“ကိုေရ ... ထ ထၾကည့္ပါအံုး အိမ္ေခါင္မိုးေပၚမယ္ ေရႊဇီးကြက္ေလး နားေနတယ္ သိပ္လွတာပဲ ဖမ္းေပးပါ”“ေမေမက ဒီလိုေျပာေတာ့ေလ မီးငယ္ေလး ေဖေဖက ေခါင္မိုးေပၚတက္ျပီး ဇီးကြက္ေလး ဖမ္းေပးတယ္၊ ဇီးကြက္ေလးကို ယူလာျပီး ေပြ႔ထားေတာ့ေလ ဇီးကြက္ေလးက မ်က္ေတာင္ေလးေတြ အရွည္ၾကီးပဲတဲ့၊ ရွည္လြန္းလို႔ ညွပ္ေပးေတာ့ တစ္ခါ ရွည္လာျပန္ေရာတဲ့၊ ဒါနဲ႔ ေပြ႕ထားတဲ့ဇီးကြက္ေလးကို ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ေတာ့ ကေလးေလး ျဖစ္ေနသတဲ့။ ဆံပင္ေလးေတြ နက္ေမွာင္ျပီး မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္း မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္း ကေလးေလးကို ေမေမ ကိုယ္ဝန္ရွစ္လေက်ာ္ေတာ့ အိမ္မက္ထဲ ေတြ႕ရတယ္”။
“အဲလို ေမေမက အိမ္မက္ေတာ့ ေဖေဖက ဘာေျပာလဲဟင္”“မီးငယ္ရဲ႕ ေဖေဖကေျပာတယ္ သူ႔သမီးေလးက ဥာဏ္ပညာၾကီးမယ့္သူေလး ျဖစ္မယ္လို႔ အိမ္မက္ကို အဓိပၸါယ္ ေကာက္တယ္။”
ေမေမက ကရုပ္ေလးကို ကိုယ္ဝန္ေဆာင္စဥ္အခ်ိန္ ျဖစ္စဥ္ေလးကို အခုလို ဇူလိႈင္လေရာက္တိုင္း အျမဲေျပာေလ့ရွိတတ္ပါတယ္။
အလွတစ္ေယာက္ ကိုယ္ဝန္ကိုးလေရာက္ေသာအခါ ကေလးမေမြးဖြားခင္ မိခင္ကို ကန္ေတာ့ လိုေသာေၾကာင့္ မိခင္ရွိရာ ပဲခူးျမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ပဲခူးျမိဳ႕ေရာက္ေသာအခါ ကိုယ္ဝန္ေန႔ေစ့လေစ့ျဖင့္ “အလွ”တစ္ေယာက္မွာ ေသြးအနည္းငယ္ဆင္းပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလွ၏ မိခင္ႏွင့္ အစ္မမ်ားက စိတ္ပူခါ ပဲခူးေဆးရုံၾကီးသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးၾကပါသည္။ ပဲခူးေဆးရုံၾကီးတြင္ စိတ္ေစတနာျပည့္ဝေသာ ဆရာဝန္ၾကီးဦးေသာင္းေရႊရွိေနပါသည္။ ဆရာဝန္ၾကီးက ဗိုက္နာက်င္မႈမရွိပဲ ကိုယ္ဝန္အရင့္အမာတြင္ ခရီးသြားေသာေၾကာင့္ ေသြးအနည္းငယ္ဆင္းတတ္ေၾကာင္း ရွင္းျပေလသည္။ သို႔ပါေသာ္လည္း ကိုယ္ဝန္ကို စစ္ေဆးေသာအခါ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ ရက္ေက်ာ္ေနျပီျဖစ္ရာ ေနာက္သံုးရက္တြင္ ဗိုက္မနာပါက ခဲြစိတ္ေမြးသင့္ေၾကာင္း ထပ္မံသတိေပး စကားေျပာၾကားေလသည္။
ေဆးရုံတြင္ သူနာျပဳေလးမ်ားက ကိုယ္ဝန္ကို စမ္းသပ္ၾကည့္ၾကေသာ အမႊာထင္ေၾကာင္းေျပာၾကေသာ္လည္း သူနာျပဳဆရာမၾကီးက ကိုယ္ဝန္သည္ ကေလးတစ္ဦးသာျဖစ္ေၾကာင္း ပံုမွန္ေပါင္ခိ်န္ထက္ ပိုေနေၾကာင္းကို အလွကို ရွင္းျပေလသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ဝါေခါင္လဆန္း (၂)ရက္ေန႔တြင္ ဆရာဝန္ၾကီးမွ မနက္ဖန္တြင္ ကေလးကို ခဲြစိတ္ေမြးရန္ အလွ၏ မိခင္ႏွင့္ ခင္ပြန္းကို ေျပာၾကားေလသည္။ ထိုရက္ေက်ာ္လြန္ပါက ကေလးအတြက္ အသက္အႏၱရာယ္ စိုးရိမ္ရေသာေၾကာင့္ ပဲခူးေဆးရုံၾကီးတြင္ပင္ ဆရာဝန္ၾကီးဦးေသာင္းေရႊ ကိုယ္တိုင္ ၾကပ္မတ္ကာ ကရုပ္ေလးကို ခဲြစိတ္ေမြးဖြားေပးခဲ့ေလသည္။
