ေပ်ာ္စရာေနာ္။

ထိုင္းကုိယ္ေတာ္ေတြ ေရေဘးကယ္ဆယ္ေရးအတြက္ လုပ္အားေပးေနၾကတာ၊ ဒီပံုရိုက္ေနလို႔ ျပႆနာတက္ရတာေလ။ ရိုက္ေနတုန္းက ကုသိုလ္စိတ္ေလးေတြ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္တယ္။ 
ေဒါသစိတ္ကို သိစိတ္က ျပန္ထိန္းထားရေတာ့ ဆန္႔ငင္ငင္ၾကီးျဖစ္သြားတယ္။
တစ္ပါးသူအေပၚနားလည္ေပးတတ္မႈ စာနာမႈ ငဲ့ညွာမႈ ေလာကမွာ တစ္ေန႔တျခား ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ပါျပီ။
ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္နဲ႔ အေဖ့ကို သတိရတယ္...
အေဖ့မွာ တစ္ပါးသူအေပၚနားလည္ေပးတတ္မႈ စာနာမႈ ငဲ့ညွာမႈ မ်ားစြာ ခ်မ္းသာရွာတယ္။

 သားေတာ္ျမတ္စြာဘုရား ခြက္မည္းၾကီး လက္ဆဲြလို႔ ဆြမ္းခံၾကြတယ္လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ 
သုေဒၶါဒနမင္းၾကီးကို သတိရလို႔ ဓာတ္ပံုရိုက္ခဲ့ပါတယ္။
ထိုင္းကိုယ္ေတာ္တစ္ပါး အနီးအနားေတြ႕လို႔ အီးလိုေမးၾကည့္တယ္၊ ဒါ ဘုရားပံုေတာ္လားဆိုေတာ့ ဟုတ္တယ္တဲ့။ ဘာအဓိပၸါယ္နဲ႔ ဒီေလာက္ မ်က္ႏွာေတြ ထုထားတာလဲ ဆိုေတာ့ သိဘူးတဲ့။
နင္တို႔ ဖမားမွာ မရွိဘူးလားတဲ့။ ေျပာလုိက္တယ္ တခါမွကို မေတြ႕ဖူးဘူးလို႔ ဟုတ္ဘူးလား....



တရုတ္တန္းမွာ စည္စည္ကားကား

စလဗယ္ရီ မမ လက္ရာ မီတဲ့ ပံုေတြ ရွိေသးတယ္ တင္မလို႔ပဲ သူမၾကိဳက္မွာစိုးလို႔ မတင္ေတာ့ပါဘူး။
ဒီေလာက္ဆို ခရစၥတလ္ကို ကြန္႔မန္႔ၾကေသာ မမန္႔ၾကေသာသူမ်ားအတြက္ ပံုေလးေတြ ျပရက်ိဳးနပ္ပါျပီ။
ယေန႔ ေခါင္းကိုက္သည္။
ပံု
ခရစၥတလ္

P. S : ဒီပိုစ့္ေလး တင္ထားျပီး (၂၄) နာရီအတြင္း လာလည္ၾကတာ (၄၈)ဦးေတာင္ ရွိသတဲ့။ 
ခရစၥတလ္ေခါင္းကိုက္တာကို စာနာေပးၾကတဲ့သူေတြလို႔ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ မွတ္ထားလုိက္မယ္ :)

Thursday, November 17, 2011

တိုလီ ထြာလီ ......

 အပိုင္း(၁)
တိုးရာသီနီးလာျပီမို႔ ဧည့္သည္ေတြက ထိုင္းကိုလာလည္ခ်င္ေနၾကျပီ၊ ထိုင္းမွာ ေရေတြကလည္း ၾကီးေန၏။ တားပါေသာ္လည္း စီစဥ္ျပီးျပီ မဖ်က္လိုဟု ဆိုကာ ဘယ္ေတာ့ ေရက်မည္လဲ ေမးၾက၏။ မမယင္လတ္ကလည္း မေျပာႏိုင္၊ ခရစၥတလ္သည္လည္း အၾကားအျမင္မရသျဖင့္ ျပန္လည္မေျဖၾကားႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ အကၽြႏု္ပ္စိတ္ဝင္စားေသာ ဝိပႆနာလမ္းေၾကာင္းအျပင္ သမထက်င့္စဥ္မ်ား မက်င့္ထားမိတာ နာသကြယ္ဟု ေတြးမိေန၏။

သတင္းေမးေသာသူမ်ားလည္း ေမာသြားၾကျပီထင္၊ ေရၾကီးလာျပီလားဟု သိပ္မေမးၾကေတာ့ေပ၊ အမွန္ေတာ့ ခရစၥတလ္သည္လည္း ေခတ္မီလို၏။ ေရေတြ ဘယ္လိုၾကီးတာ ဘယ္လိုဓာတ္ပံုေတြ ရိုက္ျပီး ျပလိုက္မည္ဟု စိတ္ကူးေတြ ယဥ္ထားသမွ် သဲေရက်ေတာ့၏။ သို႔ေပသည့္ ေရသည္ကား အကၽြႏု္ပ္တို႔ ခရိုင္တြင္းရွိ အလုပ္သမားမ်ားေနထိုင္ရာ စပါးၾကီးေျမြၾကီးမ်ား အလြန္ေပါေသာ အရပ္သို႔ အမွတ္မထင္ဝင္လာေလ၏။ အတူေန အစ္မက ဓာတ္ပံုသြားရိုက္မယ္ဆို သြားရိုက္ခ်င္ရိုက္ေလဟူ၏ သို႔ေသာ္ သို႔ေသာ္ မ်က္စိထဲတြင္ ေပါင္လံုးခန္႔ရွိေသာ ေျမြၾကီးမ်ားကို ေျပးျမင္မိေလေသာေၾကာင့္ စပ္စုလိုေသာ စိတ္မ်ားကို ျမိဳသိပ္ခါ အိမ္နားသို႔ ေရမေရာက္လာေသာ္လည္း အိမ္ေပၚမွ အိမ္ေအာက္သို႔မဆင္းေတာ့ေပ။

