အပိုင္း(၁)
တိုးရာသီနီးလာျပီမို႔ ဧည့္သည္ေတြက ထိုင္းကိုလာလည္ခ်င္ေနၾကျပီ၊ ထိုင္းမွာ ေရေတြကလည္း ၾကီးေန၏။ တားပါေသာ္လည္း စီစဥ္ျပီးျပီ မဖ်က္လိုဟု ဆိုကာ ဘယ္ေတာ့ ေရက်မည္လဲ ေမးၾက၏။ မမယင္လတ္ကလည္း မေျပာႏိုင္၊ ခရစၥတလ္သည္လည္း အၾကားအျမင္မရသျဖင့္ ျပန္လည္မေျဖၾကားႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ အကၽြႏု္ပ္စိတ္ဝင္စားေသာ ဝိပႆနာလမ္းေၾကာင္းအျပင္ သမထက်င့္စဥ္မ်ား မက်င့္ထားမိတာ နာသကြယ္ဟု ေတြးမိေန၏။
သတင္းေမးေသာသူမ်ားလည္း ေမာသြားၾကျပီထင္၊ ေရၾကီးလာျပီလားဟု သိပ္မေမးၾကေတာ့ေပ၊ အမွန္ေတာ့ ခရစၥတလ္သည္လည္း ေခတ္မီလို၏။ ေရေတြ ဘယ္လိုၾကီးတာ ဘယ္လိုဓာတ္ပံုေတြ ရိုက္ျပီး ျပလိုက္မည္ဟု စိတ္ကူးေတြ ယဥ္ထားသမွ် သဲေရက်ေတာ့၏။ သို႔ေပသည့္ ေရသည္ကား အကၽြႏု္ပ္တို႔ ခရိုင္တြင္းရွိ အလုပ္သမားမ်ားေနထိုင္ရာ စပါးၾကီးေျမြၾကီးမ်ား အလြန္ေပါေသာ အရပ္သို႔ အမွတ္မထင္ဝင္လာေလ၏။ အတူေန အစ္မက ဓာတ္ပံုသြားရိုက္မယ္ဆို သြားရိုက္ခ်င္ရိုက္ေလဟူ၏ သို႔ေသာ္ သို႔ေသာ္ မ်က္စိထဲတြင္ ေပါင္လံုးခန္႔ရွိေသာ ေျမြၾကီးမ်ားကို ေျပးျမင္မိေလေသာေၾကာင့္ စပ္စုလိုေသာ စိတ္မ်ားကို ျမိဳသိပ္ခါ အိမ္နားသို႔ ေရမေရာက္လာေသာ္လည္း အိမ္ေပၚမွ အိမ္ေအာက္သို႔မဆင္းေတာ့ေပ။
ထိုထိုေသာ ကိစၥမ်ားေၾကာင့္ ဂူေအာင္းေနရေသာအခါ စိတ္ႏွင့္ရုပ္အား အလုပ္ေပးလိုေသာေၾကာင့္ ရတနာသံုးပါးထံသို႔ အာရုံမ်ား ညႊတ္ထားေလ၏။ အယုဒၶယသို႔ ေရဝင္ေရာက္စဥ္ကတည္းက မနက္ငါးနာရီဆို ဘုရားရွိခိုးေလ၏၊ မေတာ္ ေသခဲ့ေသာ ဒီကုသိုလ္ေလးပဲ ပါမည္ဟု ယူဆကာ ကုသိုလ္စုေဆာင္းျခင္းအလုပ္ကို လုပ္၏။ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ေသာ
ဘေလာ့ဂါ ေၾကာင္ျဖဴမ်ားရွင္ကား စာေတြ ၾကိဳးစားေနသည္ဟု အတင္းရ၏။
တဖန္ အားေနေသာ အခ်ိန္မ်ားကို မုန္႔လုပ္နည္းမ်ားကို ေမးျမန္း(ဖုန္းဆက္ျပီး အေမထံသို႔ေမး၏)၍လည္းေကာင္း၊ ေ
