သဲသဲကြဲကြဲ နဲ႔ မသဲမကြဲ။

ေမတၱာဥယ်ာဥ္ဆိုဒ္မွ ခြင့္ေတာင္း ကူးယူေဖၚျပပါသည္။
http://ashinsirinda.com/index.php?option=com_content&view=frontpage
" ထိမ္းျမားလက္ထပ္တယ္" ဆုိတာ လူလားေျမာက္ျပီ လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ျပီး၊ ေလာကဓံကုိ စိန္ေခၚလုိက္တာ ျဖစ္လုိ႔ တစ္ေယာက္မ်က္မွာ တစ္ေယက္ၾကည့္ေနဖုိ႔ /မဟုတ္ေတာ့ဘူး"
ဒီႏွစ္ ၁၃၆၄-ခုနွစ္ဆန္း(၁)ရက္ေန႔က တပည့္ဇနီးေမာင္ႏွံတုိ႔က ႏွစ္ဦးမွာ မဂၤလာဦးဆြမ္းကပ္ပြဲ ကုသိုလ္ျပဳၾကလုိ႔ ၾသ၀ါဒ ေပးပါဆုိတာနဲ႔ ေျပာေပးလုိက္ရတယ္။

ပရိတ္သတ္ကလည္း သတုိးသားရဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုပဲျဖစ္လုိ႔  တပည့္ရင္းခ်ာမ်ားခ်ည္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရင္းရင္းနွီးႏွီး ရယ္ရယ္ေမာေမာပဲ ေျပာခဲ့ျဖစ္တာပါ။  မေထရ္ျမတ္တုိ႔ စကား၀ုိင္း ၾကားထဲမွာ မေထရ္လတ္ စကားတစ္ခုကုိ ထည့္လုိက္ရတာကေတာ့ ဖတ္ရႈသူအတြက္ အက်ိဳးမဲ့ မျဖစ္တန္ေကာင္းဘူး ထင္လုိ႔ပါ။ မူရင္းအတုိင္းပဲ မွတ္တမ္းျပဳ လုိက္ပါတယ္။

ထိမ္းျမား လက္ထပ္ျပီးၾကတဲ့ ဇနီးေမာင္နွံကုိ  ၾသ၀ါဒေပး ရမယ္ ဆုိေတာ့ ဖတ္ျပီး အမွတ္ တရ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘာသာျပန္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲက စကားကုိ သတိရမိတယ္၊ တိတိက်က် ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဆုိလုိရင္းကေတာ့ " သင္ဟာ အသိပညာ မ်ားလည္း ျပည့္စုံေကာင္း ျပည့္စုံ ေနမယ္။ ရားထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြလည္း ျပည့္စုံေကာင္း ျပည့္စုံေနမယ္။ အရြယ္ႀကီးလုိ႔ ဆံပင္မ်ားလည္း ျဖဴေကာင္းျဖဴေနမယ္။ သုိ႔ေသာ္ ထမ္းျမား လက္ထပ္ျခင္း မျပဳရေသးသမွ် လူ လားမေျမာက္ေသး" တဲ့။

သူစာအလုိအရဆုိရင္ အခုေျပာမယ့္ စကားဟာ လူလား မေျမက္ေသးသူက လူလား ေျမာက္သူတုိ႔ကုိ ဆုံးမတဲ့ ၾသ၀ါဒ စကားလုိ႔ေတာင္ ဆုိရေတာ့မလုိဘဲ။

မဂၤလာေဆာင္တယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္း မေျပာခင္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သတိထားမိခဲ့တဲ့ ဇနီးေမာင္နွံနွစ္မ်ိဳး အေၾကာင္းကုိ အရင္းေျပာခ်င္တယ္(၁) သဲသဲကြဲကြဲ ဇနီးေမာင္နွံနဲ့(၂) မသဲမကြဲ ဇနီးေမာင္နွံတုိ႔ အေၾကာင္းပါပဲ။ သဲသဲကြဲကြဲ ဇနီးေမာင္းႏွံဆုိတာ" မ်က္စိေအာက္က ေပ်ာက္မွာပင္ အလြန္စုိးတယ္"ဆုိတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ စကားကုိ ဘ၀လမ္းညြန္ထင္ျပီး အျဖစ္သဲ လုိက္နာၾကတဲ့ ဇနီးေမာင္နွံ မ်ိဳးကုိေျပာတာ။ အလုပ္သြားတာ၊ ေစ်းသြားတာမ်ိဳးကုိေတာင္ စိတ္ မခ်နိဳင္ၾကတာတုိ႔၊ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေဟာင္းေတြ႔လုိ႔ တရင္းတနီးႏႈတ္ဆက္တာ ကုိေတာင္ မနာလုိ မရႈစိမ့္နိဳင္ၾကတာတုိ႔၊  မေက်မနပ္ ပူၾက ဆူၾကတာတုိ႔ လုပ္ေနၾကတဲ့ ျငဴျငဴ စူစူ အူတူတူဆုိတဲ့ စုံတြဲမ်ိဳးေပါ့။
" စိတ္မခ်နိဳင္ဘူး"ဆုိတာ ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် ေကာက္ခ်က္ခ် ၾကည့္ရင္ အခ်င္းခ်င္း ယုံၾကည္မႈ မရွိတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ေနာက္ဆက္တြဲ အေနနဲ့ ဣႆာ မစၧရိယ ေဒါသစတဲ့ ကိေလ သာ စိတ္ရုိင္း စိတ္ပူေတြ တသီႀကီး ျဖစ္တတ္တာမုိ႔ ဒီလုိ စုံတြဲမ်ိဳးဟာ ေမတၱာ ျဗဟၼစုိရ္ တရား ကင္းမဲ့တဲ့ ကိေလသာစိတ္ သက္သက္နဲ႔ စုံတြဲ မ်ိဳးလုိ႔ပဲ ဆုိရမွာပါ။
ကိေလသာဆုိတဲ့ သေဘာက ပထမေတာ့ လုိလားေတာင့္တ ေမွ်ာ္လင့္တယ္၊ ေမွ်ာ္လင့္ သလုိ ျဖစ္မလာေတာ့ ေဒါသေတြ ေသာကေတြ မနာလုိ ၀န္တုိဆုိတဲ့ ဣႆာ မစၧရိယေတြ ျဖစိ လာတာ ဓမၼတာပဲ။

