“ဘဝတြင္ ဆန္းၾကယ္ေသာ အခ်စ္တခ်ိဳ႕ရွိသည္။ သံသရာခရီးတြင္ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာဆီ တစ္ဘဝဆီျဖစ္ေနၾကေသာ္လည္း ဖဲြ႕ေႏွာင္ေသာ အခ်စ္မ်ားသည္ အလွ်င္ရွိၾကေလသည္ - ခရစၥတလ္”
အထက္တန္းေက်ာင္းတစ္ခု၏ ေက်ာင္းသားပဲြေတာ္ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြေန႔တြင္ ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ အရာရာကို ေငးလွ်က္ရွိပါသည္။
“ဟိတ္ ေကာင္မေလး ေငးေနတာမ်ား မ်က္လံုးကို စိုက္ေနတာပဲ ခ်စ္စရာေလးေတာ့ ”
“ရႊတ္”
“အို႔ ”
အရာအားလံုးသည္ ခဏေလးျဖစ္သည္။ သို႔ေပမယ့္ ခဏေလးမဟုတ္ေသာ အရာတစ္ခုရွိသည္၊ ထိုအရာသည္ ရင္ခုန္သံျဖစ္သည္။ ထူးဆန္းတယ္ပဲ ေျပာေျပာ၊ ရူးႏွမ္းတယ္ပဲ ဆိုဆို။ ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသူေကာင္မေလးသည္ ပါးျပင္ေလးကို နမ္းသြားတဲ့ မမတစ္ေယာက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္စဥ္ ရင္ခုန္ခဲ့ပါသည္။ မမသည္ သြားတက္ေလးေပၚေအာင္ လွစ္ကနဲ ျပံဳးရင္း သူမအနားက ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ သူမသည္ ကေလးအရြယ္သာရွိေသးသည္။ အခ်စ္ဆုိတာ ဘာမွန္းမသိ။ ဒါေပမယ့္ မမ၏ အျပံဳးေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ဝုန္းဒိုင္းၾကဲလႈပ္ရွားသြားခဲ့ရသည္။ သူမဘဝတြင္ ဒီလိုခံစားမႈမ်ိဳး တစ္ခုမွ မျဖစ္ခဲ့၊ သိလည္း မသိ။ ႏွလံုးအားနည္းေသာ သူမသည္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈဒဏ္ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား ထိုင္ရန္ ခ်ထားေသာ ထိုင္ခံုမ်ားရွိရာ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ရင္ခုန္ရတာ ေမာလိုက္တာ။
မမသည္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူျဖစ္သည္။ သူမတို႔ ေျခာက္တန္းအေဆာင္ႏွင့္ မမတို႔အခန္းသည္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ကာ အေဆာင္သီျခားစီျဖစ္သည္။ မမတို႔အခန္းမွ ၾကည့္လွ်င္ သူမကို တိုက္ရိုက္ျမင္ႏိုင္သည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ မမသည္ ဘာဟင္းနဲ႔စားလဲ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ေျခဟန္လက္ဟန္မ်ားႏွင့္ လွမ္းေမးေလ့ရွိသည္။ သူမသည္ ရွက္သည္။ မမလွမ္းၾကည့္လွ်င္ မ်က္ႏွာလဲႊထားသည္။ ေခၚလွ်င္ မထူး။ ေမးလွ်င္ မေျဖ။ အင္တင္တင္ျဖင့္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ မမ မျမင္ေအာင္ ခိုးၾကည့္သည္။ အတန္းတင္စာေမးပဲြမ်ား အခ်ိန္ဇယားထြက္ေသာခါမွ မမနဲ႔ သူမ ေနာက္ႏွစ္မေတြ႕ႏိုင္ေတာ့မွန္းသတိရေလသည္။ မမသည္ စာေမးပဲြမေျဖခင္ ေနာက္ဆံုးေန႔၌ အမွတ္တရဟု ဆိုကာ သူမ၏လက္ကိုင္ပုဝါေလးကို ဆဲြယူကာ ထြက္ေျပးသြားေတာ့သည္။ ခုႏွစ္တန္းတစ္ႏွစ္တာလံုး မေတြ႕ႏိုင္ေတာ့တဲ့ မမကို လြမ္းသည္။ မမ၏ လြယ္အိတ္ေလး မွတ္မိသည္။ မမစီးေနၾက ကားေလးမ်ား ျဖတ္သြားလွ်င္ လုိက္ၾကည့္သည္။ မမ၏ အျပံဳးမ်ားကို သတိရသည္။