ထိုထိုေသာ ကိစၥမ်ားေၾကာင့္ ဂူေအာင္းေနရေသာအခါ စိတ္ႏွင့္ရုပ္အား အလုပ္ေပးလိုေသာေၾကာင့္ ရတနာသံုးပါးထံသို႔ အာရုံမ်ား ညႊတ္ထားေလ၏။ အယုဒၶယသို႔ ေရဝင္ေရာက္စဥ္ကတည္းက မနက္ငါးနာရီဆို ဘုရားရွိခိုးေလ၏၊ မေတာ္ ေသခဲ့ေသာ ဒီကုသိုလ္ေလးပဲ ပါမည္ဟု ယူဆကာ ကုသိုလ္စုေဆာင္းျခင္းအလုပ္ကို လုပ္၏။ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ေသာ ဘေလာ့ဂါ ေၾကာင္ျဖဴမ်ားရွင္ကား စာေတြ ၾကိဳးစားေနသည္ဟု အတင္းရ၏။

တဖန္ အားေနေသာ အခ်ိန္မ်ားကို မုန္႔လုပ္နည္းမ်ားကို ေမးျမန္း(ဖုန္းဆက္ျပီး အေမထံသို႔ေမး၏)၍လည္းေကာင္း၊ ေခ်ာဆိုေသာ မိန္းကေလးကို အားက်၍ တနည္း နက္ထဲမွ ရွာေဖြဖတ္ရွဳျပီးသကာလ ေအာက္တြင္ေတြ႕ရေသာ မုန္႔ကို အလြန္ခက္ခဲစြာ ျပဳလုပ္ေလ၏။

ပူတင္းမုန္႔ဆြမ္း ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္၏။
ပူလာတဲ့အခါ တင္းသြားလို႔ ပူတင္းေခၚတာေနမွာပါ။

 ဗူးေလးထဲမွာ ဇြန္းျဖင့္ ကေလာ္ထားေသာ မလွေလာ။
အစားေကာင္းေလးမ်ားစားရလွ်င္ အေမ့ကို သတိရ၏။ 
လူၾကီးေတြအတြက္ ၾကက္ဥႏွင့္ ႏြားႏို႔ခ်ည္းသက္သက္ ေကၽြးရလွ်င္ 
အားလည္းရွိ၊ က်န္းမာေရးႏွင့္လည္း ညီညႊတ္၏။ 
မနက္ေစာေစာ ထမင္းမစားခ်င္ေသာသူမ်ားအတြက္လည္း
ေကာ္ဖီျဖင့္ တဲြဖက္သံုးေဆာင္လွ်င္ အလြန္သင့္လွေပ၏။
မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေတာ့ အခ်ိန္ေပးရမည္။

 ညီမငယ္တေယာက္ ဟိုတေလာက အက်ၤီလိုက္ဝယ္ေပးဖို႔ ေခၚေသာေၾကာင့္ လိုက္ဝယ္ေပး၏။
အဝတ္အထည္မ်ားသည္ အလြန္လွေပ၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ့္အရြယ္ႏွင့္ဆို မလိုက္ဖက္ေတာ့ေပ။ 
အနိစၥပါတကား။ 
ထိုသူကလည္း ဖဘတြင္ ေထာက္ခံေလ၏။

 သစ္ေျခာက္ပင္ႏွင့္ ေကာင္းကင္ ယွဥ္တြဲ ဓာတ္ပံုရိုက္မည္ဟု ကင္မရာ ခ်ိန္လိုက္စဥ္ ဘြားကနဲ ေပၚလာေသာ ဟက္စ္ကီးေၾကာင့္ ရင္ခုန္သြား၏။
သူ႔ကို ဓာတ္ပံုလွမ္းရိုက္လို႔ နာ့ကို လွမ္းပစ္လုိက္ရင္ ဒြတ္ခ။

ယခုေနထိုင္ေသာ အခန္းမွ ၾကည့္လုိက္လွ်င္ ေကာင္းကင္ၾကီး ပသာဒျဖစ္စြာျဖင့္ ေနတိုင္းျမင္ေတြ႕ႏိုင္၏။ လြမ္းတတ္သူမ်ားဆိုလွ်င္ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ကာ လြမ္းၾကမည္ထင္၏။ မိမိစိတ္ကို ျပန္ေမးေသာ စိတ္က ရလဒ္အေျဖထုတ္ေပး၏၊ အေျဖကား ခံစားမႈ ေလဟာနယ္ဟူ၏။

 ထိုမွ တဖန္ ေရွ႕ဆက္ရလွ်င္ တိမ္သားေတြ အလိပ္လိပ္ တက္လာတိုင္း ထိုသူအတြက္ ဓာတ္ပံုပို႔ေပးရန္ သတိရ၏။ အခု ရိုက္ေနခ်ိန္မွာ ေလတိုက္ေနေသာေၾကာင့္ တိမ္တို႔ ေလယူရာ တိမ္း ယိမ္းၾကျပန္၏။ “လြမ္းစရာ့ သစ္ပင္ပါပဲေလ” ဟု ေျပာေလမလား.......

ထိုသူေလးတို႔တေတြ စားေသာက္ေသာ ေနရာတခ်ိဳ႕ကို ေရာက္ဖူးခဲ့၏၊ သို႔ေသာ္ သူတို႔လည္ပတ္ၾကေသာ ေနရာမ်ားကိုကား မေရာက္ဖူးခဲ့ေခ်။
ထို႔ျပင္ သူတို႔ ေျပာေနၾကေသာ ႏွင္းဆီအေၾကာင္းလည္း ဘာမွန္းမသိ၊ 
ကေလးေတြရဲ႕ အထာ မလိုက္ႏိုင္မွန္းသိေသာ္ ငါအိုျပီဟု သတိရ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ဤပံုလို အသာေခ်ာင္းရုံ ေခ်ာင္း၏။ 

ရန္ကုန္မွာ ေနစဥ္ကပင္ သင္တန္းမ်ားမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အမိတကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေရာေထြးတတ္၏။ ရင္းႏွီးလြန္းေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွ လဲြ၍ က်န္သူမ်ားကို နာမည္ပါ ေမ့ကုန္၏။ မိမိ၏ အားနည္းခ်က္ျဖစ္ေလ၏။ တစ္စံုတေယာက္က မိတ္ဆက္ေပးလွ်င္လည္း နာမည္ကို ခဏတြင္းပင္ ေမ့သြားေလ၏။ သမၼတဘုရွ္ကို သတိရ၏။ ယခုအခါ ဖဘတြင္ နတ္သမီး၏ သီခ်င္းသရုပ္ေဖာ္မႈမ်ားကို ေတြ႕ေသာအခါ သိသလိုလို ခံစားလာရ၏။ ဘယ္မွာ စကားေျပာမိဖူးပါလိ့မ္ဟု ဘယ္လိုမွ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ေခ်။ သူမ၏ အေဒၚမ်ားႏွင့္လည္း စကားေျပာဖူးသလိုလို ဟိုလိုလို ဒီလိုလုိသာျဖစ္၏။ ဘာမွ မမွတ္မိ။ မွတ္ဥာဏ္မ်ား ခ်ိဳ႕ယြင္းေနျပီထင္၏။ 