ဝါေခါင္လ၏ မိုးဖဲြဖဲြရြာသြန္းေသာေန႔တြင္ နံနက္(၉)နာရီအခ်ိန္၌ ေမြးလူနာေဆာင္၏ ခဲြစိတ္ခန္းတြင္ သူနာျပဳဆရာမမ်ားႏွင့္ ဆရာဝန္ၾကီးဦးေသာင္းေရႊတို႔သည္ အလုပ္ရွဳပ္လ်က္ရွိၾကပါသည္။ ေလးဆယ့္ ငါးမိနစ္ခန္႔ ၾကာေသာအခါ ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ လူ႔ေလာကအလယ္သို႔ တိတ္တဆိတ္ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ဆရာဝန္ၾကီးသည္ ကေလးငယ္ကို ဂရုစိုက္ ေစာင့္ေရွာက္ရန္ သူနာျပဳဆရာမၾကီး ေဒၚၾကည္ၾကည္ကို အခ်က္ျပ လိုက္ေလသည္။ ထုိအခါ ကေလးငယ္ကို ေဇာက္ထိုးထားလ်က္ တင္ပါးကို ႏွစ္ခ်က္ခန္႔ ခပ္ဆဆေလး ပုတ္လိုက္ေသာအခါ “အူဝဲ ...အူဝဲ”ဆိုေသာ မဂၤလာရွိတဲ့ သမီးငယ္၏ အသံေလးသည္ ေမြးခန္းအျပင္သို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားပါေတာ့သည္။
“မီးငယ္မေလး ေအာ္သံကို ၾကားေတာ့ ေဖၾကီးက ကိုယ့္သမီးေလးကို ၾကည့္ခ်င္တာေပါ့၊ အဲဒါသူနာျပဳဆရာမေလးက အႏွီးေလးနဲ႔ ေပြ႕လာျပီး သမီးေလး သမီးေလးလို႔သာ ေျပာျပီး ေဖၾကီးကို မျပဘူး ကေလးေဆာင္ကို ေျပးပါေလေရာ၊ ေဖၾကီးက သမီးရဲ႕ေမၾကီးကိုပဲ ဆက္ေစာင့္ရမလား၊ သမီးေနာက္ပဲ ေျပးလိုက္ၾကည့္ရမလား ဗ်ာမ်ားလို႔ေပါ့၊ ေနာက္သိရတာက သမီးေလး တစ္ကိုယ္လံုး ျပာႏွမ္းေနလို႔ ကေလးဆရာဝန္ဆီကို သြားရန္လိုအပ္ေသာေၾကာင့္ ေျပးရေၾကာင္းသိရတယ္”။
ကရုပ္ကေလးရဲ႕ေဖေဖသည္ ကရုပ္ေလးရဲ႕ ေမြးေန႔ေရာက္တုိင္း သူခံစားခဲ့ရတာေလး အဲဒီေန႔က အျဖစ္အပ်က္ေလးကို အျမဲေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္။
ကရုပ္ေလးကို ေမြးဖြားရတာ နာက်င္မႈမရွိ သက္ေတာင့္သက္သာစြာေမြးဖြားရေၾကာင္းႏွင့္ အရင္ကေလးေတြလို ကေလးေၾကာင့္ အိပ္ေရးပ်က္ရတာမ်ိဳးလည္း မရွိေၾကာင္း၊ ေမေမက ေျပာျပေသာအခါ မိခင္ကို ဒုကၡမေပးသူအျဖစ္မွန္း သိရေသာေၾကာင့္ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္မိေလသည္။ ထို႔အျပင္ သမီးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေတာင့္တေနခ်ိန္ ေမွ်ာ္လင့္ေနခ်ိန္မွာ သမီးေလးအျဖစ္ႏွင့္ မိခင္ဖခင္တို႔၏ လိုအင္ဆႏၵျပည့္ဝ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အေပၚတြင္လည္း ပီတိျဖစ္ရျပန္ပါသည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္.....