ႏွစ္ေတြအတန္ၾကာျဖတ္သန္းရင္း သူမသည္ မမကို အတန္ငယ္ ေမ့လာသည္။ သူမလည္း ဆယ္တန္းေအာင္လို႔ တကၠသိုလ္တက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနျပီ။ တေန႔တြင္ သူမ၏ အစ္မတစ္ေယာက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ၾကီးထဲသို႔ အေဖၚလုိက္ခဲ့ရန္ေခၚေလသည္။ အဓိပတိလမ္းမၾကီးထက္တြင္ ဘဲြ႕ယူရန္ ဘယ္နားေနမွန္းမသိေသးေသာ သူမသည္ ဘယ္နားဓာတ္ပံုရိုက္မည္ အလွျပင္လွ်င္ ဘယ္သူနဲ႔ ျပင္မည္။ အဝတ္အစားဒီဇိုင္းမ်ား ဘယ္လိုခ်ဳပ္မည္ႏွင့္ သူမ၏ အစ္မကို စကားေဖာင္ဖဲြ႕၍ လာရင္း လမ္းတစ္ဘက္ျခမ္း အမ်ိဳးသမီးသံုးဦး ျဖတ္သြားေလသည္။ ျဖတ္သြားစဥ္ ပံုရိပ္တစ္ခုသည္ သူမ၏ေျခလွမ္းကို ရပ္တန္႔ေစသည္။ အစ္မကို ခဏဟု ေျပာကာ လမ္းဟိုဘက္ျခမ္းမွ အစ္မမ်ားဆီကို ကူးသြားရင္း မမကို လွမ္းေခၚလိုက္ပါသည္။ သူမအတန္ၾကာေအာင္ ေမ့ေနခဲ့ျပီျဖစ္ေသာ မမသည္ အရင္အတိုင္းပင္။ အရင္အတိုင္းမဟုတ္သည္က သူမ။ ကေလးအရြယ္ေလးမွ အပ်ိဳအရြယ္ မိန္းမငယ္အသြင္ေျပာင္းေနျပီ မဟုတ္ေလာ။ မမသည္ သူမကို ရုတ္တရက္ မမွတ္မိပါ။ သို႔ေသာ္ သူမ ျပံဳးျပလုိက္ျပီး မမ မမွတ္မိေတာ့ဘူးလားလို႔ ေမးလိုက္ခ်ိန္ မွတ္မိသြားျပီ၊ အလြန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းေလသည္။ မမသည္ သူမ လက္ကေလးကို ကိုင္ရင္း ဘာလာလုပ္သလဲ ဘယ္သူနဲ႔ လာသလဲ စံုေအာင္ ေမးသည္။ သူမကေတာ့ မမကို ျပန္ေတြ႕ရတာပင္ေတာ္ေတာ္ဝမ္းသာလွျပီ။ သူမသည္ တခဏတာအတြင္း ဦးေႏွာက္ကို အလုပ္ေပးလိုက္ပါသည္။ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးထဲတြင္ မမႏွင့္ ဓာတ္ပံုတဲြရိုက္သည္၊ မမအိမ္ဖုန္းနံပါတ္ရေအာင္ ေတာင္းခဲ့လုိက္သည္။
ထိုေန႔က သူမ ေပ်ာ္ကာ တဟီးဟီးျဖစ္ေနပံုကို သူမ၏အစ္မသည္ ပံုစံကိုက ရည္းစားနဲ႔ ေတြ႕လို႔ အူျမဴးေနသလိုပဲဟု ၾသဘာေပးသည္။ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ မမကို ျပန္ေတြ႕ျပီ မဟုတ္ေလာ။ ကံမ်ားေကာင္းခ်င္ေတာ့ အစ္မႏွင့္ မမတို႔က ေမဂ်ာတူသည္၊ မရင္းႏွီးၾက။ မမ အေၾကာင္းမ်ား စံုစမ္းသည္ စပ္စုသည္။ စဥ္းစားသည္ အၾကံထုတ္သည္။
သူမႏွင့္ မမတို႔ ဖုန္းထဲတြင္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ စကားေျပာၾကပါသည္။ သူမ ေျပာင္းခဲ့ေသာအိမ္အသစ္ႏွင့္ ႏွစ္လမ္းသာျခားေနေသာ မမထံသို႔ တခါတရံ ျဖတ္သြားရင္း ေခ်ာင္းရုံကလဲြလို႔ အျပင္မွာ ဘယ္ေသာအခါမွ ထပ္မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း သူမေၾကာင့္ မမ၏ဘဝသည္ မ်ားစြာေျပာင္းလဲသြားပါသည္။
