ကၽြန္ေတာ္ ဆံုခဲ့ေသာ “ေမာင့္လျပည့္ဝန္း”၏ မူပိုင္ရွင္

ကၽြန္ေတာ္ first year တက္ခါစ။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ရဲ ့ ညေနခင္း တစ္ခုပါ။ ေက်ာင္းက ကန္တင္းမွာ အေဆာင္မျပန္ခင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုႏွင့္ ေကာ္ဖီဝင္ေသာက္ေနတုန္း ကန္တင္းအေရွ႕က လူသြားလမ္းမွာ ေက်ာင္းသားတစ္စု ရုတ္ရုတ္သဲသဲႏွင့္ ဆိုင္ေရွ႕ကေန ျဖတ္ေျပးသြားၾကပါတယ္။

ပါးစပ္ကလည္း “ဟိုဘက္ကို ထြက္သြားျပီ။ လိုက္...လိုက္...” လို ့လည္း ေအာ္သြားၾကပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို ့လည္း ဘာျဖစ္မွန္းမသိေတာ့ သူတို ့ေျပးတဲ့ေနာက္ကို လိုက္ျပီး ၾကည့္မိပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို ့လဲ။ ဘယ္သူ ့ကို လိုက္တာလဲ။ ဘာလို႔လိုက္တာလဲ။ စတဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ေပါ့။ ေျပးၾကတဲ့ ေက်ာင္းသာအုပ္ကေတာ့ ကန္တင္းေရွ႕ကေန စာသင္ေဆာင္တစ္ခုရွိရာဆီကို ဦးတည္ ထြက္သြားၾကပါျပီ။ အတူတူထိုင္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက လိုက္ၾကည့္ရေအာင္လို႔ခၚတာနဲ႔ ေကာ္ဖီဖိုး ပိုက္ဆံရွင္းျပီး ဆိုင္ထဲကေန ထထြက္လာျပီး လူအုပ္သြားတဲ့ ဘက္ဆီကို လိုက္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။

စာသင္ေဆာင္တစ္ခုုရဲ ့အေနာက္ဘက္ျခမ္းမွာ ခုနက ေက်ာင္းသားတစ္အုပ္ ရပ္သြားၾကတာကို ေတြ ့လိုက္ပါတယ္။ သူတို ့အနားေရာက္သြားေတာ့ သူတို ့ရဲ ့အေရွ ့မွာ လူတစ္ေယာက္။ အဲဒီလူကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ ထိုသူက ကၽြန္ေတာ္တို ့ရွိရာ အရပ္ကို ေက်ာေပးျပီး ေက်ာင္းေဆာင္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္ ျခံဳထူထူေတြၾကားမွာ (မရိုေသ့စကား) ရွဴးရွဴးေပါက္ ေနေလရဲ ့။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီျမင္ကြင္းကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ မင္တက္သြားမိတာေပါ့။ ဘာၾကီးတုန္းဟ။ လူတစ္ေယာက္ သူ ့ကိစၥသူရွင္းေနတာကို ဒီလူအုပ္က ဘယ္လို႔ေၾကာင့္ ဝိုင္းအံုၾကည့္ေနၾကပါလိမ့္။ သူတို ့မ်က္ႏွာေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း တကယ့္ကို ျမင္ရခဲတဲ့ အံ့ၾသဖြယ္ လူသားတစ္ေယာက္ကို ျမင္ေနၾကရတဲ့ သူေတြလို အားလံုးရဲ႕မ်က္ႏွာေတြက ေဖာ္ျပေနတယ္။ ေနာက္ျပီး ထူးဆန္းတာက သူတို ့မ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ ထင္ဟပ္ေနတဲ့ အရိပ္...။ အဲဒါကေတာ့ ဒီလူအေပၚ ရိုေသေလးစားတဲ့ အၾကည့္။

ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားသြားတယ္။ ဒီလူ ဘယ္သူလဲ။ Celebrity တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီေက်ာင္းက ဆရာ တစ္ေယာက္ ေယာက္လား။ ဒါမွမဟုတ္ ထူးခၽြန္ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ေယာက္လား။

အႏွီပုဂၢိဳလ္က သူ႔ကိစၥ ဝိစၥျပီးတဲ့သကာလမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘက္လွည့္လာပါတယ္။ မ်က္မွန္ႏွင့္ ဆံပင္က စုပ္ဖြားဖြား။ ပံုစံက အိပ္ေရးပ်က္ျပီး အစားမွန္မွန္ မစားတဲ့ ရုပ္မ်ိဳး။ ဒီလူကို ငါမျမင္ဖူးပါဘူး။ ဘယ္သူမ်ားလဲ။

သူလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္ ေရာက္လာေရာ ခုနက ေက်ာင္းသားအုပ္က စာအုပ္ကိုယ္စီ လက္ထဲမွာ ကိုင္ျပီး “အကို အမွတ္တရ ေအာ္တိုျဖစ္ျဖစ္၊ မွတ္မွတ္သားသား စကားေလးျဖစ္ျဖစ္ ေရးေပးပါ” ဆိုျပီး သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ ဝိုင္းေပးၾကပါတယ္။ ထိုပုဂၢိဳလ္ကလည္း ေျပာလာတဲ့ သူေတြကို ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပဲ ျပန္ေျဖျပီး စာအုပ္ေတြေပၚမွာ စာေတြေရးေပး၊ လက္မွတ္ထိုးေပး လုပ္ေနေလရဲ ့။

