တိုလီ ထြာလီ (ဘာသာေရး)

ဒီေန႔ “နတ္ေတာ္လျပည့္ေန႔” မွာ ပိုစ့္ေရးဖို႔ က်န္ေနေသးတဲ့ အပိုင္းကို ဆက္ေရးဖို႔ စိတ္ပါေနတယ္၊ ဥပုသ္သီလ လည္း မက်ိဳးေတာ့ဘူးေပါ့။ တိုလီ ထြာလီ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာပဲ ေရးျဖစ္တာကေတာ့ ေရးမယ့္ အပိုင္းအစတိုထြာေလးေတြ စုစည္းထားျပီး ပစ္မွတ္ကေတာ့ တစ္ခုတည္းပါပဲ..... :)

One day Prince Siddhattha went into the garden and saw the four sighs of an old man, a man afflicted with a loath some, a corpse, and an ascetic. He appreciated the last one.(ပိုစ့္ကဒ္မွာပါတဲ့ စာသားေလးျဖစ္ပါတယ္။)

ဘဝမွာ အစစ ျပည့္စံုေသာ ခ်မ္းသာမ်ိဳးစံုကို ခံစား စံစားေနသူအဖို႔ ဒီလုိ ခံစားမႈရသေတြအေပၚ အီ..ေတာက္ လာတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေနခ်ိန္ ဒီရသေတြနဲ႔ မတူတဲ့ သူအို၊ သူနာ၊ သူေသ၊ ရဟန္းဆိုေသာ နိမိတ္ေတြ ေတြ႕ရေသာအခါ ထြက္ေပါက္လမ္းစ ေတြ႕သြားသူ ဘုရားေလာင္း မင္းသား သိဒၶတၳ။

အရမး္ေကာင္းတဲ့ ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္၊ ခ်ိဳလြန္းလို႔ ခါးတဲ့ ဒူးရင္းသီး၊ အရသာေကာင္းလွတဲ့ ဒန္ေပါက္  ဒီအရသာေတြမွာ အီလြန္းလို႔ ဆက္မစားႏိုင္ျဖစ္ရတာ၊ ဒါမ်ိဳး ကိုယ္တိုင္ျဖစ္တဲ့အခါမွာ မဆီမဆိုင္ အေလာင္းေတာ္မင္းသား ေလာကီစည္းစိမ္မွာ ျငီးေငြ႕တာကို သြား သတိရမိေသး။

ေအာက္တိုဘာလမွာေရာ ႏုိဝင္ဘာလမွာပါ အမွတ္မထင္ ျပဳမိတဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုကုသိုလ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အခ်ိန္တိုင္းမွာ ဝမ္းေျမာက္ေနခဲ့ပါတယ္။ ထိုပီတိေတြက သမာဓိတည္ဖို႔ အားေပးတယ္မဟုတ္လား။

အလွဴတစ္ခု ေပးလွဴျပီးတိုင္း သူမ်ားကို ေျပာျပတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္တိုင္ ဘယ္လို ဝမ္းေျမာက္ခဲ့တာ
ဘာေၾကာင့္ ဝမ္းေျမာက္ရတာ၊ အၾကိမ္ၾကိမ္ဝမ္းသာေနတာ ဒီလိုပံုစံေပၚေအာင္ ေျပာႏိုင္ရင္ ကိုယ္ေရာ မွ်ေဝခံရတဲ့သူပါ လိုက္ပါ အတူတကြ ဝမး္သာႏိုင္မယ္ ကုသိုလ္ရႏိုင္မယ္ေလ၊ ဟုတ္ဘူးလား။
ဒီမွာ ကုသိုလ္ေဟ့ အမွ် ယူလိုက္ဆိုတာကေတာ့ သာဓုသာ ေခၚလိုက္တာ ဝါးတားတားျဖစ္ေနတယ္
စိတ္မွာ တက္ၾကြမႈမပါေတာ့ ကုသိုလ္ဝမ္းေျမာက္မႈက ေလ်ာ့နည္းသြားပါေလေရာ။
နားေထာင္သူအေနနဲ႔ သူမ်ားကုသိုလ္ကို အလကား လာၾကြားေနတယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဝင္လိုက္မိရင္လည္း အေဟာသိကံျဖစ္ရတတ္ပါတယ္။ ေျပာတဲ့သူကလည္း ၾကြားဝါစိတ္ မပါေစရဘူးေပါ့ေနာ္။