ခ်ာဆိုေသာ မိန္းကေလးကို အားက်၍ တနည္း နက္ထဲမွ ရွာေဖြဖတ္ရွဳျပီးသကာလ ေအာက္တြင္ေတြ႕ရေသာ မုန္႔ကို အလြန္ခက္ခဲစြာ ျပဳလုပ္ေလ၏။
ပူတင္းမုန္႔ဆြမ္း ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္၏။
ပူလာတဲ့အခါ တင္းသြားလို႔ ပူတင္းေခၚတာေနမွာပါ။
ဗူးေလးထဲမွာ ဇြန္းျဖင့္ ကေလာ္ထားေသာ မလွေလာ။
အစားေကာင္းေလးမ်ားစားရလွ်င္ အေမ့ကို သတိရ၏။
လူၾကီးေတြအတြက္ ၾကက္ဥႏွင့္ ႏြားႏို႔ခ်ည္းသက္သက္ ေကၽြးရလွ်င္
အားလည္းရွိ၊ က်န္းမာေရးႏွင့္လည္း ညီညႊတ္၏။
မနက္ေစာေစာ ထမင္းမစားခ်င္ေသာသူမ်ားအတြက္လည္း
ေကာ္ဖီျဖင့္ တဲြဖက္သံုးေဆာင္လွ်င္ အလြန္သင့္လွေပ၏။
မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေတာ့ အခ်ိန္ေပးရမည္။
ညီမငယ္တေယာက္ ဟိုတေလာက အက်ၤီလိုက္ဝယ္ေပးဖို႔ ေခၚေသာေၾကာင့္ လိုက္ဝယ္ေပး၏။
အဝတ္အထည္မ်ားသည္ အလြန္လွေပ၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ့္အရြယ္ႏွင့္ဆို မလိုက္ဖက္ေတာ့ေပ။
အနိစၥပါတကား။
ထိုသူကလည္း ဖဘတြင္ ေထာက္ခံေလ၏။
သစ္ေျခာက္ပင္ႏွင့္ ေကာင္းကင္ ယွဥ္တြဲ ဓာတ္ပံုရိုက္မည္ဟု ကင္မရာ ခ်ိန္လိုက္စဥ္ ဘြားကနဲ ေပၚလာေသာ ဟက္စ္ကီးေၾကာင့္ ရင္ခုန္သြား၏။
သူ႔ကို ဓာတ္ပံုလွမ္းရိုက္လို႔ နာ့ကို လွမ္းပစ္လုိက္ရင္ ဒြတ္ခ။
ယခုေနထိုင္ေသာ အခန္းမွ ၾကည့္လုိက္လွ်င္ ေကာင္းကင္ၾကီး ပသာဒျဖစ္စြာျဖင့္ ေနတိုင္းျမင္ေတြ႕ႏိုင္၏။
လြမ္းတတ္သူမ်ားဆိုလွ်င္ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ကာ လြမ္းၾကမည္ထင္၏။ မိမိစိတ္ကို ျပန္ေမးေသာ စိတ္က ရလဒ္အေျဖထုတ္ေပး၏၊ အေျဖကား ခံစားမႈ ေလဟာနယ္ဟူ၏။
ထိုမွ တဖန္ ေရွ႕ဆက္ရလွ်င္ တိမ္သားေတြ အလိပ္လိပ္ တက္လာတိုင္း
ထိုသူအတြက္ ဓာတ္ပံုပို႔ေပးရန္ သတိရ၏။ အခု ရိုက္ေနခ်ိန္မွာ ေလတိုက္ေနေသာေၾကာင့္ တိမ္တို႔ ေလယူရာ တိမ္း ယိမ္းၾကျပန္၏။ “လြမ္းစရာ့ သစ္ပင္ပါပဲေလ” ဟု ေျပာေလမလား.......