ထိုပုဂၢိဳလ္ ဒီအတိုင္းဆို ႏွယ္ႏွယ္ရရေတာ့ မဟုတ္။ ဆရာၾကီး သမားၾကီး နာမည္ၾကီးပဲ ျဖစ္တန္ရာ၏ လို ့ေကာက္ခ်က္ခ် လိုက္ခ်ိန္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ဘယ္အခ်ိန္က ေဘးကလူကို ေမးလိုက္တယ္မသိ။

“အဲဒါ ကိုေန၀င္းၾကီး ကြ”

ဆိုျပီး သူကလည္း သူ ့လြယ္အိတ္ထဲက စာအုပ္ကို ထုတ္လို ့ ထိုသူ ့အနား အေျပးသြားပါေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြႏွင့္ သူႏွင့္ က ေလေပးေတြေျဖာင့္ေနၾကတယ္။ “ကိုေန၀င္းၾကီး အခုခ်ေနတုန္းဘဲလား။” “ကၽြန္ေတာ္အခု အျပင္းမခ်ေတာ့ပါဘူး” “အသစ္ေတြ ေရးျဖစ္ေသးလား” “ေရးလက္စေတြေတာ့ရွိတယ္” စသည္ျဖင့္ တကယ့္ကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပါဘဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းအဖြဲ႕ထဲမွာက ဂီတ၀ါသနာပါတဲ့သူက သံုးေလးေယာက္ ေလာက္ပါတယ္။ ဂစ္တာသမားေတြ အဆိုသမားေတြေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ နားေထာင္သမားသက္သက္ရယ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကိုေနဝင္းဆိုတာ မဇၥ်ိမလိႈင္းအဖြဲ ့က (ကို)ခင္ေမာင္တိုးတို ့၊ ကိုေမာင္ေမာင္တို ့၊ ကိုရဲလြင္တို ့ႏွင့္ တဖြဲ႕ထဲ။ ခိုင္ထူးတို႕၊ စိုင္းထီးဆိုင္တို႔ရဲ႕ သီခ်င္းေတြလည္း သူစပ္ေပးတယ္ ဆိုတာေလာက္ပဲသိထားတဲ့အခ်ိန္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ကိုေန၀င္းအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ့္ထက္စာ ပိုသိထားၾကတယ္။ ေနာက္ ဒီေက်ာင္းမွာက ေယာက်ၤားေလး အခ်င္းခ်င္း ေအာ္တိုလိုက္ထိုးခိုင္းဖို ့ဆိုတာက ေတာ္ရံု နာမည္ၾကီးမင္းသားေတြ အဆိုေတာ္ေတြ ေလာက္က လုပ္ဖို ့အေၾကာင္းမရွိတာ က်ိန္းေသတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွ သူလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားေဟာင္းမွန္း၊ အေရးအခင္းတစ္ခုေၾကာင့္ ေက်ာင္းထြက္ လိုက္ရမွန္း။ ေနာက္ျပီး သူေရးခဲ့တဲ့ သီခ်င္းစာသားေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္အတိမ္အနက္ေတြ၊ သံစဥ္ေတြကို ခံစား နားလည္ႏိုင္လာေတာ့မွ ဒီပုဂၢိဳလ္ကို အဲဒီတုန္းက ေက်ာင္းသားေတြ အေနာက္ကေန အသဲအသန္လိုက္၊ ရွဴးရွဴးေပါက္တာကိုေတာင္ ရပ္ေစာင့္ျပီး ဘာလို ့ ေအာ္တိုထိုးခိုင္းၾကမွန္း သေဘာေပါက္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။

ဘဝကို ကုိယ္ယံုၾကည္ရာ အလုပ္တစ္ခုအတြက္ ေပးဆပ္ျပီး တစ္စိုက္မတ္မတ္ လုပ္ၾကတဲ့ ပါရမီရွင္ပုဂၢိဳလ္ေတြထဲက တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ေလးစားမိပါတယ္။ အႏုပညာကို ဖန္တီးရင္းနဲ႔ ဘဝကို ရွင္သန္ ရပ္တည္ေနထိုင္ေနတဲ့.... လူ အသိမ်ားၾကတဲ့ Celebrities ေတြရဲ ့ ကန္ ့လန္ ့ကာ ေနာက္ကြယ္က လူအမ်ား သတိမထားမိတဲ့ ဇာတ္ေကာင္တစ္ဦးပဲေပါ့။ တကယ္ေတာ့ သူဟာ လူေတြသိေနၾကတဲ့ ေမာင့္လျပည့္၀န္းရဲ႔ မူလပိုင္ရွင္ ဖန္ဆင္းရွင္ပဲ မဟုတ္ပါလား ခင္ဗ်ား။

ေလးစားစြာျဖင့္
Bliss