ဆာရာဘူရီျမိဳ႕က အီတလီေက်းရြာပံုစံတူ အပန္းေျဖစရာေနရာေလး တစ္ခုျဖစ္ပါ၏။
ထိုျမိဳ႕ေလးကို ညႊန္းဆိုေသာ ပိုစ့္ေရးသားသူကို  ေက်းဇူးတင္ရမည္။
သူ႔ေၾကာင့္ အတိုင္အေဖာက္ညီေသာ ထိုသူႏွင့္ ခရီးသြားျဖစ္ခဲ့၏၊ 
သူကိုယ္တိုင္ ပိုစ့္ေရးမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ေစာင့္စားေနရ၏။

အတိတ္ဆိုတာ ပစၥဳပၸန္မွာ အသံုးမဝင္ေတာ့ေပ၊ ႏို႔ေပမယ့္ တိုက္ဆိုင္စရာအေၾကာင္းမ်ားရွိလွ်င္ေတာ့ တရစ္ဝဲဝဲ။ 
သူမ ခရီးထြက္ေသာ ပံုမ်ားကို တင္ထားေသာအခါ လြန္ေလျပီးေသာ ေရႊေရာင္လႊမ္းခဲ့သည့္ အတိတ္မ်ားဆီ။ 
ရန္ကုန္က စက္ထဲမွ ဓာတ္ပံုမ်ားကို စီဒီခုတ္လာ၏၊ ယခု ျပန္ထုတ္ၾကည့္မိေလ၏။
ေဝးခဲ့ျပီးေသာ ကာလမ်ားပါေပ။ 

 မၾကာေသးခင္က အခန္းကို အလည္လာသြားတဲ့ ေၾကာင္မေလး။ အခုေတာ့ ဘယ္ေရာက္ေနလဲမသိ။

ေၾကာင္ဂိုဏ္းမ်ားအတြက္ အမွတ္တရေရးေနေသာ သူမကို ေက်းဇူးတင္မိ၏။ ကိုယ့္အိမ္မွ အခ်စ္ေတာ္ေလးမ်ားအေၾကာင္း ေရးခ်င္မိ၏ သို႔ေသာ္ အနည္းငယ္ပ်င္းေန၏ စိတ္ႏွစ္ျပီး စာေရးလို႔မရ၊ စိတ္သည္ တခါတရံ ဤသို႔ ျဖစ္တတ္ေခ်ေသး၏။

ထိုအေရာင္ ေၾကာင္ေလးကို လုိခ်င္ပါသည္ဟု ဆို၏ ကၽြန္ေတာ္လာရင္ ဒီေၾကာင္မ်ိဳး လိုက္ဝယ္ေပးရမည္ဟု ေတာင္းဆိုေသာ ထိုသူကေလးလည္း ပိုစ့္ေတြ ထပ္မေရးသည္မွာ ၾကာေလ၏။ ေၾကာင္မေလး လိုက္ဖမ္းေနျပီလားမသိ။ 
ခမာျပည္ေရာက္တိုင္း လိုအပ္သည္မ်ားကို အစ္ကိုၾကီးသဖြယ္ စိတ္ပူစြာ မွာသည္မွာ မဆံုးေတာ့ေခ် :D

ခမာျပည္နဲ႔ ပတ္သက္လွ်င္ အားတက္သေရာ ကူညီေပးၾကတဲ့ သူတို႔စံုတဲြ ေလးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရ၏။ 

ဝါေခါင္လဖြားျခင္းတူတဲ့ အစ္မထံ ဒီတခါ ခမာျပည္သြားရင္ျဖင့္ လမ္းၾကံဳေအာင္ ဝင္မည္ဟု ေတြးထားပါ၏။ အိမ္ရွင္ မ်က္ခံုးမ်ား လႈပ္ေနရွာေရာ့မည္ထင့္။ 

သတၱဝါေလးေတြ အလြန္ခ်စ္တတ္ပါေသာ အကၽြႏု္ပ္သည္ ဒီေနရာေလးမွာလည္း ပီဂ်ီေလးအေၾကာင္း သြားသြားေခ်ာင္းရ၏။ အပ်ိၾကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း သတၱဝါေလးေတြကို ခ်စ္တတ္ပါ၏။ 
တခါတခါ မ်က္စိလည္ျပီး ေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့ သူ႔ ဆီလည္း စာဖတ္သြား၏။ အသစ္တင္သမွ် ဆိုက္ဘားေလးမွာ ပိုစ့္တက္လာရင္ သူ႔  ထံ စာသြားဖတ္၏။
 သူ႔ ဆီလည္း တိတ္တိတ္ စာဖတ္သြား၏၊ သို႔ေသာ္ သူတို႔ သိ၏။ ေျခသံ မလံုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္မည္။ ျမန္မာျပည္က ပံုရိပ္ေတြ သတိရမိေတာ့ အန္တီ့ေနရာေလးကို ေရာက္ေရာက္မိျပန္၏။

ရန္ကုန္မွာ ေနတုန္းက မနက္မိုးလင္းလွ်င္ သတင္းစာဖတ္၏၊ အခုေတာ့ မနက္မိုးလင္းလွ်င္ ဆိုဒ္ဘားမွ လင့္မ်ားကို အသစ္ဘာေတြ တင္သလဲဟု ၾကည့္၏ ဖတ္၏ ဘေလာ့ အလည္ထြက္၏။ ဆိုဒ္ဘားမွာ လင့္ခ်ိတ္ထားတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားထံ အသစ္တင္တိုင္း ေရာက္ပါ၏။ ဘေလာ့ေတြမွာေရာ ဖဘမွာပါ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ဝင္မရွည္မိေစရန္ မိမိလက္ကို ကြန္ထရိုးလုပ္ေနရေသး၏။ သူမ်ားမၾကိဳက္မွာ စိုးပါသည္။ :(((