ထိုသူေလးတို႔တေတြ စားေသာက္ေသာ ေနရာတခ်ိဳ႕ကို ေရာက္ဖူးခဲ့၏၊ သို႔ေသာ္ သူတို႔လည္ပတ္ၾကေသာ
ေနရာမ်ားကိုကား မေရာက္ဖူးခဲ့ေခ်။
ထို႔ျပင္
သူတို႔ ေျပာေနၾကေသာ ႏွင္းဆီအေၾကာင္းလည္း ဘာမွန္းမသိ၊
ကေလးေတြရဲ႕ အထာ မလိုက္ႏိုင္မွန္းသိေသာ္ ငါအိုျပီဟု သတိရ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ဤပံုလို အသာေခ်ာင္းရုံ ေခ်ာင္း၏။
ရန္ကုန္မွာ ေနစဥ္ကပင္ သင္တန္းမ်ားမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အမိတကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေရာေထြးတတ္၏။ ရင္းႏွီးလြန္းေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွ လဲြ၍ က်န္သူမ်ားကို နာမည္ပါ ေမ့ကုန္၏။ မိမိ၏ အားနည္းခ်က္ျဖစ္ေလ၏။ တစ္စံုတေယာက္က မိတ္ဆက္ေပးလွ်င္လည္း နာမည္ကို ခဏတြင္းပင္ ေမ့သြားေလ၏။ သမၼတဘုရွ္ကို သတိရ၏။ ယခုအခါ ဖဘတြင္
နတ္သမီး၏ သီခ်င္းသရုပ္ေဖာ္မႈမ်ားကို ေတြ႕ေသာအခါ သိသလိုလို ခံစားလာရ၏။ ဘယ္မွာ စကားေျပာမိဖူးပါလိ့မ္ဟု ဘယ္လိုမွ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ေခ်။ သူမ၏ အေဒၚမ်ားႏွင့္လည္း စကားေျပာဖူးသလိုလို ဟိုလိုလို ဒီလိုလုိသာျဖစ္၏။ ဘာမွ မမွတ္မိ။ မွတ္ဥာဏ္မ်ား ခ်ိဳ႕ယြင္းေနျပီထင္၏။
ဆာရာဘူရီျမိဳ႕က အီတလီေက်းရြာပံုစံတူ အပန္းေျဖစရာေနရာေလး တစ္ခုျဖစ္ပါ၏။
သူကိုယ္တိုင္ ပိုစ့္ေရးမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ေစာင့္စားေနရ၏။
အတိတ္ဆိုတာ ပစၥဳပၸန္မွာ အသံုးမဝင္ေတာ့ေပ၊ ႏို႔ေပမယ့္ တိုက္ဆိုင္စရာအေၾကာင္းမ်ားရွိလွ်င္ေတာ့ တရစ္ဝဲဝဲ။
သူမ ခရီးထြက္ေသာ ပံုမ်ားကို တင္ထားေသာအခါ လြန္ေလျပီးေသာ ေရႊေရာင္လႊမ္းခဲ့သည့္ အတိတ္မ်ားဆီ။
ရန္ကုန္က စက္ထဲမွ ဓာတ္ပံုမ်ားကို စီဒီခုတ္လာ၏၊ ယခု ျပန္ထုတ္ၾကည့္မိေလ၏။
ေဝးခဲ့ျပီးေသာ ကာလမ်ားပါေပ။
မၾကာေသးခင္က အခန္းကို အလည္လာသြားတဲ့ ေၾကာင္မေလး။ အခုေတာ့ ဘယ္ေရာက္ေနလဲမသိ။
ေၾကာင္ဂိုဏ္းမ်ားအတြက္ အမွတ္တရေရးေနေသာ
သူမကို ေက်းဇူးတင္မိ၏။ ကိုယ့္အိမ္မွ အခ်စ္ေတာ္ေလးမ်ားအေၾကာင္း ေရးခ်င္မိ၏ သို႔ေသာ္ အနည္းငယ္ပ်င္းေန၏ စိတ္ႏွစ္ျပီး စာေရးလို႔မရ၊ စိတ္သည္ တခါတရံ ဤသို႔ ျဖစ္တတ္ေခ်ေသး၏။
ထိုအေရာင္ ေၾကာင္ေလးကို လုိခ်င္ပါသည္ဟု ဆို၏
ကၽြန္ေတာ္လာရင္ ဒီေၾကာင္မ်ိဳး လိုက္ဝယ္ေပးရမည္ဟု ေတာင္းဆိုေသာ ထိုသူကေလးလည္း ပိုစ့္ေတြ ထပ္မေရးသည္မွာ ၾကာေလ၏။ ေၾကာင္မေလး လိုက္ဖမ္းေနျပီလားမသိ။
ခမာျပည္ေရာက္တိုင္း လိုအပ္သည္မ်ားကို အစ္ကိုၾကီးသဖြယ္ စိတ္ပူစြာ မွာသည္မွာ မဆံုးေတာ့ေခ် :D
ခမာျပည္နဲ႔ ပတ္သက္လွ်င္ အားတက္သေရာ ကူညီေပးၾကတဲ့
သူတို႔စံုတဲြ ေလးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရ၏။