ခဲအိုတစ္ေယာက္ ပို႔ေပးတဲ့ ပံုေလး ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္မွာလဲေတာ့ မသိဘူး။

ေအာက္တိုဘာလမွာတုန္းက မနက္ေစာေစာ မိုးသည္းထဲမွာ ပိ႑ပတ္ဆြမ္း ဆြမ္းေလာင္းရတာကို သိပ္စိတ္ခ်မ္းသာခဲ့တယ္။ ငယ္စဥ္က အေဖနဲ႔အတူ ဆြမ္းေလာင္းဖူးတဲ့ နံနက္ခင္းဆီ စိတ္ေတြ ေရာက္လို႔။

မုန္႔လံုးေရေပၚမွာ အုန္းသီးမပါတာကေတာ့ available မျဖစ္လို႔ မွတ္ၾကပါကုန္။

ပံုထဲမယ္ ဇြန္းေတြ ဘယ္ညာလဲြေနတာလည္း mirror ကို ေရြးလုိက္တာ အဲလိုျဖစ္သြားပါတယ္ :(

မုန္႔လံုးေရေပၚ ကပ္လွဴထားပါတယ္။ ကပ္ေဘးဆိုက္ရင္ မုန္႔လံုးေရေပၚလွဴရတယ္လို႔ စာထဲ ဖတ္မိတာလား၊ ငယ္ငယ္က သူမ်ားေျပာတာ ၾကားဖူးထားတာလားမသိပါဘူး၊ ထိုင္းမွာ ေရၾကီးေနခ်ိန္နဲ႔ တိုးေနတုန္း-ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ ဒါက တစ္ခ်က္ေပါ့။
ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ေငြနစ္ျမဳပ္မႈရွိေနရင္ ေငြေပၚေအာင္ စေနေန႔မနက္မွာ မုန္႔လံုးေရေပၚ အလံုး(၂၀) လွဴရတယ္တဲ့။ ဒါကေတာ့ စာေရးဆရာသက္ႏွင္းေဆြ ေျပာထားတာေလးပါ။
ေနာက္ဆံုးအဓိကအခ်က္ကတာ့ မုန္႔လံုးေရေပၚလုပ္ဖို႔ ထိုင္းမွာ မခက္ဘူး အမႈန္႔ဝယ္၊ ထန္းညက္ရွိရင္ ရျပီ၊
ထန္းညက္ကလည္း ရွိတယ္ အမႈန္႔ကလည္း ဝယ္ရလြယ္တယ္၊ ကိုယ္တိုင္လည္းစားခ်င္တယ္
ျမတ္စြာဘုရားကိုလည္း ကိုယ္တုိင္ျပဳလုပ္ေသာ မုန္႔ဆြမ္းကပ္လွဴခ်င္စိတ္လည္း ျဖစ္ေနတယ္ ဒါေတြစုေပါင္းျပီး မုန္႔လံုးေရေပၚလွဴျဖစ္လိုက္ပါတယ္။ ပထမဆံုးကိုယ္တိုင္လုပ္တဲ့ မုန္႔လံုးေရေပၚ။

သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔မွာလည္း ဆြမ္းေတာ္ကပ္ပါတယ္၊ ေထာပတ္ထမင္းနဲ႔ သစ္သီးဆြမ္း၊ ရွင္ဥပဂုတ္ကိုယ္ေတာ္ကို ဆြမ္းကပ္ပါတယ္။ လျပည့္ေန႔နဲ႔ ဗုဒၶဟူးေန႔ တိုက္ဆိုင္မယ္ဆိုရင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသကို ဆြမ္းခံၾကြတယ္လို႔ ဘာသာေရး မဂၢဇင္းေတြမွာ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ (ရွင္ဥပဂုတ္ကိုယ္ေတာ္ တကယ္ရွိတယ္လို႔ မရွိဘူးဆိုတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ေရးထားတဲ့ စာေတြလည္း ဖတ္ဖူးတယ္၊ ေရးတဲ့ ကိုယ္ေတာ္က ဘယ္လိုကိုယ္ေတာ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ၾကည့္ျပီး မိမိဖာသာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္)။ ဒီေတာ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ “သံဃႆ ေဒမ” သံဃာေတာ္ျမတ္မ်ား၏ ေက်းဇူးကိုရည္မွန္း လွဴဒါန္းပါ၏လို႔ အာရုံျပဳလွဴဒါန္းလိုက္ပါတယ္။ 