ဘေလာ့ပိတ္သိမ္းသြားျပီျဖစ္ေသာ ကိုလူေထြးသည္ ထိုအေၾကာင္းမ်ား ဇဲြေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ေရးေနစဥ္တုန္းက အားေပးခဲ့ဖူး၏။

ထိုထိုဤဤအေၾကာင္းမ်ား ေရးရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာကားးးးးးးးးးးးးးးး
မိန္းကေလးအမ်ားစုသည္ ခႏၶာႏွင့္ရင္းႏွီးကာ တစ္စံုတရာ လက္ခံရယူရေသာ မိန္းကေလးအေပၚ၌ အထင္ျမင္ေသးမ်ားျခင္းရွိၾကပါ၏။ ထို႔ျပင္ မိမိခ်စ္သူ လင္ေယာက်္ားမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ခဲ့ၾကပါလွ်င္ ပိုဆိုးေတာ့၏။ သို႔ေသာ္ ျပႆနာဇစ္ျမစ္ကိုကား  မရွာၾကေပ။ ဒါက တကိစၥျဖစ္ေပ၏။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျမိဳ႕ေနလူထုထက္ ေက်းရြာေနလူထု ပိုမ်ားသည္ကို အမ်ားသိျပီးျဖစ္၏။ လူေနထူထပ္ေသာ ေက်းရြာျမိဳ႕ငယ္ေလးမ်ားရွိ အိမ္ေထာင္သည္အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုသည္ ေရာဂါရမွန္းလည္း မသိၾက၊ က်န္းမာေရး ဗဟုသုတမ်ားလည္း အလွမ္းေဝးၾကကုန္၏။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ စရုိက္အရ ထိုကိစၥမ်ားကို အရွက္တရားေအာက္တြင္ ထားလိုက္ဘိေသာအခါဝယ္ မျဖစ္သင့္ မျဖစ္ထုိက္သည္မ်ားျဖစ္ကုန္ၾက၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႕အသီးသီး၏ ဦးတည္အုပ္စုတြင္လည္း မပါဝင္၊ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အေလးထားေဆာင္ရြက္မႈမ်ားမွာလည္း ထိေရာက္လွေသာေၾကာင့္ ထိုႏွစ္ဝတြင္ လစ္လပ္လွ်က္ရွိေပ၏။ ဗဟုသုတလည္း နည္းပါး၊ ေယာက်္ားမ်ား၏
 မ်ားမ်ားမသိတာေကာင္းသည္ ဟူေသာ လဲြမွားတဲ့ အတၱမ်ား အယူအဆမ်ားေအာက္တြင္ အိမ္ေထာင္သည္ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားစြာတို႔ အသက္မ်ား စေတးရျပန္၏။ ထိုထိုေသာ အေၾကာင္းမ်ားကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္မိေသာအခါ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စား၍ လွ်ာအလြန္ရွည္ေသာ အကၽြႏု္ပ္သည္ ပိုစ့္ေရးကာ ထင္ရွားေစဖို႔ ၾကိဳးစား၏။ ဇာတ္ကို ခဏနားကာ မိန္းကေလးေတြ လာဖတ္လွ်င္ လြတ္ေကာင္းမည္ဟု ေတြး၏၊ ေကာင္မေလးေတြ စိတ္ဝင္စားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမည္မသိ။ သို႔ႏွင့္ပင္ တခန္းရပ္သြားေသာ ပိုစ့္မ်ားဟုသာ နာမည္တပ္ရေတာ့မည္ ထင္၏။

ထိုထိုေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားက တိုလီ ထြာလီ ပိုစ့္ျဖစ္လာ၏။ အမ်ိဳးထဲ ယခု ေနာက္ဆံုးမ်ိဳးဆက္ေလး တစ္ဦး အကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္တူသည္ဟု ဆို၏။ ယခုေခတ္ကာလတြင္ မိန္းကေလးျဖစ္လာရသျဖင့္ အကၽြႏ္ုပ္မွာ စိတ္ေမာေန၏။ ေခတ္ကာလအရ ဒါက တစ္မ်ိဳး။ ဘာသာေရးအရၾကည့္လွ်င္ သမုဒယတစ္မွ်င္တိုးေသာအခါ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရလွ်င္ ဘုရားေလာင္းကို သတိရမိပါ၏။ နန္းေတာ္ ဥယ်ာဥ္ထဲတြင္ နိမိတ္ၾကီးေလးပါးျမင္ျပီး ျပန္အလာ သားေတာ္ရာဟုလာေလး ဖြားျမင္ေတာ္မူခိုက္ႏွင့္ ၾကံဳ၏။ ထိုအခိုက္ ဘုရားေလာင္းစိတ္ထဲတြင္ ျဖစ္စဥ္ကို အမွန္အတိုင္းေျပာရလွ်င္ သေဘာမက်ျဖစ္ခဲ့မိဖူး၏။ မိမိျမတ္ႏိုးေတာ္မူလွေသာ မိဖုရားမွ ဖြားျမင္ေလေသာ သားေတာ္အေပၚ စိတ္ေမာမႈကို နားမလည္ခဲ့ပါေခ်။ ယခုအခါတြင္ တူမေလးရရွိခ်ိန္ ရန္ကုန္မွ ဓာတ္ပံုမ်ား ပို႔လာေသာအခါ သမုဒယေတြ တိုးျပန္ေပါ့ဟု သက္ျပင္းမ်ား ခ်မိသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ဘုရားေလာင္းကို ကုိယ္ခ်င္းစာမိပါေတာ့၏။ လငပုပ္ဖမ္းတာ စိတ္အစဥ္ကို ျဖစ္မွာေပါ့ဟု ဥာဏ္ေလး တစ္ထြာတစ္မိုက္ေတြးမိပါ၏။
ေတြးရေကာင္းလား အျပစ္တင္လွ်င္လည္း ခံရပါေတာ့မည္၊ သို႔ေသာ္ ေတြးမိျပီးျပီ။
အပိုင္း(၂)တြင္ ဘာသာေရးအေၾကာင္း ေဇာင္းေပးေရးမည္ဟု ၾကံရြယ္မိ၏။
လင့္ပိုင္ရွင္မ်ားကို ၾကိဳတင္ခြင့္မေတာင္းပဲ လင့္ထားမိျပန္ပါတယ္ ခြင့္လႊတ္ၾကမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ :)))

