“ေတာင္”ဘက္ကို...။

တခါတုန္းက ရုံးပိတ္ရက္ရွည္ရၾကသျဖင့္ ရုံးမွ အပ်ိဳၾကီးမ်ားအဖဲြ႔သည္ ပုဂံေညာင္ဦး ဘုရားဖူးခရီး ထြက္ခဲ့ၾက၏။ မည္သည့္ ဘုရားဖူးအဖဲြ႔ကိုမွ မဆက္သြယ္ၾကပဲ အပ်ိဳၾကီးမမမ်ားက ခရီးစဥ္ကို ကိုယ္တိုင္ဆဲြေပးရန္ crystal အား တာဝန္အပ္ႏွင္းေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဟိုတယ္မ်ားဘိုကင္လုပ္ျခင္းႏွင့္ လက္မွတ္မ်ားဝယ္ကာ ခရီးစတင္ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္။

ေညာင္ဦးျမိဳ႕ရွိ Thante Hotel တြင္ တည္းခိုေနထိုင္ၾက၏။ ေညာင္ဦးျမိဳ႕ထဲအနီးတဝိုက္ေနရာမ်ားကို ျမင္းလွည္း သံုးစီးငွား၍ လည္ပတ္ရန္ စီစဥ္ထားျပီး ပုဂံႏွင့္ ပုပၸါးကိုေတာ့ ကားတစ္စီး စီစဥ္၍ လည္မည္ဟု စီစဥ္လိုက္ေလသည္။ ဟိုတယ္မွ ကားက ေသးေနသျဖင့္ တစ္အုပ္စုလံုး စီးရန္ အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရန္ကုန္မွ အပ်ိဳၾကီးမမတို႔သည္ ဟိုတယ္အျပင္ဘက္သို႔ ကားငွားရန္ အလို႔ငွာ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ျဖင့္ ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္။

အျပင္ဘက္တြင္ ေဆာင္းရာသီျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ ေနကလည္း မပူေသး၊ ျမဴကလည္း ဆိုင္းေန၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ အနီးအနားက ဆိုင္ေလးမ်ားက ေဒသခံမ်ားကို အငွားကား ငွားရန္ ေမးမိေလေသာအခါ....

“ေဟာဟိုမယ္ “ေတာင္”ဘက္ကို တည့္တည့္ဆင္းသြား

အဲဒီမွာ ဘုရားဖူးခရီးသည္ေတြကို ေစာင့္တဲ့ ကားေတြ ရွိတယ္”

ဤသို႔ ေျပာေနေသာ အညာသား ကိုဟဝွာသည္ မ်က္လံုးေလး မွိတ္၍ ေျပာျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ အပ်ိဳၾကီးမမမ်ား စံုစမ္းေနေသာ ေနရာသည္ လမ္းဆံုတစ္ခုတြင္ ျဖစ္ျပန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အပ်ိဳၾကီးမမတို႔ တစ္အုပ္စုလံုးသည္ ေနကို ရွာသူက ရွာၾက၏။ ေကာင္းကင္ ေမာ့ၾကည့္ျပီး ေတာင္ဘက္..... ေတာင္ဘက္......ဘယ္အရပ္က ေတာင္ဘက္ပါလိမ့္ဟု crystal က ေတြး၏၊ ေဘးက ရြယ္တူသူငယ္ခ်င္းက လမ္းမေပၚတြင္ လက္ႏွစ္ဖက္ဆန္႔ရင္း “ေနထြက္ရာဘက္ကို မ်က္ႏွာမူပါ၊ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန္႔တန္းပါ၊ ေနထြက္ရာ အရပ္သည္ အေရွ႕၊ ညာဘက္တြင္ ေတာင္” ဟု ေအာ္ဆို၏၊ သို႔ေသာ္လည္း ေနက မထြက္၊ ျမဴကလည္း ဆိုင္း နံနက္ (၆)နာရီအခ်ိန္တြင္ ျမဴကလည္း မကဲြေသး။ ကဲ ဘယ္ႏွယ့္ လုပ္ရပါ့.....။ အဲ ေအာ္ေမ ့့ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ၾကီးကို (အခုေတာ့ Washington DC မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနပါျပီ) အားကိုးတၾကီး ၾကည့္မိေသာ္ သူမက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာေနရင္း “ငါ့မွာ ေျပာျပဖို႔ကိုေတာင္ မေျပာႏိုင္ဘူး ရီခ်င္ေနလို႔”ဆိုကာ အညာေဒသမွ ေတာင္ ေျမာက္ ေခၚေဝၚသံုးစဲြမႈမ်ားကို ရွင္းျပေလသည္။ ေအာ္ သိသြားေတာ့လည္း မခက္သားပဲကိုး။ သူတို႔ ေျပာေနၾကတာက “ေတာင္ဘက္ဆိုရင္ ဆင္းသြား၊ ေျမာက္ဘက္ဆိုရင္ တက္သြားတယ္”လို႔ သံုးၾကတယ္တဲ့။

