လျပည့္ညမွာလမင္းၾကီးက ဝိုင္းဝိုင္းစက္
ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ကို အထြဋ္အျမတ္ထားၾကတယ္၊ အေလးထားဦးညြတ္ရေလာက္ေအာင္လည္း ထိုင္ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ႕ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြက ထိုင္းျပည္သူတင္မက ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ပါ အက်ိဳးရွိေစတယ္မဟုတ္လား။
ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ သပိတ္ေတြထဲကို အလွဴေငြ အေၾကြေစ့ေလးေတြ လုိက္ထည့္လွဴၾကတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ရင္ျပင္မွ ပ႒ာန္း (၂၄)ပစၥည္း ေသာက္ေတာ္ေရအိုးေလးေတြကို စီတန္းေသာက္ၾကတာကို သတိရမိေသး။
သံဃာေတာ္မ်ားလည္း ပဲြေတာ္မွာ ပါဝင္ကူညီေပးေနၾကပါတယ္။
ေလာကီအေပ်ာ္အပါးကိစၥေတြမွာ သာသနာ့ဝန္ထမ္းေတြ ပါဝင္ေနတာ မေကာင္းဘူးလို႔ သူတို႔က မယူဆၾကပါဘူး။ ပစၥည္းေလးပါးအလွဴရွင္ ေက်းဇူးရွင္ဒကာဒကာမတို႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ဝမ္းနည္းမႈ အေရးတို႔သည္ သာသနာ့ဝန္ထမ္းေတြ အေနနဲ႔ တာဝန္မကင္းဘူးလို႔ ယူဆၾကပါသတဲ့။ ဒါ့အျပင္ သူတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေတြမွာပါ သာသနာ့ဝန္ထမ္းရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈရွိေနၾကပါတယ္။ဒီလုိနဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဝင္းထဲ ဟိုေငး ဒီေငးနဲ႔ ေလွ်ာက္လိုက္၊ ဓာတ္ပံုရိုက္လိုက္၊ စပ္စုလုိက္ေပါ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြနဲ႔ မတူထူးျခားမႈေတြကိုလည္း လိုက္ေလ့လာမိပါတယ္။ သူတို႔ဘာေတြလုပ္ၾကသလဲ၊ ဘာေတြ ရြတ္ၾကသလဲေပါ့။
လက္ထဲမွာ မီးၾကာခြက္တစ္ဖက္ ကင္မရာက တစ္ဖက္နဲ႔ ကိုးရို႕ကားရာနဲ႔။ မီးေမွ်ာဖို႔ ေရစပ္ကို လာၾကည့္ေတာ့ လူအုပ္က မ်ားလြန္းတာေၾကာင့္ (ေရစပ္က မေတာ္ ျပဳတ္က်သြားရင္ ခက္မယ္) အျမင့္တစ္ေနရာမွ ၾကိဳးနဲ႔ခ်ကာ စနစ္သစ္နဲ႔ မီးေမွ်ာလုိက္ပါတယ္။ ကဗ်ာဆန္ဆန္ ေရစပ္မွာ ေမွ်ာလိုေသာ္လည္း စိတ္ေလ်ာ့ျပီး စနစ္သစ္နဲ႔ ေမွ်ာၾကည့္ေတာ့လည္း ေပ်ာ္စရာပါလားေနာ္။ အမွန္ေတာ့ မီးေမွ်ာပဲြေတာ္ဆင္ႏဲႊလိုတဲ့ ဆႏၵျပင္းျပရျခင္းက က်မရဲ႕ ေဖေဖက ေရႊက်င္သားေလ၊ ဒီေတာ့ကား သမီးလုပ္သူကလည္း ဒါမ်ိဳးေလး ဆင္ႏဲႊလိုတာ မထူးဆန္းပါဘူးေနာ္။