ၾကာေတာ့ တျဖည္းျဖည္း စိတ္၀မ္းေတြ ကြဲလြဲလာ ၾကရင္း ေနာက္ဆုံး ဇနီးေမာင္နွံ ကြဲၾကတဲ့အထိ ေရာက္ကုန္ၾကေရာ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္ခုတည္းနဲ႔ လက္တြဲၾကသူ မွန္သမွ် ဒီလုိပဲ။ အစမွာေတာ့ သည္းၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြဲၾကတာပဲ။ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကား တာက "ေမတၱာသိေနဟ" ေမတၱာဆုိတာ ခုိင္ျမဲေအာင္ တြဲကပ္ေပးတဲ့ အေစးဓာတ္တဲ့။ ဒီ အေစးဓာတ္မပါရင္ ၾကာၾကာမတြဲနိဳင္ဘူး။ ကြဲတတ္ၾကတာပဲ။ ခုကာလစကားနဲ့ဆုိရင္ ဒီလုိ စုံတြဲ မ်ိဳးကုိ ေရႊရည္စိမ္စုံတြဲ၊ ေဆးဆုိးပန္းရုိက္စုံတြဲ၊ ဒါမွမဟုတ္"အင္တြဲ" ေတြလုိ႔မ်ား ေျပာရမလား ဘဲ။ ဘယ္သူ့ကုိလုိ႔ ပုဂၢလဓိ႒ာန္ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမင္ရ ၾကားရ ေတြ့ရ တတ္တဲ့ ေလာက ဓိ႒ာန္သေဘာ ဓမၼဓိ႒ာန္သေဘာကုိ ေျပာရတာ။

ထိမ္းျမားတယ္ဆုိတာ လူလားေျမာက္ပါျပိလုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ျပီး ေလာကဓံကုိ စိန္ေခၚ လုိ္ကတာျဖစ္လုိ႔ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ေနဖုိ႔ အခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္။
ဘ၀တစ္သက္တာကုိ ရည္မွန္းျပီး နွစ္ကုိယ့္တစ္စိိတ္နဲ႔ အတူလက္တြဲရင္း ေလာကဓံ တုိက္ပြဲ ကို ရင္ဆုိင္ဖုိ႔ ေျခလွမ္းစၾကတာ။ ၀မ္းသမုဒၵရာ မခန္းေျခာက္ရေအာင္ အူသိမ္ အူမဆုိတဲ့ ျမစ္ ေခ်ာင္းေတြ မွန္မွန္စီးဆင္းနိဳင္ေရးအတြက္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွား ျခင္းဆုိတဲ့ မုိးေလ၀သ မွန္ကန္ဖုိ႔ အဓိကထားရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ျပီ။