ေလးစားစြာျဖင့္
ခရစၥတလ္

Saturday, November 12, 2011

ဓါတ္ခဲမ်ားေန႔

by Vimuttisukha Bliss on Friday, November 11, 2011 at 10:19pm


ဒီေန႔ကေတာ့ အားလံုးသိထားျပီးတဲ့အတိုင္း 11.11.11 ေန႔ပါဘဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာလည္း ဖုန္းေတြႏွင့္ ဟိုလူက message ပို႔။ ဒီလူက message ပို႔ေပါ့။ (အဲဒီ message ကို လူ (၁၁)ေယာက္ဆီကို (၁၁) မိနစ္အတြင္းပို႔ဆိုတာေတာင္ ပါလိုက္ေသး။)
ကိုယ္ကလည္း ျပန္ပို႔ေတာ့ ဂ်ပန္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဆီက message ျပန္၀င္လာပါတယ္။
ဒီေန႔က 11.11.11 ျဖစ္တဲ့အျပင္ “ဓါတ္ခဲမ်ားေန႔” ပါတဲ့။
ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ ဂ်ပန္ခန္းဂ်ီးစာလံုးႏွင့္ ဒီေန႔ ရက္စြဲကို ေရးမယ္ဆိုရင္ 十一年十一月十一日 လို႔ေရးရပါတယ္။ ခန္းဂ်ီးႏွင့္ တစ္ဆယ္ကိုေရးရင္ ( 十 ) လို႔ ေရးရျပီး တစ္ကိုေရးရင္ ( 一 ) လို႔ ေရးရပါတယ္။ အဲဒါဟာ ဓါတ္ခဲတစ္လံုးမွာပါတဲ့ Positive ( + ) ႏွင့္ Negative ( - ) တို႔ႏွင့္ သြားျပီးတူေနပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ဒီေန႔ကို “ဓါတ္ခဲမ်ားေန႔” လို႔ ဂုဏ္ျပဳသတ္မွတ္ထားတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဂ်ပန္လိုေရးရင္ေတာ့ 電池の日 လို႔ေရးပါတယ္ခင္ဗ်ား။
စိတ္၀င္စားရင္ေတာ့ အဲဒီဂ်ပန္စာလံုးႏွင့္ အင္တာနက္မွာ ဆက္ျပီးရွာေဖြ ဖတ္ရႈႏိုင္ေၾကာင္းပါ။

အိမ္ဦးနတ္ ၁၁ရက္ေန႔က ပို႔လာတဲ့အေၾကာင္းေလးပါ။ သူ႔ဖဘမွာ တင္ထားပါတယ္။ ကိုယ့္ဝန္းက်င္က မိတ္ေဆြေတြလည္း သိရေအာင္ တင္ေပးလိုက္တာပါ။

ထိုင္းႏိုင္ငံ ေရၾကီးေတာ့ လွ်ပ္စစ္မီးေတြ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ အျဖတ္ခံရတယ္ ဒါေၾကာင့္ ဘန္ေကာက္ထဲမွာလည္း မီးျဖတ္ခံရရင္ ေနာက္ပိုင္းေပၚေနတဲ့ လွ်ပ္စစ္နဲ႔ သြင္းတဲ့ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးေတြက အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ မီးမလာရင္ အားသြင္းမရဘူးေလ။ အခု ဓာတ္ခဲနဲ႔ ထြန္းတဲ့ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးေတြ ျပန္ေရာင္းအားေကာင္းလာတယ္၊ ဓာတ္ခဲေတြလည္း ဝယ္မရအထိျဖစ္ကုန္ပါျပီ။ ေခတ္ၾကီးက ေနာက္ပိုင္းမွာ နည္းပညာတိုးတက္မႈေတြကို သဘာဝတရားၾကီးက ဒဏ္ျပန္ခတ္ေနတဲ့ခ်ိန္ ဓာတ္ခဲမ်ားေန႔ဆိုေတာ့ အင္း းးးး းးးးးး နည္းပညာ၊ သဘာဝတရား၊ လူသားေတြ ဆက္ေတြးမိပါတယ္။ မိတ္ေဆြတို႔လည္း ေတြးၾကည့္ၾကပါအံုးလို႔........။

ေလးစားစြာျဖင့္
ခရစၥတလ္

“ေျမြ” ႏွင့္ အက်ိဳးေပးသေလာ ...

ေျမြနဲ႔ ၾကိဳးအေခြနဲ႔ ကဲြျပားေအာင္ ဝိုင္းျပထားပါတယ္

(2009)ခုႏွစ္တုန္းက ေနခဲ့တဲ့ အိမ္ခန္းကို မိုးဦးက်မွာ စေျပာင္းလာတာေပါ့။ အခန္းက ေအာက္ထပ္လည္းျဖစ္တဲ့အတြက္ သြားလာရတာ အဆင္ေျပျပီး၊ ေနာက္ဘက္မွာ ပန္းျခံၾကီးရွိေနတာေၾကာင့္ ေအးခ်မ္းလွပါတယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ေနာက္ဘက္မွာ သေျပေညာင္ပင္ရွိပါတယ္၊ ေညာင္ပင္ရဲ႕ အကိုင္းတခ်ိဳ႕က အခန္းကို ထိစပ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္ေကာင္က ခဏခဏလာလည္တာေလ။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ခရစၥတလ္ ေျပာခ်င္တာ ရိပ္မိေလာက္ေရာေပါ့ေနာ္။

