ေဖေဖၚဝါရီ (၁၃)ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ပါ

အရြယ္က မူလတန္း၊ ဖတ္စာ စာအုပ္ထဲမွ ကဗ်ာကိုေလးကို ဆရာမက တိုင္ေပး။ ကေလးငယ္မ်ားက လိုက္လံရြတ္ဆိုေနၾက။ တေသာေသာညံေနတဲ့ စာဖတ္သံ ရြတ္သံေတြၾကားမွာ ဆရာမ၏ မ်က္ဝန္းမ်ားက တစ္စံုတစ္ေယာက္ထံ စူးစုိက္ ေရာက္သြားေလရဲ႕။ ဆရာမက အားလံုးခဏေလးေနာ္။ စာသင္ခန္းရဲ႕ အလယ္ခံုတန္းရွည္ ဒုတိယတန္း အလယ္တြင္ မ်က္ဝန္းေလးေတြ ဝိုင္းေနတဲ့ ေကာင္မေလးဆီကို ဆရာမက ေလွ်ာက္လွမ္းလာကာ

“သမီး....ထ..ထ ခံုေပၚမတ္တပ္ရပ္ပါအံုး”

ဝိုင္းစက္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ အေၾကာင္သားၾကည့္ေနတဲ့ ကေလးမေလးက နားမလည္စြာျဖင့္ ေငးေနရင္း၊

ဆရာမက ဆက္လက္၍ “သမီး ခုနက ကဗ်ာဆိုေနတဲ့ အမူအရာေလးအတိုင္း သမီး သူငယ္ခ်င္းေတြ ခံုေပၚမတ္တပ္ရပ္ျပီး ဆိုျပလိုက္ပါအံုး”၊ ဒီေတာ့မွ ကေလးမေလးက(ဆရာမ လက္ထဲက ကိုင္ထားတဲ့ ၾကိမ္လံုးကို ေၾကာက္တာလည္းပါတယ္) ရွက္စႏိုးနဲ႔ ခံုေပၚကို မတ္တပ္ရပ္၍ အမူအရာပါပါ ရြတ္ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးကေတာ့

                                      ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၃)မႇာ                                    

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႕ပါ။

တစ္ေထာင့္ကုိးရာ တစ္ဆယ့္ငါး

ေရႇ႕ေန ဦးဖာသား။

ဇာတိနတ္ေမာက္ မေကြးခ႐ိုင္

သိၾကမ်ားခုတုိင္။

ၾကံ႕ၾကံ႕ခိုင္တဲ့ ဇာနည္ဘြား

မိခင္ ေဒၚစုသား။

တစ္ေထာင့္ကုိးရာ ေလးဆယ့္ခြန္

ေျပာင္းႂကြ တမလြန္။

မ်က္ရည္သြန္လို႕ ဘ၀င္ညိႇဳး

ဇူလုိင္ တစ္ဆယ့္ကုိး။

ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ေက်းဇူးရႇင္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တုိ႕ဖခင္။

ေကာင္းေစခ်င္တဲ့မႇာစကား

ငါတို႕ မေမ့အား။

ဒီလိုေန႔ရက္ေတြကို ေရာက္လာေတာ့လည္း
မေမ့ႏိုင္တဲ့ ငယ္စဥ္က ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့
ကေလးဘဝေလး တစ္ခုကို အမွတ္ရေနမိလို႔ပါ။

ခင္မင္စြာျဖင့္
ခရစၥတလ္