မမသည္ အေမႏွင့္ အေဖ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပေသာ မိသားစုမွ သမီးအၾကီးျဖစ္ပါသည္။ စိတ္အလြန္ႏုျပီး ျမိဳသိပ္တတ္သူျဖစ္သည္။ ရင္းႏွီးေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္မွ အပ မမႏွင့္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပေသာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမရွိ။ မမ ေနထိုင္ပံုစံႏွင့္ လူမႈဆက္ဆံေရးကို ၾကားရျမင္ရေသာ သိပ္ဘဝမက်ပါ။ သူမကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ လံုးလံုးေထြးေထြးေနတတ္သူျဖစ္သည္။ သူမသည္ ငယ္ငယ္တုန္းကလို ရင္ေတြခုန္ေနရုံႏွင့္ ျငိမ္ေနေသာ ကေလးမေလး မဟုတ္ေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ မမကို ဖုန္းျဖင့္ စကားမ်ားစြာေျပာျခင္းကိစၥ ျဖစ္ေပၚလာရသည္။ သူမ၏ အိမ္က လူမ်ား ရည္းစားရေနသည္ဟုပင္ အထင္လဲြၾကေလာက္ေအာင္ပင္ မမႏွင့္ ဖုန္းေျပာေနေသာ အသြင္အျပင္မ်ားရွိခဲ့ပါသည္။
မမႏွင့္ သူမ ဘာေတြ ေျပာၾကပါသနည္း။
ပထမတြင္ သူမက မမစိတ္ဝင္စားေလာက္မည့္ အေၾကာင္းမ်ားစြာ ေျပာျပသည္။ မမသည္ ျငိမ္၍ နားေထာင္ေနပါသည္။ ဒုတိယပိုင္းတြင္ မမသည္ သူမေျပာေသာ အေၾကာင္းမ်ားကို အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးတတ္လာသည္။ အခ်ိန္မွန္ ဖုန္းဆက္မွ ၾကိဳက္သည္။ ေန႔စဥ္ ေန႔လည္ (၂)နာရီတြင္ ဖုန္းဆက္သည္။ ေနာက္က်လွ်င္ စိတ္ေကာက္သည္။ စိတ္ေကာက္လွ်င္လည္း ဘာမွ မေျပာ ဖုန္းကိုသာ ကိုင္ထားသည္။ ဖုန္းခ်လိုက္လွ်င္လည္း ပိုစိတ္ဆိုးေတာ့သည္။ တတိယပိုင္းတြင္ မမသည္ သူမကို အရာရာတိုင္ပင္မွ ေက်နပ္တတ္သူျဖစ္လာသည္။ သူမကို ေျပာျပလိုက္ရမွ ရင္ဖြင့္လုိက္ရမွ ေက်နပ္သည္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မမသည္ တစ္ႏွစ္ေလာက္အတြင္း မ်က္ႏွာေလး ေတာ္ေတာ္လန္းလာသည္။ ဘဲြ႕ရျပီး အလုပ္လုပ္ရန္မလိုေသာ မမသည္ အိမ္ထဲတြင္ ပိတ္ေလွာင္ေနသည္ကို သူမ မႏွစ္ျမိဳ႕ပါ။
မမဘဝေလး ေအးခ်မ္းစြာ သက္ဆံုးတိုင္ စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္သည္မွာ သူမ၏ မွန္ကန္ေသာ သစၥာျဖစ္ပါသည္။ ဘာသင္တန္းမွ မတက္၊ ဘြဲ႕ရျပီး အိမ္ထဲမွာ ကုပ္ေနရေသာ မမတြင္ စိတ္သေဘာထားျပည့္ဝေသာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရွိလွ်င္ အလြန္ေကာင္းမွာပဲ ဟုေတြးမိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မမကို ရစ္သီရစ္သီလုပ္ေနေသာ ဘဲဘဲၾကီးမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ စပ္စုေလ့လာရေသာ အလုပ္တစ္ခုပိုလာျပန္သည္။ သူမသည္ အမွန္တကယ္ေတာ့ သိပ္အားေနသူတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါ။ ႏို႔ေပမယ့္လည္း မမ၏ ဘဝအေရးျဖစ္သည္။