ပထမအၾကိမ္ မိတ္ဆက္ျခင္း
အခန္း အေနာက္ဘက္ မီးဖိုခန္းနဲ႔ ေရခ်ိဳးအိမ္သာက ကပ္လွ်က္ေပါ့၊ မီးဖိုထဲ ဟင္းခ်က္၊ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ပန္းကန္ေဆးရတယ္ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔မွာ ပန္းကန္ေဆးျပီး ေရခ်ိဳးခန္းက အထြက္ ေျခေထာက္ေအာက္က ေျခသုတ္ပုဝါနားမွာ လႈပ္ခတ္သြားတာေတြ႕လိုက္ပါတယ္။ အိမ္ေျမွာင္ေတြေတာ့ တက္နင္းမိေတာ့မွာပဲ လြတ္လြတ္ကင္းကင္းမေနဘူးလို႔ ေတြးမိတုန္း စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ အိမ္ေျမွာင္မွ ဟုတ္ရဲ႕လားမသိ သံသယစိတ္နဲ႔ ေျခသုတ္ကို ဆဲြလိုက္တာ ေလွ်ာကနဲထြက္လာပါေလေရာ.......။
လန္႔သြားလား မိတ္ေဆြ...က်မကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး လန္႔သြားပါတယ္၊ အေရာင္က အစိမ္းနဲ႔ အနက္ၾကားေလး ၊ အုန္းသီးၾကြက္ျမီးလိုပဲ ရုတ္တရက္ၾကည့္လုိက္ရင္၊ အေမာက္ကေတာ့ ေထာင္ေနတာပဲ အရြယ္ေလး ငယ္ေပမယ့္ အထင္မေသးသင့္တဲ့အထဲ သူလည္း ပါတယ္ထင္တယ္။ ေကာင္ေကာင္ေလးက အခန္းထဲမွာ သူ႔အိမ္သူ႔ယာက်ေနတာပဲ ေလွ်ာက္သြားေနပါတယ္။ အသိညီမေလးတစ္ေယာက္ကို ဖုန္းအျမန္ဆက္၊ ဘာလုပ္ရမလဲဆိုေတာ့ အားကိုးရပါတယ္ မလာရဲဘူး နီးရာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဖုန္းေပးလိုက္ သူေျပာေပးမယ္တဲ့ သူက ဖုန္းထဲမွာေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကာက္ေနပါျပီ၊ အျပင္မွာ တကယ္ေတြ႕ေနတဲ့သူက မေၾကာက္ရဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အိမ္ေဘးက ထိုင္းလူမ်ိဳးေယာက်္ားေလးေတြကို အကူအညီေတာင္းျပီး ဖယ္ခိုင္းလုိက္ရပါတယ္။ မသတ္ဖို႔လဲ အခါခါ ေျပာယူရတယ္။ လာဖမ္းေပးတဲ့သူက ေျမြကို အျမီးကေန ဆတ္ကနဲ ေကာက္ဆဲြလိုက္တာ တန္းလန္းေလး ပါသြားပါေလေရာ။

ဒီလိုနဲ႔ စိတ္ေအးရေရာလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး၊ ေျမြဝင္လာတဲ့ မီးဖိုထဲကို မသြားရဲလို႔ ထမင္းဟင္း မခ်က္စားျဖစ္လုိက္တာ ႏွစ္လေတာင္ ၾကာသြားတယ္။ အိပ္ခန္းထဲ မဝင္လာေအာင္ အေပါက္ေတြကိုလည္း အားလံုးပိတ္ထားရတယ္။ အခန္းထဲမွာ လႈပ္တာေလးျမင္သမွ် ေျမြလား ေစာင့္ၾကည့္ေနရတဲ့ အေနအထားကို ေရာက္ေနျပီေပါ့ရွင္။

ဟုတ္ပါ့၊ ေျမြနဲ႔ အက်ိဳးေပးတာ ငယ္ငယ္ကတည္းကေပါ့၊ ေၾကာင္ပန္းရြက္ပင္ေတြ က်မတို႔ ဇာတိေျမ နယ္မွာ ေပါမွေပါ၊ ကေလးဘဝတုန္း အပင္ေတြနဲ႔ လွီးျဖတ္ျပီး ထမင္းဟင္းခ်က္တိုင္းကစားၾကတယ္ေလ၊ အဲလိုနဲ႔ တေန႔ အပင္ဆီကို လက္လွမ္းလိုက္တုန္း အေဖက ေနာက္ကေန ဆဲြေပြ႕လိုက္ပါေလေရာ၊ ျပီးေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန အစိမ္းေရာင္ေျမြတစ္ေကာင္ လက္မအရြယ္လံုးပတ္နဲ႔ အပင္ထက္မွာ၊ ကံေကာင္းလို႔ အေဖက အဆဲြျမန္ေပလို႔သာ။
ခရစၥတလ္တို႔ နယ္က  ျခံၾကီးရဲ႕ေရွ႕မွာ ေရအိုင္လား ေရကန္လား အၾကီးၾကီးတခုရွိပါတယ္၊ အဲဒီနားမွာလည္း မၾကာခဏ ေျမြေတြနဲ႔ ခလုပ္တိုက္ေနၾကေပါ့၊ တခါမွ အႏၱရာယ္မျပဳပါဘူး။ အခုလိုအခ်ိန္မွာ စဥ္းစားမိတာက ေျမြဆိုတာ ေၾကာက္ရမယ္ အႏၲရာယ္ရွိတယ္ဆိုတာ သိတဲ့ အသိနဲ႔ ေၾကာက္ေနတာကိုးေနာ္။

ဒုတိယအၾကိမ္ သရုပ္ေဖာ္တင္ဆက္မႈ
မနက္ပိုင္း ဘုရားရွိခိုးဆြမး္ေတာ္ကပ္ေနတုန္း မွတ္မွတ္ရရ သဗၺဇယမဂၤလာဂါထာ ပူေဇာ္ေနတုန္း အခန္းမ်က္ႏွာက်က္ကေန ျပဳတ္က်သံၾကားလုိက္ရပါတယ္၊ အိမ္ေျမွာင္ေတြလည္း ဒီလုိပဲ ေျခမခိုင္ပဲ ျပဳတ္က်ေနၾကတာမို႔ မ်က္လံုးဖြင့္မၾကည့္မိပါဘူး။ ဘုရားဆက္ရွိခိုးေနတာေပါ့။ ခဏေနေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တခုခုထင့္ေနလို႔ မ်က္လံုးဖြင့္မိေတာ့ အထက္ပါပံုအတိုင္း ေကာင္ေကာင္က တီဗီြအင္တာနာ ၾကိဳးေခြေပၚမွာ တန္းလန္းေလးျဖစ္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ဘုရားရွိခိုးေနတဲ့ ကိုယ့္မ်က္ႏွာနဲ႔ သူရွိေနရာ ေနရာက ႏွစ္ေပေလာက္ပဲ ေဝးပါတယ္၊ ကိုယ္ေတာ္က က်မကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္...........။