ဝါေခါင္လဖြားျခင္းတူတဲ့
အစ္မထံ ဒီတခါ ခမာျပည္သြားရင္ျဖင့္ လမ္းၾကံဳေအာင္ ဝင္မည္ဟု ေတြးထားပါ၏။ အိမ္ရွင္ မ်က္ခံုးမ်ား လႈပ္ေနရွာေရာ့မည္ထင့္။
သတၱဝါေလးေတြ အလြန္ခ်စ္တတ္ပါေသာ အကၽြႏု္ပ္သည္
ဒီေနရာေလးမွာလည္း ပီဂ်ီေလးအေၾကာင္း သြားသြားေခ်ာင္းရ၏။ အပ်ိၾကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း သတၱဝါေလးေတြကို ခ်စ္တတ္ပါ၏။
တခါတခါ မ်က္စိလည္ျပီး ေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့
သူ႔ ဆီလည္း စာဖတ္သြား၏။ အသစ္တင္သမွ် ဆိုက္ဘားေလးမွာ ပိုစ့္တက္လာရင္
သူ႔ ထံ စာသြားဖတ္၏။
သူ႔ ဆီလည္း တိတ္တိတ္ စာဖတ္သြား၏၊ သို႔ေသာ္ သူတို႔ သိ၏။ ေျခသံ မလံုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္မည္။ ျမန္မာျပည္က ပံုရိပ္ေတြ သတိရမိေတာ့
အန္တီ့ေနရာေလးကို ေရာက္ေရာက္မိျပန္၏။
ရန္ကုန္မွာ ေနတုန္းက မနက္မိုးလင္းလွ်င္ သတင္းစာဖတ္၏၊ အခုေတာ့ မနက္မိုးလင္းလွ်င္ ဆိုဒ္ဘားမွ လင့္မ်ားကို အသစ္ဘာေတြ တင္သလဲဟု ၾကည့္၏ ဖတ္၏ ဘေလာ့ အလည္ထြက္၏။ ဆိုဒ္ဘားမွာ လင့္ခ်ိတ္ထားတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားထံ အသစ္တင္တိုင္း ေရာက္ပါ၏။ ဘေလာ့ေတြမွာေရာ ဖဘမွာပါ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ဝင္မရွည္မိေစရန္ မိမိလက္ကို ကြန္ထရိုးလုပ္ေနရေသး၏။ သူမ်ားမၾကိဳက္မွာ စိုးပါသည္။ :(((
ဘေလာ့ပိတ္သိမ္းသြားျပီျဖစ္ေသာ ကိုလူေထြးသည္
ထိုအေၾကာင္းမ်ား ဇဲြေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ေရးေနစဥ္တုန္းက အားေပးခဲ့ဖူး၏။
ထိုထိုဤဤအေၾကာင္းမ်ား ေရးရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာကားးးးးးးးးးးးးးးး
မိန္းကေလးအမ်ားစုသည္ ခႏၶာႏွင့္ရင္းႏွီးကာ တစ္စံုတရာ လက္ခံရယူရေသာ မိန္းကေလးအေပၚ၌ အထင္ျမင္ေသးမ်ားျခင္းရွိၾကပါ၏။ ထို႔ျပင္ မိမိခ်စ္သူ လင္ေယာက်္ားမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ခဲ့ၾကပါလွ်င္ ပိုဆိုးေတာ့၏။ သို႔ေသာ္ ျပႆနာဇစ္ျမစ္ကိုကား မရွာၾကေပ။ ဒါက တကိစၥျဖစ္ေပ၏။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျမိဳ႕ေနလူထုထက္ ေက်းရြာေနလူထု ပိုမ်ားသည္ကို အမ်ားသိျပီးျဖစ္၏။ လူေနထူထပ္ေသာ ေက်းရြာျမိဳ႕ငယ္ေလးမ်ားရွိ အိမ္ေထာင္သည္အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုသည္ ေရာဂါရမွန္းလည္း မသိၾက၊ က်န္းမာေရး ဗဟုသုတမ်ားလည္း အလွမ္းေဝးၾကကုန္၏။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ စရုိက္အရ ထိုကိစၥမ်ားကို အရွက္တရားေအာက္တြင္ ထားလိုက္ဘိေသာအခါဝယ္ မျဖစ္သင့္ မျဖစ္ထုိက္သည္မ်ားျဖစ္ကုန္ၾက၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႕အသီးသီး၏ ဦးတည္အုပ္စုတြင္လည္း မပါဝင္၊ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အေလးထားေဆာင္ရြက္မႈမ်ားမွာလည္း ထိေရာက္လွေသာေၾကာင့္ ထိုႏွစ္ဝတြင္ လစ္လပ္လွ်က္ရွိေပ၏။ ဗဟုသုတလည္း နည္းပါး၊ ေယာက်္ားမ်ား၏