ကဲ ေဒသႏၱသရ ဗဟုသုတေလး တစ္ခုေလးလည္းျဖစ္ေအာင္၊ က်မရဲ႕ အစ္မ အပ်ိဳၾကီးမ်ားအုပ္စုမွ ခဲြထြက္ လာေသာ ေနာက္ပိုင္းမွာ အမွတ္တရအေနနဲ႔ ပိုစ့္ေလးေရးခ်င္ေနတာလည္း ပါတယ္၊ ေမြးေန႔နီးျပီမို႔ ႏွစ္တိုင္း ေမြးေန႔အတြက္ သတိတရနဲ႔ ဆုေတြေတာင္း လက္ေဆာင္ေတြ ပို႔ေပးေနၾက၊ က်မရဲ႕ မဂၤလာဧည့္ခံပဲြမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဝုိင္းဝန္းကူညီေပးၾကေသာ က်မရဲ႕ ရုံးမွ အစ္မေတာ္မ်ားကို လြမ္းရင္း ဒီပိုစ့္ေလးကို ေရးလိုက္ပါတယ္ရွင္။

ဒီေနရာေလးမွာ ညဘက္ မိုးေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ့ၾကည့္ျပီး
ေမာင္ရင္ဆိုင္းတန္းၾကယ္ အေၾကာင္း ေျပာခဲ့ၾကတယ္။

ဒီအခန္းမ်ိဳးေလး သံုးခန္းကို ယူျပီး တည္းၾကေပမယ့္ ေရာက္တဲ့ညက စကားေတြ စုျပီး အခန္းထဲမယ္ ေျပာေနလိုက္ၾကတာ၊ ျပီးေတာ့ တီဗီြဖြင့္ျပီး ေဘာလံုးပဲြလည္း ၾကည့္ေနၾကေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ဖက္ခန္းက ႏိုင္ငံျခားသူဧည့္သည္ ကေလးအေမက ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာကို သြားတုိင္တယ္ေလ၊ သူ႔ကေလး အိပ္မရလို႔ ဒီအခန္းထဲက တအားဆူတယ္ေပါ့။ မန္ေနဂ်ာက လာေျပာေတာ့ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက ရွက္ရွက္နဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသူကို ေတာင္းပန္ျပီး က်မတို႔ကို ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ ျပန္ၾကဖို႔ အမိန္႔ေပးပါေတာ့တယ္။ တခ်ိန္က အျဖစ္ေလးေတြက သတိရစရာေတြ အမွတ္ရစရာေတြအျဖစ္ ရင္ထဲမွာ က်န္ေနဆဲပါပဲ။

(အစ္မေတာ္မ်ားထံမွ တံု႔ျပန္သံ)
ခရီးထြက္ခဲ့ၾကတဲ့ အပ်ဳိႀကီးမမေတြ အဖြဲ႔ ဟာ အခုေတာ့ စြံတဲ့လူေတြကလဲစြံ တစ္နယ္တစ္ေက်းေရာက္တဲ့လူကေရာက္နဲ႔ ေပါ့
တစ္ခါတစ္ခါ အရမ္းသတိရမိပါတယ္ ညီမေလးေတြ ဘယ္ေရာက္ေနလဲေပါ့ ...စိတ္လဲပူမိပါတယ္...ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ ဘယ္လိုခရီးဆက္ေနၾကလဲေပါ့.....
ဒါေပမဲ့လဲ ဒို႔ကဘယ္သိႏိုင္မွာလဲေလ..ေတြ႕ဆိုႀကံဳကြဲ ေလာကဓမၼတာပဲမို႔...သတိတရနဲ႔ စာလႊာပါးလာတာပဲ ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ...
ရုံး မွာေတာ့ ေနာက္ထပ္မဂၤလာပြဲေတြ ဆက္လက္ၿပီး ႏြဲေနေလရဲ႕..
ဒါပဲေနာ္
စာအေရးအသားေတာ့ေကာင္းသားပဲ..ဟဲဟဲ.. အညာေဒသကို ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့မိလာတယ္....
ေနာက္လဲ ေရးအံုးေနာ္...
ခ်စ္ရေသာ “မမဥ”

HOOOOOOO Hi my sis long time no see.
သတိရေနတဲ့ “မသီ”

အငယ္ဆံုး ညီမေလးကို လြမ္းေန သတိရေနၾကပါတယ္....
ဥံဳဥံဳႏွင့္ အစ္မေတာ္ အပ်ိဳၾကီးမ်ားနဲ႔ ျပိဳက်သြားသူမ်ား။