အလွတစ္ေယာက္ ကိုယ္ဝန္ကိုးလေရာက္ေသာအခါ ကေလးမေမြးဖြားခင္ မိခင္ကို ကန္ေတာ့ လိုေသာေၾကာင့္ မိခင္ရွိရာ ပဲခူးျမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ပဲခူးျမိဳ႕ေရာက္ေသာအခါ ကိုယ္ဝန္ေန႔ေစ့လေစ့ျဖင့္ “အလွ”တစ္ေယာက္မွာ ေသြးအနည္းငယ္ဆင္းပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလွ၏ မိခင္ႏွင့္ အစ္မမ်ားက စိတ္ပူခါ ပဲခူးေဆးရုံၾကီးသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးၾကပါသည္။ ပဲခူးေဆးရုံၾကီးတြင္ စိတ္ေစတနာျပည့္ဝေသာ ဆရာဝန္ၾကီးဦးေသာင္းေရႊရွိေနပါသည္။ ဆရာဝန္ၾကီးက ဗိုက္နာက်င္မႈမရွိပဲ ကိုယ္ဝန္အရင့္အမာတြင္ ခရီးသြားေသာေၾကာင့္ ေသြးအနည္းငယ္ဆင္းတတ္ေၾကာင္း ရွင္းျပေလသည္။ သို႔ပါေသာ္လည္း ကိုယ္ဝန္ကို စစ္ေဆးေသာအခါ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ ရက္ေက်ာ္ေနျပီျဖစ္ရာ ေနာက္သံုးရက္တြင္ ဗိုက္မနာပါက ခဲြစိတ္ေမြးသင့္ေၾကာင္း ထပ္မံသတိေပး စကားေျပာၾကားေလသည္။
ေဆးရုံတြင္ သူနာျပဳေလးမ်ားက ကိုယ္ဝန္ကို စမ္းသပ္ၾကည့္ၾကေသာ အမႊာထင္ေၾကာင္းေျပာၾကေသာ္လည္း သူနာျပဳဆရာမၾကီးက ကိုယ္ဝန္သည္ ကေလးတစ္ဦးသာျဖစ္ေၾကာင္း ပံုမွန္ေပါင္ခိ်န္ထက္ ပိုေနေၾကာင္းကို အလွကို ရွင္းျပေလသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ဝါေခါင္လဆန္း (၂)ရက္ေန႔တြင္ ဆရာဝန္ၾကီးမွ မနက္ဖန္တြင္ ကေလးကို ခဲြစိတ္ေမြးရန္ အလွ၏ မိခင္ႏွင့္ ခင္ပြန္းကို ေျပာၾကားေလသည္။ ထိုရက္ေက်ာ္လြန္ပါက ကေလးအတြက္ အသက္အႏၱရာယ္ စိုးရိမ္ရေသာေၾကာင့္ ပဲခူးေဆးရုံၾကီးတြင္ပင္ ဆရာဝန္ၾကီးဦးေသာင္းေရႊ ကိုယ္တိုင္ ၾကပ္မတ္ကာ ကရုပ္ေလးကို ခဲြစိတ္ေမြးဖြားေပးခဲ့ေလသည္။