မ်ားမ်ားမသိတာေကာင္းသည္ ဟူေသာ လဲြမွားတဲ့ အတၱမ်ား အယူအဆမ်ားေအာက္တြင္ အိမ္ေထာင္သည္ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားစြာတို႔ အသက္မ်ား စေတးရျပန္၏။ ထိုထိုေသာ အေၾကာင္းမ်ားကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္မိေသာအခါ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စား၍ လွ်ာအလြန္ရွည္ေသာ အကၽြႏု္ပ္သည္ ပိုစ့္ေရးကာ ထင္ရွားေစဖို႔ ၾကိဳးစား၏။ ဇာတ္ကို ခဏနားကာ မိန္းကေလးေတြ လာဖတ္လွ်င္ လြတ္ေကာင္းမည္ဟု ေတြး၏၊ ေကာင္မေလးေတြ စိတ္ဝင္စားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမည္မသိ။ သို႔ႏွင့္ပင္ တခန္းရပ္သြားေသာ ပိုစ့္မ်ားဟုသာ နာမည္တပ္ရေတာ့မည္ ထင္၏။
ထိုထိုေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားက တိုလီ ထြာလီ ပိုစ့္ျဖစ္လာ၏။ အမ်ိဳးထဲ ယခု ေနာက္ဆံုးမ်ိဳးဆက္ေလး တစ္ဦး အကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္တူသည္ဟု ဆို၏။ ယခုေခတ္ကာလတြင္ မိန္းကေလးျဖစ္လာရသျဖင့္ အကၽြႏ္ုပ္မွာ စိတ္ေမာေန၏။ ေခတ္ကာလအရ ဒါက တစ္မ်ိဳး။ ဘာသာေရးအရၾကည့္လွ်င္ သမုဒယတစ္မွ်င္တိုးေသာအခါ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရလွ်င္ ဘုရားေလာင္းကို သတိရမိပါ၏။ နန္းေတာ္ ဥယ်ာဥ္ထဲတြင္ နိမိတ္ၾကီးေလးပါးျမင္ျပီး ျပန္အလာ သားေတာ္ရာဟုလာေလး ဖြားျမင္ေတာ္မူခိုက္ႏွင့္ ၾကံဳ၏။ ထိုအခိုက္ ဘုရားေလာင္းစိတ္ထဲတြင္ ျဖစ္စဥ္ကို အမွန္အတိုင္းေျပာရလွ်င္ သေဘာမက်ျဖစ္ခဲ့မိဖူး၏။ မိမိျမတ္ႏိုးေတာ္မူလွေသာ မိဖုရားမွ ဖြားျမင္ေလေသာ သားေတာ္အေပၚ စိတ္ေမာမႈကို နားမလည္ခဲ့ပါေခ်။ ယခုအခါတြင္ တူမေလးရရွိခ်ိန္ ရန္ကုန္မွ ဓာတ္ပံုမ်ား ပို႔လာေသာအခါ သမုဒယေတြ တိုးျပန္ေပါ့ဟု သက္ျပင္းမ်ား ခ်မိသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ဘုရားေလာင္းကို ကုိယ္ခ်င္းစာမိပါေတာ့၏။ လငပုပ္ဖမ္းတာ စိတ္အစဥ္ကို ျဖစ္မွာေပါ့ဟု ဥာဏ္ေလး တစ္ထြာတစ္မိုက္ေတြးမိပါ၏။
ေတြးရေကာင္းလား အျပစ္တင္လွ်င္လည္း ခံရပါေတာ့မည္၊ သို႔ေသာ္ ေတြးမိျပီးျပီ။
အပိုင္း(၂)တြင္ ဘာသာေရးအေၾကာင္း ေဇာင္းေပးေရးမည္ဟု ၾကံရြယ္မိ၏။
လင့္ပိုင္ရွင္မ်ားကို ၾကိဳတင္ခြင့္မေတာင္းပဲ လင့္ထားမိျပန္ပါတယ္ ခြင့္လႊတ္ၾကမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ :)))
ေလးစားစြာျဖင့္
ခရစၥတလ္