အဲဒီေန႔က ထူးျခားတာေလး တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ေရစၾကီးခ်ိန္မို႔ ေစ်းထဲမွာ သစ္သီးေတြ ရွားကုန္တဲ့ခ်ိန္၊ သစ္သီးေလး သံုးမ်ိဳးနဲ႔ ဆြမ္းကပ္လွဴရတာမို႔ အားငယ္စြာနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားအမႈးျပဳျပီး သံဃာမ်ားကို ဆြမး္ကပ္ပါတယ္၊ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႔ပဲ လာအလွဴခံပါ့မလားလို႔ စိတ္ပူေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွိခိုးရင္ တပည့္ေတာ္မကို သနားသျဖင့္ အလွဴခံၾကြေပးေတာ္မူပါလို႔ အားငယ္ငယ္နဲ႔ ေလွ်ာက္ပါတယ္။ အဓိ႒ာန္လည္း ျပဳမိတယ္ ဒါနေလး ေျမာက္တယ္ဆိုရင္လည္း ထူးျခားမႈတစ္ခုခု ထားခဲ့ေတာ္မူပါလို႔ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားတယ္။
ဘုရားရွိခိုးျပီးေတာ့ ဒီလိုေလွ်ာက္ထားတယ္ဆိုတာ ေမ့သြားတယ္။ အာရုံေတြက အဲလို။
မနက္သံုးနာရီခဲြေလာက္မွာ ဆြမ္းပဲြျပင္ထားတာကို မနက္ေျခာက္နာရီေလာက္မွာ စြန္႔ပါတယ္။
စြန္႔တဲ့အခ်ိန္ ပန္းကန္ကို လက္လွမ္းယူလိုက္တဲ့အခါ လက္ႏွစ္ဖက္ျခား အလယ္ကေန အေငြ႕ေလးေတြ ပ်ံ႕လြင့္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ အေမႊးတိုင္ထြန္းတာ ျငိမ္းသြားတာ ၾကာလွပါျပီ၊ ျခင္ေဆးလည္း မထြန္းထားပါဘူး။ ဘယ္က အေငြ႕လဲလို႔ ေတြးေနတုန္း ဆုေတာင္း အဓိ႒ာန္ကို သတိရေတာ့မွ ဒါနေလး ေျမာက္သြားျပီဆိုျပီး အဲဒီေတာ့မွ ဝမ္းသာလိုက္ရတဲ့ျဖစ္ျခင္း။

(မျမင္ရတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြကမ်ား ေကာင္းမႈကုသိုလ္အတြက္ က်မကို ဝမ္းသာေစခ်င္လို႔လားမသိ)

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္တုန္းက အေမတို႔ မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔အိမ္မွာ ဆြမ္းေတာ္မနက္အေစာၾကီး ထကပ္ေသးတယ္။ အပ်င္းထူတာတစ္ေၾကာင္း၊ အေမတို႔ လုပ္ေနတာပဲဆိုျပီး စိတ္ေပ့ါတာက တစ္ေၾကာင္း၊ အလုပ္သြားရမွာက တစ္ေၾကာင္းနဲ႔မို႔ မနက္ေစာေစာ မထျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အေမက လာႏိုးပါတယ္ ထျပီး ဘုရားရွိခိုးဖို႔။ သို႔ေပမယ့္ က်မကေတာ့ ဆက္အိပ္ပါတယ္ အဲလိုျဖစ္ေနတာ တကယ္မဟုတ္ပါ၊ အိမ္မက္မက္ေနတာပါ တကယ္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ စိတ္က ထင္ေနတာ။ ဘာျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ အေမက အိမ္ေရွ႕မွာ ဘုန္းၾကီး ၾကြတယ္ ထထလို႔ လႈပ္ ႏိႈးတယ္၊ ဒါနဲ႔ တကယ္ပဲ ႏိုးလာျပီး ေယာင္ေတာင္ေတာင္န႔ဲ မ်က္ႏွာသစ္ျပီး အေမ ခုနက ဘုန္းၾကီးၾကြတယ္ဆို ဘယ္မွာလဲလို႔ ေမးေတာ့ အေမက မေျပာပါဘူးတဲ့။ ဒါဆို သမီးကို ဘာလို႔ ႏိႈးလဲ ဘုန္းၾကီးၾကြတယ္ဆို လို႔ ဆိုေတာ့ မေျပာပါဘူးတဲ့ သူတို႔ဖာသာ အိမ္ေရွ႕မွာ ဘုရားရွိခိုးေနၾကတာတဲ့ ဘယ္သူမွ မႏိႈးပါဘူးတဲ့။ ေကာင္းေရာ....