မမကို ခ်စ္ေနေသာ ဘဲဘဲမ်ားတြင္ ရူပါသိပ္အလာၾကီး မဟုတ္ေသာ္လည္း စိတ္သေဘာထားေကာင္းေသာသူ တစ္ဦးကို မၾကာခင္ ေတြ႕၏။ ဘယ္သူမွ မဟုတ္၊ သူမ၏ ငယ္သူငယ္ခ်င္း အစ္ကိုအၾကီးဆံုးျဖစ္ပါသည္။ ထိုအစ္ကိုၾကီးသည္ မမကို တစ္ဖက္သတ္ ၾကိတ္ခ်စ္ေနသူျဖစ္ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္း၏ အစ္ကိုၾကီးျဖစ္သျဖင့္ သူ႔အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိေလသည္။ စိတ္ရွည္သည္။ သည္းခံတတ္သည္။ သေဘာထားၾကီးေလသည္။ ေရတပ္ဗိုလ္ၾကီးျဖစ္သည္။ မမအသက္ထက္ အနည္းငယ္ ၾကီးသည္။ မမကို အလိုလိုက္ သည္းခံစိတ္ရွည္ႏိုင္မည့္သူမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ေကာင္းေလစြ။ အေလာေတာ္ေလစြ။ မမအၾကိဳက္မ်ား၊ မၾကိဳက္ျခင္းမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ တစ္ကိုယ္တည္းျမိဳသိပ္တတ္ေသာ မိန္းမတို႔၏ မေနာကိုလည္းေကာင္း အျခားေသာ ေရွာင္ရန္ေဆာင္ရန္မ်ားကို အထပ္ထပ္အခါခါ မွာၾကားျပီး မမ၏ ေရွ႕ေတာ္သို႔ သြင္းၾကေလသည္။
အစပိုင္းတြင္ျပႆနာ အဖုအထစ္ေလးေတြေတာ့ ရွိခဲ့သည္။ မမသည္ သူမႏွင့္ အခ်ိန္မ်ားစြာ စိတ္ခ်င္းရင္းႏွီးထားသည့္အတြက္ သူမအေပၚ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ မွီခိုလွ်က္ရွိသည္။ ေယာက္်ားမယူခ်င္ေပ။ ဘဝေရွ႕ေရးအတြက္ သြယ္ဝိုက္ေသာနည္းမ်ားႏွင့္နားခ်သည္။ လမ္းျပသည္။ နမူနာေတြ ရွာေဖြေျပာသည္။ တစ္ဖက္ကလည္း ဟိုအစ္ကိုၾကီး ၾကိဳးစားခိုင္းရသည္။ သူမႏွင့္ သူမ၏ငယ္သူငယ္ခ်င္းတို႔သည္ မမတို႔ ဖူးစာစံုဖို႔အေရး အေတာ္ၾကိဳးပမ္းရပါသည္။ မမသည္ အေတာ္ေခါင္းမာေလသည္။ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ လက္မခံ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူမသည္ မမကို ေန႔တိုင္းဖုန္းဆက္ျခင္းမွ ရက္ျခားဆက္သည္၊ ရက္ျခားမွ တပတ္ျခား၊ တပတ္ျခားမွ တစ္လ တစ္ခါေလာက္ဆက္သည္။ ထိုသို႔ ဖုန္းေလ်ာ့ဆက္ရာတြင္ ဟိုအစ္ကိုၾကီးကို ေခ်ာင္းျဖစ္ေအာင္ ေျမာင္းေဖာက္ေစခဲ့ရသည္။
ပထမေတာ့ မမသည္ ဖုန္းမဆက္လို႔ စိတ္ေကာက္သည္။ သူမမွာလည္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းတက္ေနရျပီျဖစ္သျဖင့္ အေၾကာင္းျပေကာင္းေနသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ သူမဖုန္းမဆက္ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ ဟိုအစ္ကိုၾကီးနဲ႔ ဖုန္းေျပာၾက လူခ်င္းေတြ႕ၾကျပီး ခ်စ္သူေတြေတာင္ ျဖစ္သြားၾကေလသည္။ လက္ထပ္မည့္သတင္းၾကားပါေသာ္လည္း လက္ထပ္ဖိတ္စာ သူမ မရခဲ့ပါ။ ေနာက္ဆံုးသတင္းၾကားလိုက္ခ်ိန္တြင္ မမတစ္ေယာက္ ကိုယ္ဝန္ႏွင့္ မီးဖြါးေတာ့မည္တဲ့။ ထိုေနာက္ပိုင္းမွ ခုခ်ိန္တိုင္ မမသတင္း သူမ မစံုစမ္းျဖစ္ခဲ့ေတာ့ပါ။
“အခ်စ္ႏွင့္ အရက္သည္ မွ်ဥ္းျဖတ္ရေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္ - ခရစၥတလ္”