မီးၾကာခြက္ေလးကို ေရထဲမေမွ်ာခင္ ေဘးနားက ထိုင္းလူငယ္ေလးေတြ စပ္စုမိေသးတယ္။ တခ်ိဳ႕က စာရြက္ေလးနဲ႔ ရြတ္ၾကတယ္၊ ခ်စ္သူစံုတဲြေတြက ႏွစ္ဦးသား ဆုေတြေတာင္းျပီး လွဴၾကတယ္။ လိုက္ပို႔ေပးတဲ့ ညီမငယ္က အစ္မလည္း ဆုေတာင္းလို႔ဆိုတယ္၊ ဘာဆုေတာင္းရမလဲလို႔ ေမးေတာ့ ကိုယ္လုိခ်င္တာ ဆုေတာင္းရတယ္ဆိုပဲ။ က်မအျမင္ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားကို ဆီမီးနဲ႔ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့တာပဲ ထင္တာ သူေျပာျပေတာ့မွ ယၾတာေခ်တဲ့ ပံုစံေတြေရာ၊ ျမစ္ေစာင့္နတ္ပူေဇာ္တာေတြေရာ ယံုၾကည္မႈမ်ိဳးစံုနဲ႔ ျပဳလုပ္ၾကတယ္ဆိုတာ သိလာခဲ့ရပါတယ္။
အခ်ိဳ႕ကလည္း ေဗ်ာက္အိုးေလးေတြ ထည့္လိုက္က်တယ္၊ တခ်ိဳ႕က မီးပန္းေလးေတြထည့္ၾကတယ္။ ေရလယ္မွာ ပန္းနဲ႔ မီးပန္းကိုပါ ထည့္ေမွ်ာလိုက္ေတာ့ ပိုျပီး ၾကည့္ေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေလးေတြ လုိက္ၾကည့္ေနရတာကိုက ေပ်ာ္စရာ၊ၾကည္ႏူးစရာပါ။ ဆုေတာင္းဖို႔ေတာင္ ေမ့ေနပါတယ္။
အခ်ိဳ႕ကလည္း ေဗ်ာက္အိုးေလးေတြ ထည့္လိုက္က်တယ္၊ တခ်ိဳ႕က မီးပန္းေလးေတြထည့္ၾကတယ္။ ေရလယ္မွာ ပန္းနဲ႔ မီးပန္းကိုပါ ထည့္ေမွ်ာလိုက္ေတာ့ ပိုျပီး ၾကည့္ေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေလးေတြ လုိက္ၾကည့္ေနရတာကိုက ေပ်ာ္စရာ၊ၾကည္ႏူးစရာပါ။ ဆုေတာင္းဖို႔ေတာင္ ေမ့ေနပါတယ္။
crystal ရဲ႕ မီးၾကာခြက္ေလးကို ဒီလိုေလး ေမွ်ာဖို႔ ၾကိဳးစားေနပါတယ္။
ေဟာ...ေရထဲေမွ်ာသြားျပီ။ညပိုင္းသိပ္မိုးမခ်ဳပ္ခင္ အခန္းကို ျပန္ခဲ့လိုက္တယ္၊ အင္းးးးးဟိုးးးးးးးလြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္ေလာက္က တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညမွာ ျပည့္ဝန္းေနတဲ့ လမင္းၾကီးကို ထြက္ၾကည့္ခိုင္းခဲ့တဲ့ က်မရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ကို သတိရေနမိေသးတယ္။ သူသာပါလာရင္ က်မတို႔ ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းေလးေလွ်ာက္ျပီး ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ၾကည့္ျဖစ္မွာေသခ်ာပါတယ္။ အခုေတာ့ အလုပ္ကိစၥေတြလည္း ညပိုင္းမွာ ခ်ိန္းထာတာေတြလည္းရွိတာမို႔ စိတ္ေလ်ာ့ျပီး အခန္းကို ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ေဆးေပါင္းခတဲ့ညမွာ အုန္းစိမ္းရည္ကို တစ္ဝၾကီး ေသာက္ပစ္လိုက္တယ္၊ လြမ္းလြမ္းနဲ႔ေပါ့။
ေလးစားစြာျဖင့္
crystal
2 comments:
ကိုယ္ေတြ နဲ ့ ကာခ်ာခ်င္း အေတာ္တူတယ္ေနာ္ အစ္မ... မတူတာကေတာ့ ဟင္းဟင္း.... ေျပာဘူး.....
လမင္းၾကီးက တကယ့္ကို ၀ိုင္းစက္ေနတာပဲေနာ္။ လွလိုက္တာ.. ျပီးေတာ့ လြမ္းလိုက္တာ။
ထိုင္းမွာ မီးၾကာခြက္ ေမွ်ာတာ ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္။ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့လား..
ေနာက္ႏွစ္တန္ေဆာင္တိုင္က် ေက်းဇူးရွင္နဲ႔ အတူတူဆင္ႏဲြနိုင္ပါေစေနာ္ ....
Post a Comment