အဲဒါနဲ႔ တခုခုပဲဆိုျပီး အိမ္ေရွ႕လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ခပ္ေဝးေဝးမွာ သပိတ္လြယ္ထားတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါး အိမ္ဘက္ကေန ေက်ာခိုင္းလို႔ ၾကြသြားတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ မနက္ သံုးနာရီမထိုးေသးခင္ ဘယ္ဘုန္းဘုန္းကမ်ား ဆြမ္းခံၾကြမွာလဲဟင္....။ မႏၱေလးမွာဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္ မႏၱေလးမွာ မနက္အေစာၾကီး ဆြမ္းခံၾကြၾကတယ္ေလေနာ္။ တကယ္ကိုယ္ေတြ႕ လက္ေတြ႕ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ အလွဴတစ္ခုကေတာ့ ထိုင္းကိုလာၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္အားလံုးကို လက္ခံထားတဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ကထိန္အလွဴပါ။ ကထိန္မွာ ဆြမ္းတစ္ဝိုင္းကို ဘတ္(၅၀၀)တန္ဖိုးရွိပါတယ္။ အလွဴခံေကာက္တဲ့ ညီမတစ္ေယာက္ကို အစ္မ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ လိုေနတဲ့ေနရာေလး တခုခုရွိရင္ေျပာ လွဴခ်င္တယ္လို႔ ေျပာထားတယ္ မထင္မွတ္ပဲ ေရေတြၾကီး လူေတြ ျပန္သြားလိုက္ၾကတာ၊
ကထိန္မွာ လွဴမယ့္သူေတြနဲကုန္တယ္။ ဒကာ ဒကာမေတြ ဒုကၡေရာက္ေတာ့ ဘုန္းၾကီးေတြ တိုက္ရိုက္ထိခိုက္ကုန္တာေပါ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ဆြမ္းတစ္ဝိုင္းစာကို လွဴျဖစ္လိုက္တယ္ တျခားလိုတာေတြထက္ ေလာေလာဆယ္မွာ ရဟန္းေတာ္ေတြ ဆြမ္းကိစၥ အေရးၾကီးေနျပီ မဟုတ္လား။
ဆြမ္းကပ္တဲ့ေန႔က ေငြေကာက္ျပီး သြားလွဴေပးတဲ့ ညီမက ဖုန္းဆက္ေျပာတယ္ သာဓုေခၚဖို႔။
အိမ္ေျပာင္းေနလို႔ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မသြားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး၊ မဟုတ္ရင္ ေၾကာင္ျဖဴမ်ားရွင္နဲ႔ အဲ့မွာ ဆံုေနအံုးမယ္ :D။ အလွဴဓာတ္ပံုေတြ ဒီလင့္ေလးမွာ ၾကည့္ပါေနာ္၊ သူမ်ားပိုစ့္ကို ခြင့္မေတာင္းပဲ လင့္လိုက္ပါတယ္ :))
အဲဒီညီမ လွဴေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ထဲမွာ ဒီေန႔ အလွဴထင္တယ္ဆိုျပီး မွန္းျပီး ဒီလိုကုသိုလ္ေလးကိုလည္း မနက္ေစာေစာဘုရားရွိခိုးတုန္းက အမွ်ေဝေနမိေသးတယ္။

အမွတ္မထင္လွဴျဖစ္တာကေတာ့ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးနဲ႔ လက္ေထာက္သံဃာတစ္ပါး အားလံုးသံုးပါးကို ေန႔ဆြမ္း (လူအနည္းငယ္ရွင္းျပီး စားေသာက္ဖြယ္မ်ား အစပ္မ်ားျခင္းကို  ေရွာင္လိုေသာေၾကာင့္ ေလဆိပ္က ဂ်ပန္စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွ ကပ္လွဴျဖစ္ခဲ့တာပါ။.