မမ၏ မဂၤလာေဆာင္ ဓာတ္ပံုမ်ားကို သူငယ္ခ်င္းအိမ္တြင္ သြားၾကည့္စဥ္ ဓာတ္ပံုထဲမွာ ျမင္ရေသာ မမ၏ အျပံဳးမ်ားက လြမ္းစရာ။ မမႏွင့္ သူမအေၾကာင္း အနည္းငယ္သိေသာ သူငယ္ခ်င္းသည္ ဓာတ္ပံုၾကည့္ေနသူ သူမ၏မပီျပင္ေသာအျပံဳးကို ျမင္ေတာ့ မမကို ႏွေျမာေနသလားဟုေမးသည္။ ႏွေျမာေနမွေတာ့ ငါဇာတ္ဆရာမလုပ္ခဲ့ဘူးေဟ့လို႔ ေျပာလိုက္သည္။ ရင္ထဲမွာေတာ့ နာသလိုလို။
မမသည္ သူမကို ခ်စ္စရာကေလးမေလးမို႔ နမ္းခဲ့စဥ္အခ်ိန္က အလန္႔တၾကား ေမာ့ၾကည့္မိရင္း မမ၏အျပံဳးတြင္ မွင္သက္ေနမိသည္။ လန္႔ျခင္းေၾကာင့္ သို႔မဟုတ္ မမကို ၾကည့္မိလို႔၊ ထိုအေၾကာင္းႏွစ္ခုလံုးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္၊ စိတ္ေတြ ေယာက္ယက္ခတ္ဖူးသည္။ ခုခ်ိန္တြင္ သူမ၏ အခ်စ္ဦး ဘယ္သူလဲ ေမးလွ်င္ မမကိုသာ ေျပးျမင္မိပါသည္။ ရူးေလစြတကား။ မမ၏ အျပံဳးသည္ သူမကို ဘဝမ်ားစြာက ျပံဳးျပေနခဲ့သည့္အတုိင္းလိုပင္။ ဒီလိုျပံဳးျပတာကို စိတ္ထဲတြင္ ရင္းႏွီးေနခဲ့ပါသည္။ မမ၏ စကားေျပာေနပံုကို ျငိမ္ျငိမ္ေလး ထိုင္ၾကည့္ေနရတာ ေတာ္ေတာ္အရသာရွိပါသည္။ မမႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ သူမသည္ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္သည္။ ေဝးျပီး ပထမဆံုးျပန္ေတြ႕ၾကတုန္းက ဓာတ္ပံုရိုက္ေတာ့ မမသည္ သူမလက္ကို ကိုင္ထားျပီး သူမကေတာ့ (သူမထက္အနည္းငယ္ အရပ္နိမ့္သျဖင့္)မမ၏ ပုခံုးကို ဖက္ထားေလသည္။ ထိုဓာတ္ပံုေလးကို ၾကည့္မိတုိင္း ဘဝေဟာင္း ခ်စ္သူမ်ားေတာ္ခဲ့ေလသလားလို႔ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖစ္မိသည္။ အျခားဘယ္လိုမိန္းမမ်ားအေပၚမွ မျဖစ္ပါ။ သူမ်ားေတြ ေျပာျပလွ်င္ သူမ ရူးေနျပီလို႔ ေျပာၾကမည္။ သံသရာတြင္ သတၱဝါတုိင္းသည္ ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ခဲ့ပံုအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ မမႏွင့္ သူမ ဘဝတေကြ႕တြင္ ပတ္သက္ဖူးခဲ့ရမည္။ အတိတ္မ်ားကို ျပန္ေတြးမိရင္း မမတစ္ေယာက္ သာယာေသာ အိမ္ေထာင္ေရးႏွင့္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ေနမယ္လို႔ ယံုၾကည့္လိုက္ပါသည္။ သူမ၏ရင္တြင္းမွလာေသာ အေရာင္မရွိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင့္ စီရင္ေပးခဲ့ေသာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးႏွင့္ ေလာကအလယ္ ဘဝလမ္းခရီး ေခ်ာေမြ႕ေစခ်င္ပါသည္။
မမသည္ သူမ၏ခ်စ္သူမဟုတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမမတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
မမသည္ ပန္းတစ္ပြင့္ဆိုလွ်င္ သူမသည္ ဥယ်ာဥ္မႈးသာျဖစ္လိုသည္။
ဒီဇာတ္လမ္းမွာ မမသည္ မင္းသမီးဆိုပါလွ်င္ သူမသည္ အခ်စ္ဇာတ္ဆရာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ခရစၥတလ္