ၾကိဳးေခြေပၚရွိေနတဲ့ ေျမြပိစိကို ဖယ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတုန္း ဘယ္နားေရာက္သြားတယ္မသိ ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ တေန႔လံုးရွာတယ္ မေတြ႕ပါဘူး။ ေနာက္ေန႔မနက္ အိပ္ယာထေတာ့ ဘုရားစဥ္အေပၚက မီးၾကိဳးမွာ တေရြ႕ေရြ႕သြားေနတဲ့ ေကာင္ေကာင္ေလးကို ျပန္ေတြ႕ေတာ့တာပါပဲ။

ထိုင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ ေဝးေဝးသြားပစ္တယ္ေတာ့မသိဘူး အိမ္ေရွ႕ခဏခဏ 
ျပန္ေရာက္ ေရာက္ လာျပန္တယ္၊ ဒုတ္ရွည္ရွည္ေလးနဲ႔ တြန္းျပီး ေမာင္းထုတ္ရတယ္ သူ႔အျမီးေလးကို ထိသြားလို႔ ဒုတ္ကို အျငိဳးၾကီးၾကီးနဲ႔ ေပါက္လိုက္တာမ်ား ဒလစပ္ ပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ဒုတ္မွန္းသိျပီး ေပါက္မရေတာ့မွ ဒုတ္ကို စိမ္းစိမ္းၾကီးစိုက္ၾကည့္ေနရဲ႕။ တခါ တခါေတာ့လည္း အိမ္ေရွ႕ၾကမ္းျပင္ေၾကြျပားမွာ ေခ်ာေနေတာ့ သူတြားသြားရတာ အဆင္မေျပဘူး လိုရာကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေရာက္ႏိုင္ဘူးေပါ့ ရယ္ရသား...။ ဒါေၾကာင့္ ဝမ္းနဲ႔ တြားသြားရတဲ့ ေျမြဘဝ၊ နဂါးဘဝေတြဟာ သနားစရာပါ။

နိဂံုးခ်ဳပ္ျခင္း
၂-ႏွစ္အၾကာ အေမအလည္လာတဲ့အခုိက္ ျပီးခဲ့ေသာ ဇြန္လမွာေပါ့.........
ထံုးစံအတိုင္း အေမလာေတာ့ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ရတာ ေပ်ာ္စရာ။ ထမင္းဟင္းခ်က္တဲ့အခါ အေကၽြးခ်င္ဆံုး လူသားႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္ အေမနဲ႔ အိမ္ဦးနတ္။ အေဖက က်မဆယ့္သံုးႏွစ္သမီးတည္း ကြယ္လြန္ခဲ့ျပီမို႔ အေမပဲ စုပံုခ်စ္ေနရတယ္။ 
ဆီပုလင္းေလး လွမ္းယူဖို႔ မီးဖိုေခ်ာင္အဝက ျခင္လံုသံဇကာတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ေရာ
လက္က ဖုန္းေျပာေနတာ တစ္ဘက္၊ တံခါးကို ဖြင့္ေနတာ တစ္ဘက္၊ တံခါးကို ျပန္ပိတ္ျပီး ေခါင္းေပၚကို ျပဳတ္က်တယ္ ဘာျပဳတ္ၾကပါလိမ့္....ေခါင္းေပၚက ျပဳတ္က်တဲ့ အရာတစ္ခုက ေလ်ာကနဲ ေအာက္ျပဳတ္က် ငံု႔ၾကည့္ေတာ့ လား လားးးးးးးးးးးးးးး။
အမယ္ေလး အေမရဲ႕ ေကာင္ေကာင္ပါေတာ့ ဒီတခါ ေကာင္ေကာင္က ပိုရွည္တယ္ေတာ့ 
အဲလို ေအာ္လိုက္တယ္ မထင္ပါနဲ႔လို႔၊ အေမက ေရာဂါသည္ အေမလန္႔သြားမွာစိုးတဲ့ က်မအဖို႔ရာ အသံမထြက္ပဲ အေမက အနားမွာျဖစ္တာမို႔ အေမ့ကို လက္တစ္ဘက္ လွမ္းတား ဖုန္းကို အျမန္ခ်၊ ဘာစကားမွ အသံမထြက္ ခပ္ျမန္ျမန္လႈပ္ရွားလိုက္ရပါတယ္။ အဓိကက အေမမလန္႔ဖို႔၊ ေျမြက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ ျပန္ဝင္သြားတယ္။ ေရခိ်ဳးခန္းဘက္က ကုတ္တက္ျပီး ၾကည့္ေတာ့ တံခါးနံရံေပၚမွာ သူက အေပၚဘက္ကို တေရြ႕ေရြ႕။ သူသြားေနတာ ကိုယ့္အရပ္ထက္ေတာ့ ျမင့္တဲ့ေနရာကို ေရာက္ေနပါေရာလား။ ခက္ပါေရာ ဘယ္လိုဖယ္ၾကမလဲ။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေန အျပင္တြန္းထုတ္လို႔မလြယ္ဘူး၊ တံခါးပိတ္ျပီး ဖမ္းတဲ့အခါ မိရင္ ေတာ္ရဲ႕ မမိရင္ တံခါးပိတ္ျပီး ဖမ္းမွာဆိုေတာ့ ဖမ္းတဲ့သူအတြက္ အႏၱရာယ္က အမ်ားသား။ ေဘးခန္းက ေျမြဖမ္းေပးေနက် အိမ္နီးခ်င္းေတြ အိမ္ေျပာင္းသြားျပီ။ တကယ္ကို ခက္ေနပါျပီ။
အိမ္ေရွ႕နားက ဆိုင္မွာ ျမန္မာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို သြားေခၚလာခဲ့တယ္။ ဒုတ္တစ္ေခ်ာင္းေပးျပီး အိတ္ထဲကို ေျမြထည့္ေပးပါ။ ေဝးေဝးသြားလႊင့္လုိက္ပါ့မယ္လို႔ သူနဲ႔ ညိွတယ္ သူက ရိုက္သတ္မယ္တဲ့၊ မသတ္ပါနဲ႔ အရွင္ပဲ ဖမ္းေပးပါ။ မသတ္ပါနဲ႔လို႔ ေတာင္းပန္တယ္။ ေျမြအရြယ္ကို ၾကည့္ျပီး အိုေက ဖမး္မယ္ေပါ့။ မီးဖိုထဲ ဆင္းျပီး တံခါးပိတ္လိုက္တယ္ တစ္ခ်က္ပဲ ၾကားလိုက္တယ္ ကိစၥ ျပီးသြားပါေရာလား။ 
အခါခါ ေျပာေနတဲ့ၾကားက တားေနတဲ့ၾကားက ေျမြေလး ေသသြားရွာပါတယ္။ လူကို ေျမြေပါက္မွာ စိုးရိမ္တာတစ္မ်ိဳး၊ ေျမြကို လူက သတ္မွာစိုးတာတမ်ိဳး။ က်မ ေခါင္းထဲမွာ ေသြးလည္ပတ္မႈေတြ ကေမာက္ကမေတြကို ျဖစ္ကုန္ေရာ...........။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေျမြေလးကို အမွ်ေပးေဝျပီး ေနာင္ဘဝ ဒီလိုမျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းေပးရေတာ့တာေပါ့။ 