နယ္လွည့္ဆရာေတာ္ေတြဟာ ခရီးထြက္ တရားေဟာရေတြ သိပ္ပင္ပန္းၾကပါတယ္။ ေဂါပကမ်ိဳးစံုတို႔ရဲ႕ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေစတနာမ်ားအၾကားမွာ ဆရာေတာ္ေတြ ပင္ပန္းၾကရတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ သိပ္သတိမထားမိၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နာမည္ၾကီးမႈရဲ႕ ေနာက္မွာ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ မ်ားစြာဆံုးရွံဳးကုန္ေတာ့တယ္။ ေအးေအးေဆးေဆးနားေနခ်ိန္ေလးေတြေတာ့ သူတို႔လည္း လိုခ်င္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ေတြနား သြားရင္ ေမးရ ျမန္းရတယ္။ ကိုယ္သြားလို႔ သင့္ေတာ္၏ မေတာ္၏ေပါ့။ ကိုယ္သြားတဲ့အခါ ဆရာေတာ္ေတြ အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေလာက္ဘူး၊ တျခားဒကာဒကာမေတြ ေရာက္ယွက္ခတ္မေနဘူး၊ ဆရာေတာ္မ်ားကိုလည္း ေအးေဆး ေလွ်ာက္ထား ေျပာဆိုခြင့္ရမွ သြားခ်င္တာ။

ရဟန္းသံဃာေေတာ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ဖို႔ ကိစၥေတြ ရွိလာတဲ့အခါ အဘြားကို သတိရတယ္ အဘြားနဲ႔ အခါေပါင္းမ်ားစြာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို သြားရတဲ့အတြက္ အဘြားဆီက ပညာေတြ တမင္ မသင္ပဲ အဘြားရဲ႕ အေလ့အထ ရွဳျမင္မႈေတြ ကိုယ့္ဆီမွာ ကူးစက္က်န္ေနခဲ့ပါတယ္။

ေလဆိပ္မွာ ဆရာေတာ္ေတြကို သြားေရာက္ ကန္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္မွာ ေန႔ဆြမ္းကပ္လွဴမယ့္သူ လစ္လပ္ေနတာမို႔ အလြန္ဝမး္သာစြာနဲ႔ ဒီကုသိုလ္ေလးကို ယူျဖစ္ခဲ့တာပါ။   

အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ကုသုိလ္မျပဳခင္ စိတ္မွာ ဘာအေရာင္မွ မပါဘူးလို႔ သိေနမွ ကုသိုလ္ကို ျပဳလိုပါတယ္။ စင္ၾကယ္ခ်င္လို႔ပါ။

က်ိဳက္ထိုဆရာေတာ္ကို ပထမဆံုးအၾကိမ္ ဖူးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ က်ိဳက္ထိုဆရာေတာ္အသံက ျဖဴးဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ အသံနဲ႔ ေလယူေလသိမ္းက အစ တူေနတယ္။ ျဖဴးဆရာေတာ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြမွာ ဆရာေတာ္အနား ေဆးရံုမွာ ဘုရားစာရြတ္ေပးခဲ့ဖူးေသးတယ္။ ျဖဴးဆရာေတာ္ၾကီး ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားေတာ့မွ ဆရာေတာ့္တရားေတြ နာယူရင္း ဆရာေတာ္ကို ႏွေျမာလိုက္တာ။ အပင္ပန္းခံႏိုင္လြန္းတဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးပါ။

ဒါေၾကာင့္ နယ္လွည့္တရားေဟာဆရာေတာ္မ်ားလံုးကို က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ေနာင္လာေနာက္သားေတြ တရားနာယူခြင့္ သူေတာ္ေကာင္းေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခြင့္ အခ်ိန္ပုိရတာေပါ့။

