တေန႔သ၌ ကၽြႏု္ပ္ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္သည္ ရြာၾကီး(အင္တာနက္)အတြင္းဝယ္ လက္ကို ေနာက္ျပန္ဖက္လ်ွက္ ဟိုမွာ သည္မွာ ပ်ံဝဲေနေသာ သတင္းႏွင့္ အတင္းမ်ားကို ေဝဖန္ပိုင္းျခားကာ လွည့္လည္ၾကည့္ရွဴေနစဥ္ အိမ္တစ္အိမ္(ဘေလာ့)အနီးသို႔ အေရာက္ဝယ္ အသံတစ္ခုကို ၾကားမိေလေတာ့၏။ အလို .....ဘာသံပါလိမ့္၊ ရသကို ခဲြျပရေသာ ဥၾသငွက္၏ တြန္က်ဴးသံအလား နားမွ တဆင့္ ရင္ဝကို ေဆာင့္မိသျဖင့္ မည္သူမည္ဝါျဖစ္သနည္း၊ အဘယ္အေရးေၾကာင့္ အသို႔ျဖစ္သနည္း ရွဴစားေတာ္မူမွ ေတာ္ေလမည္ဟု စာနာစိတ္ျဖင့္ အိမ္အနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကာ ၾကည့္ေလေသာ္ လား ....လား....မည္သူျဖစ္မည္နည္း၊ သတၱဝါအမ်ားကို ေမတၱာပို႔ေနေသာ ကၽြႏ္ုပ္၏ အစ္မေတာ္ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိရေလ၏။ ေအာ္ ရြာရိုးကိုးေပါက္ သြားေနလိုက္တာ ကိုယ့္အစ္မ အိမ္ကိုေသာ္မွ တေန႔တစ္ေခါက္ မေရာက္ေလသည့္ ျဖစ္အင္ကို အားတံု႔အားနာ ျဖစ္ကာ မဝံ့မရဲေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ အစ္မေတာ္၏ အိမ္တြင္း(ဘေလာ့)သို႔ သိလိုစိတ္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္ကာ ဆာပုလင္းႏွင္းေမာင္၏ စတုိင္လ္ အျပည့္ျဖင္ စပ္စုမိေလေတာ့၏။ အေၾကာင္းစံုကို သိေတာ္မူျပီးရကား ရင္ဝယ္စာနာ သနားေတာ္မူသျဖင့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ လက္ငင္း သီကံုးကာ အစ္မေတာ္ထံ ဆက္သေတာ္မူရန္ၾကံစည္ရေလေတာ့၏။ ကၽြနု္ပ္သိထားေသာ တရားစကားမ်ားကို ေျပာျပဖို႔ကလည္း အစ္မေတာ္မွာ နဂိုကတည္းက တရားႏွင့္သာ ျငိမ္းေနတတ္ေသာ စရုိက္ရွိေလေတာ့ လက္ေလွ်ာ့ကာျဖင့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုသာ မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ ေရးစပ္သီကုံးျပီး ဆက္သလိုက္ေလေတာ့၏။ ကၽြန္ုပ္မွာကား ကဗ်ာစပ္ရင္းႏွင့္ပင္ ေခါင္းကိုက္ေတာ္မူသြားသျဖင့္ ေနာင္အခါမွ အစ္မေတာ္၏ အေျခအေန ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ စံုစမ္းေလအံုးမည္ဟု စိတ္တြင္ သတ္မွတ္ကာ ရြာဦးေက်ာင္းသို႔ သုတ္ေျခတင္ကာ ျပန္လာခဲ့ေတာ့၏။ အိမ္း...ေက်ာင္းေတာ္တြင္လည္း ပ်ိဳကညာမ်ားက လာေရာက္လည္ပတ္တတ္ေသာေၾကာင့္(မေ
-------------------------------------------------------------------------------------
ပုံရိပ္ေၾကမြေနဆဲႏွလုံးသားတစ္စုံက
အမွတ္တရ သိမ္းဆည္းထားသူရဲ႕ရင္မွာ
အလြမ္းေတြနဲ႔ေဝ
ေဆးမျပယ္ေသးတဲ ့ပန္းခ်ိီကားတစ္ခ်ပ္လို
ထာဝရဆုိတဲ ့တံဆိပ္က ခပ္ႏိွပ္လို႔။ ။
အန္တုဆဲမုန္တိုင္း
သည္းထိတ္ရင္ဖို ပုံရိပ္နဲ႕ ဘဝအင္အားေတြကို