ဒီလုိ ခံယူခ်က္မ်ိဳး ရွိၾကတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ ဆုိတာ မူလကတည္းက ဘ၀တစ္သက္တာ အတြက္ တူညီတဲ့ ခံယူခ်က္၊ တူညီတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔ လက္တြဲခဲ့ၾကတာ ျဖစ္လုိ႔ အျဖစ္ မသည္းၾကေတာ့ဘူး။ နာလည္နိုင္စြမ္း၊ ခြင့္လြတ္နိဳင္စြမ္း ရွိၾကတယ္။ ဘ၀ တစ္သက္တာအထိ အျပန္အလွန္ အက်ိဳးလုိလားတဲ့ ေမတၱာအေစးဓာတ္နဲ႔ တြယ္ကပ္ထားတာ ျဖစ္လုိ႔၊ စိတ္မခ်တာတုိ႔၊ မနာလုိ ၀န္တုိတာ တုိ႔ဆုိတဲ့ ကိေလသာ အပူဓာတ္လည္း မျပင္းထန္ ၾကေတာ့ဘူး။
တစ္ခ်ိဳ႔ ငယ္ေပါင္း အေၾကာင္းသိ ဇနီးေမာင္နွံေတြ ဆုိရင္ ေျပာသံ ဆုိသံမွာ နင္- ငါ- ေဟ့- ဟဲ့ ဆုိတဲ့ အသံေတြ လႊမ္းေနတတ္ၾကလုိ႔ နေဘးက ၾကားရတဲ့သူေတြက ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါ့မလား လုိ့ေတာင္ ထင္ရတယ္။ ဟန္ေဆာင္တာ အျဖစ္သည္းတာေတြ မပါေတာ့ ေျပာသံ ဆုိသံ ကလည္း မျပစ္ခ်ြဲေတာ့ဘူးေပါ့။ သူတုိ႔ အျဖစ္သည္းတာကုိၾကည့္ုျပီး အခ်စ္ နည္းတယ္လုိ႔ မထင္လုိက္ေလနဲ႔၊ ယုံၾကည္ စိတ္ခ်လုိ႔ အနည္ထုိင္ျပီး အခ်စ္ျမဲသြားၾကတာ။
အနည္ထုိင္တယ္ဆိုလုိ႔ အသားေသျပီး ေအးစက္မာခဲ သြားတယ္လုိလည္း မထင္ေလနဲ့ ၊ မဟုတ္ဘူး။
ရွင္သန္ေနတဲ့ သစ္ပင္ဟာ အႏွစ္လုိပဲ။ မာေပမယ့္ မခဲဘူး။ အျမဲႀကီးထြားေနတာ။ ပင္စည္နဲ့ လုိက္ဖက္ေအာင္ အႏွစ္က ႀကီးထြားလုိက္ေနၾကတာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သားသမီး ေတြကေန ေျမးေတြ ျမစ္ေတြအထိ အသုိက္အအုံ ႀကီးလာေလ သူတုိ႔ ေမတၱာဓာတ္က ႀကီးမား က်ယ္ျပန္႔ေလ ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။

ဒီေန႔ ဇနီးေမာင္ႏွံစုံတြဲေကာ ဘယ္အမ်ိဳးအစားထဲ ပါခ်င္ၾကသလဲ။ ကုိယ္ေရာက္ခ်င္တဲ့ ပန္းတုိင္ကုိ ေရြးခ်ယ္ သတ္မွတ္ျပီး ေရာက္နိဳင္တဲ့ လမ္းမွန္အတုိင္း စည္းကမ္းက်က် ေလွ်ာက္ လွမ္းၾက။ ဘ၀ေနာင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဘယ္ေဗဒင္ကိုမွ မေမးနဲ႔၊ ကုိယ္ေလွ်ာက္တဲ့ လမ္းေပၚ က မွတ္တုိင္မ်ားက ကုိယ့္ဘ၀မွတ္တုိင္ပဲ၊ လမ္းဆုံးမွာရွိတဲ့ ပန္းတုိင္ဟာလည္း ကုိယ္ဆုိက္ ေရာက္ရမယ့္ ပန္းတုိင္ပဲ။ ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းကတစ္မ်ိဳး၊ ေရာက္တဲ့ ပန္းတုိင္းကတစ္မ်ိုးဆုိတာ မရွိဘူး။ ဒါဟာ ေဖာက္ျပန္ ေျပာင္းလဲျခင္း မရွိတဲ့ ကမၼနိယာမ သေဘာပါပဲ။

ဓမၼေဘရီ အရွင္၀ီရိယ(ေတာင္စြန္း)

မွတ္ခ်က္။   ဓမၼေဘရီဆရာေတာ္ စာအုပ္ေတြမရွိဘူးလား   တပည့္ေတာ္တုိ႔ အရမ္းကုိ နွစ္သက္ တာဘဲ၊ ဆရာေတာ္စာေတြ တရားေတြ ဖတ္လုိ႔ကုိ အားမရနိဳင္ ၊ နာၾကားလုိ့ကုိ မတင္းတိမ္းပါဘူးဆုိတဲ့ စာဖတ္ ၀ါသနာရွင္ လူငယ္ေလးမ်ား ေတာင္းဆုိခ်က္အရ   ေစတနာ ေမတၱာမ်ားျဖင့္ ဒီေန႔မွ ဆန္ဖရန္စစ္စကုိက ဓမၼမိတ္ေဆြတစ္ဦး ေပးပုိ့လႈဒါန္းလုိက္ေသာ ခုိင္ခုိင္ ျမဲျမဲ မဂၤလာ စာအုပ္ေသးေလးထဲမွ ျပန္လည္ တင္ျပလုိက္ပါသည္။

(အေၾကာင္းေလးမ်ားတိုက္ဆိုင္ပါသျဖင့္ 16-Jan-2005ေန႔အတြက္ အမွတ္တယ အေနျဖင့္ ေဖၚျပအပ္သည္။)