တရားပဲြမတိုင္ခင္ စီစဥ္တဲ့အစ္ကိုေတြနဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးေနၾကေတာ့ တရားပဲြမတိုင္ခင္က အစီအစဥ္ေတြ က်မဆီ ဖုန္းဆက္ ေျပာၾကတာေလး ႏွစ္ခုကိုေျပာျပမယ္ေနာ္။ သူတို႔ေျပာတာက တစ္ခု၊ က်မေတာင္းဆိုတာ တစ္ခု။ သူတို႔ေျပာတာက သူတို႔ေတြ လွဴလိုက္ရတဲ့ အလွဴေငြေတြက ဆရာေတာ္ျပန္ျပီး ကုသိုလ္ျပဳတဲ့ထဲ ပါသြားမွာျဖစ္လို႔ ထပ္ဆင့္ ကုသုိလ္တုိးတယ္၊ ဆရာေတာ္ရဲ႕ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာနဲ႔ ဆရာေတာ္ ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ ဆိုတာကို ၾကည့္ျပီး ဆရာေတာ္ျပဳတဲ့ ကုသုိလ္ေတြကို တတပ္တအားပါဝင္အားျဖည့္ခ်င္လို႔ တရားပဲြက်င္းပျဖစ္ခဲ့တာျဖစ္တဲ့အျပင္ လူငယ္ေတြလည္း ဆရာေတာ့္ သြန္သင္ဆံုးမမႈကို နာယူေစခ်င္လို႔ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ (သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး မိန္႔ေတာ္မူသလို ministry သတိရမိတယ္၊ ေအာက္မွာ ဗီဒီယိုလင့္ေလးေပးထားပါတယ္။)
က်မဘက္က တစ္ခုေတာ့ အၾကံေပးပါရေစ......ရွည္မိေသးတယ္။ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳလုပ္တဲ့အေရးမွာ ေစတနာေတြ ထားတာ ဝမ္းသာေနတာ အားလံုးေကာင္းပါတယ္ အမ်ားနဲ႔ လုပ္ရတာမို႔ ဦးေဆာင္လုပ္ရမယ့္သူေတြမွာ က်ိန္းေသ အနစ္နာခံရမႈေတြ ၾကံဳေတြ႕လာႏုိင္ပါတယ္ အမ်ားအက်ိဳးကို ၾကည့္လို႔ အနစ္နာခံလိုစိတ္မ်ားထားျပီး အမ်ားသေဘာက်ပဲ အဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္ႏိုင္ၾကရင္ေကာင္းပါမယ္၊ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာကိုခ်ညး္ပဲ အမွန္ျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကို အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ရာမွာ ပယ္သတ္ထားႏိုင္တာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။
ေနာက္အေရးၾကီးတဲ့အခ်က္ကေတာ့ နယ္လွည့္သာသနာျပဳ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္မ်ားကို သနားၾကဖို႔ပါ၊
ဆရာေတာ္မ်ား မပင္ပန္းပါေစနဲ႔၊ က်န္းမာေရး အထူးအေလးထား ဂရုျပဳေပးၾကပါလို႔ ဒါေလး request လုပ္ပါတယ္။ 

ဆြမ္းကပ္တဲ့အေၾကာင္းေလး ျပန္ဆက္မယ္ေနာ္........