ဝါေခါင္လ၏ မိုးဖဲြဖဲြရြာသြန္းေသာေန႔တြင္ နံနက္(၉)နာရီအခ်ိန္၌ ေမြးလူနာေဆာင္၏ ခဲြစိတ္ခန္းတြင္ သူနာျပဳဆရာမမ်ားႏွင့္ ဆရာဝန္ၾကီးဦးေသာင္းေရႊတို႔သည္ အလုပ္ရွဳပ္လ်က္ရွိၾကပါသည္။ ေလးဆယ့္ ငါးမိနစ္ခန္႔ ၾကာေသာအခါ ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ လူ႔ေလာကအလယ္သို႔ တိတ္တဆိတ္ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ဆရာဝန္ၾကီးသည္ ကေလးငယ္ကို ဂရုစိုက္ ေစာင့္ေရွာက္ရန္ သူနာျပဳဆရာမၾကီး ေဒၚၾကည္ၾကည္ကို အခ်က္ျပ လိုက္ေလသည္။ ထုိအခါ ကေလးငယ္ကို ေဇာက္ထိုးထားလ်က္ တင္ပါးကို ႏွစ္ခ်က္ခန္႔ ခပ္ဆဆေလး ပုတ္လိုက္ေသာအခါ “အူဝဲ ...အူဝဲ”ဆိုေသာ မဂၤလာရွိတဲ့ သမီးငယ္၏ အသံေလးသည္ ေမြးခန္းအျပင္သို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားပါေတာ့သည္။
“မီးငယ္မေလး ေအာ္သံကို ၾကားေတာ့ ေဖၾကီးက ကိုယ့္သမီးေလးကို ၾကည့္ခ်င္တာေပါ့၊ အဲဒါသူနာျပဳဆရာမေလးက အႏွီးေလးနဲ႔ ေပြ႕လာျပီး သမီးေလး သမီးေလးလို႔သာ ေျပာျပီး ေဖၾကီးကို မျပဘူး ကေလးေဆာင္ကို ေျပးပါေလေရာ၊ ေဖၾကီးက သမီးရဲ႕ေမၾကီးကိုပဲ ဆက္ေစာင့္ရမလား၊ သမီးေနာက္ပဲ ေျပးလိုက္ၾကည့္ရမလား ဗ်ာမ်ားလို႔ေပါ့၊ ေနာက္သိရတာက သမီးေလး တစ္ကိုယ္လံုး ျပာႏွမ္းေနလို႔ ကေလးဆရာဝန္ဆီကို သြားရန္လိုအပ္ေသာေၾကာင့္ ေျပးရေၾကာင္းသိရတယ္”။
ကရုပ္ကေလးရဲ႕ေဖေဖသည္ ကရုပ္ေလးရဲ႕ ေမြးေန႔ေရာက္တုိင္း သူခံစားခဲ့ရတာေလး အဲဒီေန႔က အျဖစ္အပ်က္ေလးကို အျမဲေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္။
ကရုပ္ေလးကို ေမြးဖြားရတာ နာက်င္မႈမရွိ သက္ေတာင့္သက္သာစြာေမြးဖြားရေၾကာင္းႏွင့္ အရင္ကေလးေတြလို ကေလးေၾကာင့္ အိပ္ေရးပ်က္ရတာမ်ိဳးလည္း မရွိေၾကာင္း၊ ေမေမက ေျပာျပေသာအခါ မိခင္ကို ဒုကၡမေပးသူအျဖစ္မွန္း သိရေသာေၾကာင့္ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္မိေလသည္။ ထို႔အျပင္ သမီးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေတာင့္တေနခ်ိန္ ေမွ်ာ္လင့္ေနခ်ိန္မွာ သမီးေလးအျဖစ္ႏွင့္ မိခင္ဖခင္တို႔၏ လိုအင္ဆႏၵျပည့္ဝ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အေပၚတြင္လည္း ပီတိျဖစ္ရျပန္ပါသည္။
1 comment:
ကရုပ္ ေလး ကို လာဖတ္ပါတယ္...
Post a Comment