တရွုိက္မက္မက္ အၾကင္နာမ်ားနဲ႔
သခင့္ကိုတိုးေဝွ႔လို႔ ရုန္းထြက္ဖုိ႔ေမ့ခဲ့သူ
ဖယ္ခြာေျပးဖုိ႔လည္း ၾကိဳးစားလို႔ မရခဲ့ပါလား ခ်စ္သူ။ ။
လြမ္းသူ႔ရင္မွာ ေမတၱာေတြနဲ႔ တမ္းတေနရရင္လဲ
ႏွလုံးသားထဲမယ္ အၾကင္နာပီတိ ျပည့္လွ်ံေနဆဲပါ။ ။
တူမွ်တဲ့လမ္း ျဖဴလႊတဲ့ေရျပင္က်ယ္
ႏုနယ္လတ္ဆတ္တဲ့ ေလညင္းေလး ထပ္တူခံစားရင္းသခင့္ရင္ခြင္က်ယ္က ေႏွာင္းအတိတ္ေတြကို ျမင္ေယာင္ေနဆဲပါ။ ။
အလြမ္းေျပာင္းမသြားတဲ့ အၾကင္နာေတြ
စကားေျပာတိုင္း ေမ့ဖို႔ခက္ရသူပါ ခ်စ္သူ။ ။လြမ္းလို႔မေသခ်င္ေပမယ့္
ေသျခင္းတရားထက္ ခ်စ္သူနဲ႔ ေဝးေနရတာကို ေၾကာက္မိသူပါ။ ။
ႏွစ္ကိုယ္တူ ေလွ်ာက္ဖို႔လမ္းမွာ
ေဝးကြာျခင္းေတြ ေစာင့္ေမ်ွာ္ျခင္းေတြနဲ႔
ေၾကြအတူ ေဝအတူဆုိတဲ့ဆႏၵ
ေႏြးေထြးမႈေမတၱာေတြဟာ အင္အားေတြပါ ခ်စ္သူ။ ။
အၾကင္နာဆိုတာ လက္တစ္ကမ္းဟာမို႔ေၾကြအတူ ေဝအတူဆုိတဲ့ဆႏၵ
ေႏြးေထြးမႈေမတၱာေတြဟာ အင္အားေတြပါ ခ်စ္သူ။ ။
ခုအခ်ိန္မွာ..ေသရြာပါ ႏွလုံးသားဒါဏ္ရာရခဲ့ေပါ့။ ။
ေဝးကြာျခင္းအတိိတ္ကို ပုိင္ဆိုင္ေနရတဲ ့ဒီပစၥဳပၸန္မွာ
ငိုသံကို ေခ်ာ့သိပ္ဖို႔ သိပ္ခက္ေနတာဟာ
ရက္စက္ျခင္း ကန္႔လန္႔ကာ ျခားေနခဲ့ျပီလား..............
(အစ္မေတာ္အတြက္ အထူးအမွတ္တရလက္ေဆာင္-ကပိၸယေက်ာ္ေခါင္)
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ေအာ္ လူတို႔ လူ႔ေဘာင္ မ်ားေျမာင္ကိစၥ ထိုတစ္ဝေၾကာင့္ အျပင္တစ္ခါ ထြက္ခါသြားတုန္း ကပိၸယေမာင္ေက်ာ္ေခါင္ လာလည္သြားသကိုး။ အိမ္း အလည္တစ္ခါ ေရာက္ခါလာတုန္း ကဗ်ာရသ ထြက္ဟဆိုခဲ့ မွန္းၾကည့္စမ္းမယ္ အလို.............. ........ေျပာင္ေျမာက္သည့္ စာသား၊ ကဗ်ာဆရာပီသပါေပတယ္။ ေအာ္....စာနာယိုဖိတ္ သနားသြားဟန္တူပါ၏၊ အစ္မေတာ္ကေတာ့ ေလာကအလယ္မယ္ အားကိုးစရာ ရတနာသံုးပါးကိုသာ အားထားခဲ့ျပီမို႔ အေနတတ္ေအာင္ ေနတတ္ေနျပီပ။ အိမ္ထဲက အသံေတြကေတာ့ ရြာထဲမွာ ရွင္သန္ေနတုန္းေလး ဟိုတုန္းက သီက်ဴးဖူးခဲ့တာေလးေတြနဲ႔ ဒီလအတြက္လည္း အမွတ္တယျဖစ္ေအာင္နဲ႔ အစ္မေတာ္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံအတြက္ အမွတ္တယ မ်ားကို စုစည္းတင္ဆက္ထားရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ကြယ္။ ႏွစ္ဦးလံုး ခ်မ္းေျမ့စြာေနလိုၾကတာေၾကာင့္ ဒီဘေလာ့ေလးကို ဖန္ဆင္းထားရျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ခံစားခ်က္တူတဲ့သူေလးေတြလည္း ပါဝင္ခံစားေစဖို႔ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္ကြယ္။ အားလံုးပဲ ေမတၱာ၏ ေအးျမမႈကို ခံစားသိရွိနားလည္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ေတာင္းဆုျပဳလုိက္ရပါတယ္။
No comments:
Post a Comment