(ေတာင္ပိုင္းက ကၽြန္းစုေတြမွာ တရားေဟာျပီး ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ကို ျပန္ၾကြလာျပီး ေလဆိပ္မွာပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံကို
တန္းၾကြရမွာျဖစ္ပါတယ္) ခရီးပန္းလာတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြ ဒီခ်ိန္မွာ ဆြမ္းေသခ်ာ ဘုန္းႏိုင္မွ ျဖစ္မယ္ ျမန္မာႏိုင္ငံျပန္ၾကြမယ့္ အခ်ိန္ကလည္း ဆြမ္းခ်ိန္ေက်ာ္သြားမွာကိုး ဒါနဲ႔ လူအနည္းငယ္ရွင္းျပီး အစပ္မမ်ားတဲ့ ဂ်ပန္ဆိုင္ပဲ ေရြးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီဆိုင္မွာ စားပဲြတခ်ိဳ႕က သံဃာစဥ္လို အျမင့္ေလး ျဖစ္ေနတယ္  ဒါနဲ႔ အဲဒီစားပဲြမွာ သံဃာသံုးပါး ေနရာယူၾကျပီး ကပိၸယဒကာမ်ားက အနိမ့္စားပဲြေလးမွာ ေနရာယူၾကတယ္။
ေန႔ဆြမ္းအလွဴဒကာမကေတာ့ ေဝယ်ာဝစၥကုသိုလ္ယူေနတာမို႔ ဆရာေတာ္မ်ား စားပဲြအနားမွာ လိုတာေလးေတြ လုပ္ေပးရင္းနဲ႔ ကုသိုလ္ထပ္ယူပါတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြကို အခုလို ေဝယ်ာဝစၥကုသိုလ္ေလးယူဖို႔ အခြင့္အေရးက ကိုယ္လိုလူအဖို႔ ရခဲပါတယ္။
 ျပီးေတာ့ လိုအပ္ေနတဲ့ခ်ိန္မွာ လွဴခြင့္ရဖို႔ဆိုတာလည္း မလြယ္ျပန္ဘူး။ ဆြမ္းဘုန္းေပးတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ဆရာေတာ္ေတြ တရားေဟာ ခရီးက အျပန္ခရီးျဖစ္တာမို႔ စိတ္ခ်လက္ခ်ရွိေနတာေရာ ပင္ပန္းလာတာေရာစိတ္လည္း သက္ေတာင့္ သက္သာရွိေနၾကလို႔ ထင္ပါရဲ႕ ဆြမ္းေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ဘုန္းေပးၾကပါတယ္။ ကိုယ္လွဴတဲ့ဆြမ္းကို ဒီလိုဘုန္းေပးတာ ျမင္ရေတာ့ ပိုျပီး တိတ္တိတ္ေလး ဝမး္သာေနျပန္ေရာ။

ဆရာေတာ္မ်ားကို ေလဆိပ္မွာ ကန္ေတာ့တုန္းက ဆုေပးတဲ့အသံမွာ ေမတၱာအားေတြ ပါေနေလရဲ႕၊ စိတ္ရဲ႕ စြမ္းအင္ေတြဟာ စက္ကြင္းေတြလိုပဲ တစ္ေယာက္က ပို႔လႊတ္လိုက္တဲ့ ေမတၱာကို ေနာက္တစ္ေယာက္ ခံယူရတဲ့ခ်ိန္မွာ ေအးကနဲ လာျငိတယ္။ ေရထဲ ခဲလံုးပစ္ခ်လိုက္လို႔ ေပၚတဲ့ လိႈင္းေလးေတြလိုပဲ။

အခုလို ရွည္ရွည္ေဝးေဝးရွင္းျပလိုက္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မး္နဲ႔ ဝမ္းေျမာက္တဲ့ စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာျပီး သာဓုေခၚႏုိင္ပါေစလို႔ စိတ္ညႊတ္လိုက္ပါတယ္။

စကားမစပ္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၏ ၾကည္ညိဳေလးစားဖြယ္ေကာင္းေသာ ၾသဝါဒကို နာယူၾကည့္ပါအံုး။

သိမ္ႏႈတ္မဂၤလာပဲြမွ ၾသဝါဒမ်ားျဖစ္ပါတယ္။

ရိုးရိုးေလးေတြးမိတာက စာသင္တုိက္က စာသင္စာခ်ဆရာေတာ္ေတြ ပညာအရာထူးခၽြန္တဲ့ဆရာေတာ္ဟာ ဥယ်ာဥ္မႈးေတြဆိုရင္ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္မ်ားကေတာ့ ပန္းေလးေတြနဲ႔ တူမေနဘူးလား။

ဆရာေတာ္ မိန္႔ထားတာေလး နားေထာင္ၾကည့္ပါအံုးေနာ္။

က်မ ဘာကို ဆိုလိုခ်င္တယ္ဆိုတာ သိၾကမယ္ထင္ပါတယ္ :)

အနာဂတ္ဆိုတာ မေသခ်ာဘူး၊ အတိတ္ဆိုတာ အသံုးမဝင္ေတာ့ဘူး။

ပစၥဳပၸန္မွာပဲ ကုသိုလ္စိတ္နဲ႔ ေနတာအေကာင္းဆံုး။ 

 ဒီအေၾကာင္းေလးေတြကို ေျပာျပရင္း 

(၂၀၁၁)ခုႏွစ္ရဲ႕ ဒီေနာက္ဆံုးပိုစ့္ေလးနဲ႔  အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။

 ေလးစားစြာျဖင့္

ခရစၥတလ္

“အားလံုး အားလံုး ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းၾကပါေစ”