ဒီၾကားထဲမွာ ေျမြဝင္တာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ထိုင္းေတြက အတိတ္ေကာက္ ထီေတြ ထိုးၾက၊ ျမန္မာညီမေလးေတြက က်မကိုယ္စား ေမးျမန္းသင့္တယ္ထင္တဲ့ ေနရာတခ်ိဳ႕မွာ သြားေမးၾက၊ သိုက္ရွိတယ္၊ ျခေတာင္ပို႔ရွိတယ္၊ က်မရြတ္တဲ့ ဘုရားစာေတြကို သေဘာက်တယ္၊ သေဘာမက်ဘူး စတဲ့ စတဲ့ မ်ိဳးစံုေသာ ပြစိေလးေတြလည္း ျဖစ္သြားေသးတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအခန္းက က်မ မေျပာင္းျဖစ္ခဲ့ပါဘူး၊ အခန္းမွာ မေနဖို႔ အားလံုးက အၾကံေပးတယ္ အဲဒီခ်ိန္က မေျပာင္းျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ သိုက္ျဖစ္ျဖစ္ အေစာင့္ျဖစ္ျဖစ္ မကၽြတ္မလြတ္တာျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ က်မ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳလုပ္ေနတာျဖစ္တာေၾကာင့္ မေျပာင္းပါဘူး၊ ၾကိဳက္သလိုလုပ္ပါ၊ ေမတၱာပို႔ပါတယ္။ အမွ်ေဝတာကို တခ်ိဳ႕က မလိုလားလို႔ သာဓုမေခၚတာလည္း ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား။ ထူးဆန္းတာေတြ ရွိလားဆိုေတာ့ ရွိသလိုလုိပါပဲ။ အဲဒီအခန္း ေရာက္စက ဘုရားစာရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေနရင္ မလွမ္းမကမ္းမွာ တစ္ဦးဦးရွိေနသလိုပါပဲ။ မျမင္ရေတာ့ မေၾကာက္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခ်က္ တိုက္ဆိုင္တာက အိမ္အနီးအနားမွာ အိမ္ေထာင္သည္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကိုယ္ဝန္ေတြ ရကုန္ၾကတယ္။ အခန္းေရာက္စတုန္းက အခန္းမွာေနခြင့္ျပဳဖို႔ အဆင္ေျပသလို ခြင့္ေတာင္းပါတယ္၊ ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ။ သိုက္ရွိတယ္ဆိုေတာ့လည္း ေကာင္းရာမြန္ရာ ဘံုဘဝမ်ားကို သြားၾကပါ ကုသိုလ္ေတြကို သာဓုေခၚပါလို႔ ျမန္မာလို ကိုယ့္ဖာသာ ဆီေလွ်ာ္သလိုေျပာပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေကာင္းမႈကုသိုလ္လုပ္ေနတဲ့ ငါက ဘာလို႔ ေၾကာက္ေနရအံုးမွာလဲဆိုတဲ့ သတိၱနဲ႔ ဆက္ေနပါတယ္။ တစ္ခါေလာက္ပဲ ေခြးေသေကာင္ပုပ္တဲ့အနံ႔ ရဖူးပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေမႊးတဲ့ အနံ႔ေလးေတြပဲ ရတတ္ပါတယ္။ ေျပာရအံုးမယ္ သူတို႔နဲ႔ က်မ သေဘာတူညီမႈ တစ္ခု ယူထားေသးတယ္၊ အခန္းမွာ ေနခ်င္တယ္ဆိုရင္ အိမ္ေျမွာင္အေနနဲ႔ပဲေနတယ္။ ေျမြဆိုေတာ့ အႏၱရာယ္မ်ားတယ္လို႔ ေျပာထားတယ္။ ဒီေတာ့ ေနၾကေရာလားလို႔ ေမးမယ္မဟုတ္လား၊ တခန္းလံုး အိမ္ေျမွာင္အေကာင္အေရအတြက္ အေကာင္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ရွိပါတယ္ရွင္..................။

ေျမြဒုတိယအၾကိမ္လာျပီး ေပ်ာက္သြားတဲ့ေန႔ ညက အိပ္မေပ်ာ္လို႔ အင္တာနက္ထဲ ေခါင္းဝင္ျပီး စိတ္ကို ေျဖတယ္။ တရားမွတ္တယ္၊ ဘယ္က ေပၚလာမယ္မွန္းမသိတဲ့ ေျမြကို စိုးရိမ္ၾကီးစြာနဲ႔ ေစာင့္ေနရတာကိုး။ ျပီေးတာ့ နက္ထဲက ေျမြနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ ရွာေတာ့ ေၾကာင္ျဖဴမ်ားရွင္ၾကီးေရးထားတဲ့ ေျမြဖမ္းတဲ့ပိုစ့္ကို ေတြ႕ရ ဖတ္ရ၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီဆိုဒ္ကို မွတ္ထားျပီး သြားသြားဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေၾကာင္ေတြ အေၾကာင္းေရးလို႔လည္းပါတယ္။ ေၾကာင္ခ်စ္သူမို႔ ဘယ္ဘေလာ့ဂါ ေၾကာင္ပိုစ့္ေတြ ေရးေရး သြားသြားဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ေၾကာင္ျဖဴမ်ားရွင္ ဒီပိုစ့္ေလးနဲ႔ ပထမဆံုး သိခဲ့ရတာပါလို႔...
http://www.justice999burma.com/2010/10/blog-post.html

ေလးစားစြာျဖင့္
ခရစၥတလ္